( 212 ) જીવનને જોશથી જીવી જવા માટેની જડીબુટ્ટી- શ્રી સુરેશભાઈ જાનીનું નવું ઈ- પુસ્તક “બની આઝાદ “

મને જણાવતાં અત્યંત આનંદ થાય છે કે તાંજેતરમાં જ મારા સહૃદયી અને હમ સફર મિત્ર શ્રી સુરેશભાઈ જાનીએ એમના બ્લોગ ગદ્યસુરમાં ૧૭મી ફેબ્રુઆરી ૨૦૧૩થી પોસ્ટ કરેલ વિવિધ આધ્યાત્મિક અને જીવન ઉત્કર્ષ માટેના લેખોને આવરી લઈને જીવનના ઉત્કર્ષ માટે ઉપયોગી માર્ગ દર્શન આપતું એક પ્રેરક ઈ-પુસ્તક “બની આઝાદ ” તાંજેતરમાં જ પ્રસિદ્ધ કર્યું છે .

શ્રી સુરેશભાઈએ એમની આ ઈ-બુકમાં આધ્યાત્મના વિવિધ વિષયો ઉપર વિસ્તૃત વાચન જ નહી પણ એમના આજ સુધીના જીવન દરમ્યાન જે જાણીતી આધ્યાત્મિક વિભૂતિઓના સંસર્ગમાં તેઓ આવ્યા એમના વિચારો પર મનન અને પ્રયોગો કરી જાતે જે આનંદની અનુભૂતિ કરી એ આનંદ સૌને વહેંચવાનો સક્ષમ રીતે પ્રયાસ કર્યો છે .

આધ્યત્મ માર્ગના એમના એક સહ યાત્રી અને મિત્ર શ્રી શરદ શાહ (પ્રભુશ્રી )એ આ ઈ -બુકની પ્રસ્તાવના લખી છે એમાં એમણે સાચું જ કહ્યું છે કે –

“સુરેશભાઈનું આ પુસ્તક વાચકને કોઈ મદદ નહી કરી શકે; જો ફક્ત તેને વાંચીને કોરાણે મુકી દેવામાં આવશે કે, ફક્ત મગજની ખુજલી મિટાવવા પુરતું જ વાંચવામાં આવશે.આ પુસ્તક તમને જીવનમાં પ્રયોગો કરવા પ્રેરણા આપે અને તે વાંચી તમે તમારીક્ષમતા અને સામર્થ્ય મુજબ પ્રયોગો કરશો તો અવશ્ય સુરેશભાઈનો પ્રયત્ન સફળ થશે.”

સુરેશભાઈએ ૧૭ , ફેબ્રુઆરી-૨૦૧૩ ના રોજ શરૂ કરેલ આ ઈ-બુક માટેની આધ્યત્મિક વિષયોની ખોજ અને એના ઉપર મનન અને આત્મ ખોજ કરીને કરેલ લેખન યાત્રા આ ઈ-બુક પુરતી ભલે પૂરી થઇ હોય પણ આ સદા જાગૃત અંતર યાત્રીની ખોજ આગળ પણ ચાલુ જ રહેવાની છે અને આનાથી પણ અધિક સુંદર વિચાર મોતી આપણને ભવિષ્યમાં મળ્યા જ કરશે એવી આશા રાખીએ .

શ્રી સુરેશભાઈની આ ઈ-બુક “બની આઝાદ ” મનમાં ઘર કરી ગયેલ કેટલીક માન્યતાઓના પિંજરમાંથી મુક્ત બનેલ એક આઝાદ પંખીની જેમ હળવા બની અધ્યાત્મના આકાશમાં આનંદથી ઉડવા માટેના પ્રયોગો બાદની એમની અનુભૂતિનું ફરજંદ છે .જેમણે પણ આવી સુખદ અંતર યાત્રાના પંથે જવું હશે એ સૌને માટે આ ઈ-બુક એક સરસ માર્ગ દર્શિકા જરૂર બની શકે એમ છે એમાં કોઈ શંકા નથી .

