(52)મારી સ્વ-રચિત અછાંદશ કાવ્ય રચના– ટર્મિનસ– વિનોદ પટેલ -મારી નોધ પોથીમાથી-નવનીત

હું હાઈસ્કુલમાં અભ્યાસ કરતો હતો એ વખતથી જ મને ઉમાશંકર જોશી,સુન્દરમ ,સ્નેહરશ્મિ જેવા કવિઓનો

અને એમના કાવ્યોનો પરિચય ગમવા માંડેલો .એ બધાની અસર નીચે એ વખતથી જ કાવ્ય રચવા માટે

હાથ અજમાવેલો.મને કાવ્ય માટે કોઈ કલ્પના આવે કે તરત જ હું નોટબુકમાં ટપકાવી લેતો .પરિણામે આજ

સુધીમાં આવા ઘણાં કાવ્યો મારી નોટબુકમાં સંગ્રહિત થઈને પડેલા છે.

આજે આ નોટ બુક નજરે પડતા એમાંની એક અછાંદશ કાવ્ય રચના-ટર્મિનસ આજની પોસ્ટમાં મેં મૂકી છે.

મને આશા છે આપને એ ગમશે. આ રીતે અવાર નવાર આ નોટ બુકમાંથી કાવ્ય રચનાઓ વિનોદ વિહાર

બ્લોગમાં રજુ કરવામાં આવશે.

                                                                                                             વિનોદ આર. પટેલ

___________________________________________________________

 ટર્મિનસ

 

ધસમસતી રેલ ગાડીની બારીમાંથી

 

નજરે પડી રહ્યાં અવનવાં દ્રશ્યો,

 

લીલી વનરાજી,મકાનો અને માનવો,

 

સૌ સૌની ધૂનમાં જ વ્યસ્ત,

 

દોડી રહ્યાં રોજી રોટી કમાવાના ચક્કરમાં.

 

 

રેલ ડબાની અંદર જનસમૂહ વચ્ચે,

અવનવા વિચારોમાં ખોવાયો હતો ત્યાં,

 

બારીમાંથી આવતી ઠંડા પવનની અસરે,

 

ક્યારે ઝોકે ચડી ગયો,કંઇ જ ખબર ન પડી.

 

બાજુ બેઠેલ સાથીએ ઢંઢોળી કહ્યું :

 

“ ઉઠ, મિત્ર આપણું ટર્મિનસ આવી ગયું ! 

 

 

આપણી આ જિંદગીની ગાડીમાં ,

 

જીવન પ્રવાસને અંતે,

 

ટર્મિનસ આવતાં આપણે પણ ,

રંગ બેરંગી દ્રશ્યોની વણઝારમાંથી પસાર થઈને,

 

ગાડીમાંથી ઉતરી જ જવું પડે છે ,

 

આગલા પ્રવાસ માટે !

 

અને નવા પ્રવાસીને જગા આપવા માટે !

 

સ્ટેશને સ્ટેશને ,

 

પ્રવાસીઓ ગાડીમાં ચડતા જ રહેવાના,

 

પ્રવાસીઓ ઉતરતા જ રહેવાના,

 

સંસારની ગાડી તો બસ ચાલતી જ રહેવાની.

 

રચના –  વિનોદ આર. પટેલ

________________________________