શ્રી સુરેશભાઈ કહે છે એમ ” તમે જ્યાં હો ત્યાં કશુંક ખૂટતું લાગતું હોય;જીવનમાં કશીક અધુરપ વર્તાતી હોય, તો ….

તમારે તમારી જાત સાથે જીવવાની જરૂર છે. અને તો કદાચ આ ઈ-બુક તમને એ રસ્તે ચાલતા કરી શકે…”

શ્રી સુરેશભાઈનો જીવન મંત્ર છે Live this moment powerfully જે એમની દરેક ઈ-મેલની નીચે વાંચવા મળે છે .

આ સંદર્ભમાં એમનાં એક ગુરુ શ્રી શ્રી રવિશંકરજીનો એમને ગમતો આ સંદેશ ખુબ પ્રેરક છે .

દરેક ક્ષણમાં જીવતા રહેવા માટે,

તમે દરેક ક્ષણમાં મૃત્યુ પામો છો.

ક્ષણો આવે છે, અને જાય છે.

ફૂલની માફક તે ખીલે છે

અને કરમાય છે.

પણ દરેક ક્ષણ અને દરેક વ્યક્તિમાં

કશુંક મધુર હોય છે.

મધમાખીની જેમ દરેક ક્ષણમાંથી મધ ચૂસી લો;

અને ચાલતા રહો.

સતત વ્યસ્ત મધમાખીની જેમ બની રહો;

અને હોવાપણામાં જ સતત રહો. –

શ્રી. શ્રી. રવિશંકર

આ ઈ-બુકને પ્રિન્ટ મીડીયાના કોઈ પ્રકાશક પુસ્તક તરીકે છાપવા માટે આગળ આવશે એવી આશા રાખું છું . આવું પુસ્તક જીવન ઉત્કર્ષ ચાહતા સૌ વાચકોને માટે પ્રેરણાની પરબ બની રહેશે એમાં કોઈ શંકા નથી .

વિનોદ પટેલ

_____________________________________________

મિત્ર શ્રી સુરેશભાઈ જાનીની આ ઈ-બુક ” બની આઝાદ ” વાંચવા માટે પી.ડી.એફ. ફાઈલની નીચેની લિંક ઉપર ક્લિક કરવા માટે વિનંતી .

bani_azad_51 (1)

આ ઈ-બુક અંગે આપને કઈક જણાવવું હોય તો શ્રી સુરેશભાઈ જાનીનો આ ઈ-મેલ એદ્દ્રેસ ઉપર સંપર્ક કરી શકો છો.

sbjani2006@gmail.com

આ અગાઉ શ્રી સુરેશભાઈ જાનીનો પરિચય અને એમના પ્રેરક સાહિત્ય અંગે વિનોદ વિહારમાં તા.૨૨મી ફેબ્રુઆરી,૨૦૧૩ ના રોજ એક લેખ પોસ્ટ કરવામાં આવ્યો હતો એને નીચેની લિંક ઉપર વાંચી શકાશે .

શ્રી સુરેશભાઈ જાની અને એમનું પ્રેરક સાહિત્ય

( 211 ) IT+IT= IT. Indian Talent + Information technology= India Tomorrow – CM Narendra Modi

On March 21st, 2013, Shri Modi addressed the Google Big Tent event.  The event, organized by Google in association with The Guardian saw participation by important thought leaders from India and abroad.
 

IT+IT= IT. Indian Talent + Information technology= India Tomorrow. CM addresses Google Big Tent Event.

 

The crux of politics lies in connecting to the people. Shri Modi 

 

The internet has therefore truly empowered the citizen. It has forced the politician to perform, not just promise. Shri Modi 

The internet has been a game changer in the realm of information-based decision making. Shri Modi

 

READ MORE NEWS ON THIS LINK OF SHRI MODI’S BLOG  

 

This slideshow requires JavaScript.

( 210 ) અંત નિશ્ર્ચિત હોય ત્યારે માણસ શું કરી શકે?

 

અમેરિકી પત્રકાર સુસેન સ્પેન્સર વેન્ડલે એના એકમાત્ર કામ કરતા અંગ અંગૂઠાની મદદથી બેસ્ટ સેલર પુસ્તક લખ્યું!

 

સુખનો પાસવર્ડ – આશુ પટેલ

 

‘તારી પાસે હવે માત્ર ત્રણ વર્ષ જેટલો સમય બચ્યો છે,’ ડોક્ટરે ૪૩ વર્ષની અમેરિકન મહિલા પત્રકારને કહ્યું, સામાન્ય રીતે આવું સાંભળીને કોઈ પણ માણસ હિંમત હારી જાય. પણ અમેરિકાના ફ્લોરિડા સ્ટેટની પત્રકાર સુસેન સ્પેન્સર વેન્ડલે જીવનનો બાકીનો સમય માણી લેવાનું નક્કી કર્યું. તેણે તેની ઈચ્છા હતી એવા ઘણાં સ્થળોની મુલાકાત લીધી અને પછી પોતાની બીમારી અને પોતાના જીવન વિશે પુસ્તક લખ્યું. હાર્પર કોલિન્સ કંપનીએ એ પુસ્તક પ્રસિદ્ધ કરવા માટે સુસેન સ્પેન્સર-વેન્ડલને ર.૩ મિલિયન (ર૩ લાખ) ડોલર એટલે કે રૂપિયા ૧૨ કરોડ, ૬૫ લાખ ચૂકવ્યા! એ પુસ્તક પ્રસિદ્ધ થવાની સાથે સુસેન સેલિબ્રિટી રાઈટર બની ગઈ.

 

‘અન્ટિલ આઈ એ ગુડબાય’ નામનું પુસ્તક લખનારી સુસેન ફ્લોરિડાના વેસ્ટ પામ બીચમાં કુટુંબ સાથે રહે છે. તે ‘ધ પામ બીચ પોસ્ટ’ અખબારમાં કોર્ટ રિપોર્ટર તરીકે ફરજ બજાવતી હતી. તેણે ર૦૦૦માં ફ્લોરિડામાં અમેરિકન પ્રમુખપદની ચૂંટણી વખતે રી-કાઉન્ટ (ફેર મતગણતરી)થી માંડીને અનેક સ્ટોરીઝ ‘ધ પામ બીચ પોસ્ટ’ માટે કરી હતી. એ તેના પતિ અને ત્રણ બાળકો સાથે ખુશ હતી. સુસેન તંદુરસ્ત શરીર ધરાવતી હતી, પણ ર૦૦૯માં એક રાતે બેડરૂમમાં નાઈટ ડ્રેસ પહેરતી વખતે અચાનક તેણે જોયું કે તેનો ડાબો હાથ જાણે બદલાઈ ગયો છે. તેના ડાબા હાથની ચામડીનો કલર ઝાંખો પડી ગયો હતો અને હાથ સંકોચાઈ ગયો હતો. તેના જમણા હાથથી ડાબો હાથ તદ્દન જુદો લાગતો હતો.

 

ગભરાઈ ગયેલી સુસેન બીજા જ દિવસે એના ફેમિલી ડોક્ટર પાસે ગઈ. ડોક્ટરે એને સ્પેશિયાલિસ્ટ ડોક્ટર પાસે મોકલી. બે વર્ષ સુધી સુસેનને શું રોગ થયો છે એ ડોક્ટરો નક્કી ન કરી શક્યા. છેક ૨૦૧૧માં અનેક મેડિકલ ટેસ્ટ બાદ ડોક્ટરોએ તેને કહ્યું કે તેને એમીઓ ટ્રાફિક લેટરલ સીરોસિસ નામનો રોગ લાગુ પડ્યો છે. આ ન્યુરોલોજિકલ રોગમાં નર્વ સેલ્સ ખતમ થવા માંડે છે અને પરિણામરૂપે મગજમાંથી શરીરને સંદેશો મોકલતા હોય છે એ બંધ થઈ જાય છે. મગજમાંથી મળતા સંદેશાને કારણે મસલ્સ કામ કરે છે એ સંદેશા બંધ થતાં મસલ્સ કામ કરતા બંધ થઈ જાય છે. આ વિચિત્ર રોગ થાય એ પછી દર્દી ત્રણથી પાંચ વર્ષમાં મૃત્યુ પામે છે.

 

સુસેનને ર૦૦૯માં આ રોગ થઈ ગયો હતો, પણ બે વર્ષ સુધી મેડિકલ ટેસ્ટ્સ પછી ડોક્ટરને ખબર પડી કે સુસેનને એ રોગ થયો છે ત્યારે ડોક્ટરે સુસેનને કહ્યું કે તારી પાસે વધુમાં વધુ ત્રણ વર્ષ છે. ત્યાં સુધીમાં તો સુસેનના શરીરના અંગો કામ કરતા અટકી ગયા હતા. સુસેનને આ રોગ વિશે ખબર પડી અને પોતાની પાસે બહુ ઓછો સમય રહ્યો છે એવું તેને કહેવાયું ત્યારે પહેલા તો તે હેબતાઈ ગઈ, પણ પછી તેેણે હસતા મોઢે આ રોગનો સામનો કરવાનું નક્કી કર્યું.

 

સુસેનને જન્મ આપનારી માતા કેલિફોર્નિયામાં રહેતી હતી, પણ સુસેનને એ ખબર નહોતી કે તેની માતા ક્યાં છે. સુસેન નાની હતી ત્યારથી તેની જન્મદાતા માતા સાથે સંબંધ તૂટી ગયો હતો. એ પિતા અને સાવકી મા સાથે રહીને મોટી થઈ હતી. સુસેને કેલિફોર્નિયા જઈને એની જન્મદાત્રીને શોધવાનું નક્કી કર્યું. એ પછી તે અમેરિકાના જુદા જુદા વિસ્તારોમાં ફરવા ગઈ અને કેરેબિયન ટાપુ પર પણ તેણે પોતાના કુટુંબ સાથે થોડો સમય ગાળ્યો. તેની ઈચ્છા હતી ત્યાં બધે જઈ આવ્યા પછી સુસેનની પાસે જીવનમાં કોઈ એજન્ડા રહ્યો નહીં. આ દરમિયાન તેના શરીરનો ગળાથી નીચેનો સંપૂર્ણ હિસ્સો કામ કરતો બંધ થઈ ગયો હતો. તે માત્ર તેેનો અંગુઠો હલાવી શકતી હતી.

 

આ સ્થિતિમાં તે કંઈ નહીં કરી શકે એવું ડોક્ટરોએ તેેને કહી દીધું હતું, પણ સુસેને વિચાર્યુ કે મારો અંગૂઠો તો હજી કામ કરે છે એનાથી હું કંઈક કરી શકીશ. અને સુસેને પોતાના જીવન પર એક પુસ્તક લખવાનું નક્કી કરી નાખ્યું. તેણે પોતાના આઈ ફોનમાં અંગૂઠાથી ટાઈપ કરીને ૮૯,૦૦૦ શબ્દોનું પુસ્તક લખ્યું. તે પુસ્તક લખી રહી હતી એ દરમિયાન તેના પ્રવાસના વર્ણનો હાર્પર કોલિન્સના અધિકારીઓના ધ્યાન પર આવ્યાં અને તેમણે સુસેનનું એ પુસ્તક પ્રસિદ્ધ કરવાનું નક્કી કર્યું.

 

સુસેને એ પુસ્તકમાં પોતાના રોદણાં રડવાને બદલે આવી સ્થિતિમાં પણ તેને કઈ વાતોથી મજા આવી અને પ્રવાસ દરમિયાન તેણે કેવો આનંદ મેળવ્યો એ વિશે લખ્યું છે. સુસેન કહે છે કે મારે એવું લખવું હતું કે જેનાથી લોકો ખુશ થઈ શકે. હું જીવનની ઉજળી બાજુ જોવામાં માનું છું.

 

કોર્ટમાંથી સ્ફોટક સ્ટોરીઝ મેળવવા માટે દોડધામ કરતી રહેલી સુસેને જીવનમાં પ્રથમવાર કંઈક જુદા પ્રકારનું લખ્યું. તે કહે છે કે આ મારા જીવનનું શ્રેષ્ઠ લેખન છે. સુસેને આ પુસ્તકમાં એ વાતો પણ લખી છે કે તેના રોગનું નિદાન થયું ત્યાં સુધી તે કેવાં કેવાં પરીક્ષણોમાંથી પસાર થઈ અને જીવનના અંતિમ દિવસોમાં પોતાની પ્રિય વ્યક્તિઓને ગૂડ બાય કહેવા માટે તેણે કઈ રીતે માનસિક તૈયારી કરી.

 

સુસેને એના જીવનના છેલ્લા તબક્કામાં લખેલા પુસ્તકમાં જે વાતો કરી છે એના કરતા તેનું જીવન અનેકગણું પ્રેરણાત્મક છે. જીવનનો અંત નિશ્ર્ચિત હોય અને ગળાથી નીચેનું શરીર કામ કરતું બંધ થઈ ગયું હોય એ સ્થિતિમાં પણ માણસ કંઈક કરી શકે છે એ સુસેને સાબિત કરી બતાવ્યું છે. સુસેન પાસે હવે એકાદ વર્ષ જેટલો સમય બચ્યો છે, પણ તે હસતા હસતા જીવન વિતાવી રહી છે. તેને ઈચ્છા થાય ત્યારે તે રોક સોંગ્સ પણ સાંભળે છે.

 

સુસેનને આ રેર રોગ લાગુ ન પડ્યો હોત તો તે એક કોર્ટ રિપોર્ટર તરીકે જ જીવન વિતાવી દેતે, પણ કુદરતે તેની સાથે કંઈક જુદું કરવાનું ધાર્યંુ હશે એટલે તેના જીવનમાં આવો વળાંક આવ્યો અને તેણે એક બેસ્ટ સેલર પુસ્તક લખ્યું. બાય ધ વે, સુસેનને આ પુસ્તકની જે રૉયલ્ટી મળી એ કંઈ નથી. યુનિવર્સલ પિક્ચર્સ કંપનીએ આ પુસ્તક પરથી ફિલ્મ બનાવવા સુસેનને રૂપિયા પંચાવન કરોડથી વધુ રકમ ચૂકવી છે!

 

સૌજન્ય- મુંબઈ સમાચાર

 

(209 ) રંગ અને ઉમંગનો તહેવાર એટલે હોળી

This slideshow requires JavaScript.

આજ આવી છે રંગીલી હોળી….રમેશ પટેલ(આકાશદીપ)

હૈયાને રંગમાં ઝબોળી

આવી છે રંગીલી હોળી

છે કુદરત ખુશહાલ,

સંગ નાચ મસ્તીનો વ્હાલ

શોભે તિલક આ ભાલ,

લાવો હાથમાં ગુલાલ

ઉમંગે ખેલે ભેરૂઓની ટોળી

આજ આવી છે રંગીલી હોળી

ફાગણના રંગ ફાગ,

મધુ કોયલના રાગ

છોડી વેરની આગ,

ખેલો લઈને ગુલાલ

રંગભરી રમે નવોઢા ભોળી

આજ આવી છે રંગીલી હોળી

ઢોલ વાગ્યા હોળીના,

લઈ કેસરિયા વ્હાલ

વ્રજમાં નાચે રે કાન,

ભેટો લઈને ગુલાલ

લાવો ધાણી ખજૂરની ઝોળી

આજ આવી છે રંગીલી હોળી

રમેશ પટેલ

( આકાશ દીપ )

___________________________________________

હોળીનો પર્વનો ઇતિહાસ અને અન્ય માહિતી માટે વિનોદ વિહારની ગયા વર્ષની હોળી

પર્વની ની આ પોસ્ટ વાંચો .

આ પોસ્ટમાં પણ મારા મિત્ર શ્રી રમેશ પટેલની એક બીજી સુંદર હોળી અંગેની કાવ્ય

રચના પણ માણો .

<span style="font-size:large;"r75.wordpress.com/2012/03/05/

______________________________________

ફિલ્મ સિલસિલામાં આપણા પ્રિય હિન્દી ફિલ્મ કલાકારો અમિતાભ બચ્ચન , રાખી ,જ્યાં ભાદુરી અને રાજીવકુમારને હોળીના રંગમાં રંગાઈને હોળી ગીત ” રંગ બરસે , ભીગી ચુનરિયા “ગાતાં અને ઝૂમતાં આ વિડીયોમાં નિહાળો .

Rang Barse – Full Holi Song – Film Silsila

<span style=";"

સૌ વાચક મિત્રોને હોળી પર્વ મુબારક . અભિનંદન .

વિનોદ પટેલ

( 208 ) દીકરાઓ જ કાંટા જેવા હોય ત્યારે વહુઓ તો સોય જેવી જ હોવાની…( વાર્તા )

સમય અને સંજોગોને લીધે માણસ ક્યારેક માન-અપમાન અને ત્યાગ-સ્વાર્થમાં જકડાઇને પોતાના નજીકના સંબંધોમાં દૂર થઇ જાય છે. વિપરીત સ્થિતિમાં જ તો સ્નેહ બંધનની સાચી પરીક્ષા થાય છે

સાસરિયાંમાં જેઠ-જેઠાણીના રૂઆબ વિશે સાંભળ્યું હતું, પરંતુ અહીં જુદું જ વાતાવરણ જોવા મળ્યું. વડીલ તરીકે જેઠજી પાછા પડે એમ નહોતા, તો જેઠાણી મોટી બહેનની જેમ સાચવતાં

 

અ મારા સંબંધ કદાચ વધારે મજબૂત હતાં અને એટલે જ હું વારંવાર મોટા ભાઇ એટલે કે મારા જેઠના ઘરમાંથી થોડી થોડી વારે સંભળાતી ખાંસીનો અવાજ સાંભળીને વિચલિત થતી હતી. કોઇ કામમાં મારું મન લાગતું નહોતું અને હું બહાર આવીને એવી આશાએ સામેના ઘર તરફ નજર કરતી કે ઘરમાં કોઇનો અવાજ સંભળાય તો મને શાંતિ થાય કે ઘરમાં કોઇ તો છે, ભાઇની સંભાળ લેવા માટે. રાતના ઓળા અવની પર ઊતરી આવ્યા છતાં સામે લાઇટ ન થઇ ત્યારે મને ખાતરી થઇ ગઇ કે મોટા ભાઇ ઘરમાં એકલાં જ છે અને ઊભા થઇને લાઇટ પણ કરી શકે એવી સ્થિતિ નથી.

 

મનોમન હું અપરાધભાવ અનુભવવા લાગી. મને લાગ્યું જાણે ભાભી મને આકાશમાંથી જોઇ રહ્યાં હોય અને કહેતાં હોય, ‘અરે વસુધા, તું આટલી કઠોર હૃદયની કેમ થઇ ગઇ? જઇને જરા નજર કરી આવ કે તારા મોટા ભાઇની તબિયત કેવી છે?’ હું ભૂતકાળ ભૂલીને એ તરફ જવા માટે પગ ઉપાડતી, પણ એકસાથે અનેક કર્કશ સ્વર મારા કાનમાં ગુંજી ઊઠતાં, ‘કાકી, અમે છીએ ને, પપ્પાની સંભાળ રાખવા માટે. તમે તમારું ઘર સાચવીને બેસો.’ ‘કાકી, તમે જો અમારા મમ્મીપપ્પાને અમારી વિરુદ્ધમાં ચડાવ્યા છે, તો એનું પરિણામ ખૂબ ખરાબ આવશે.’ ‘કાકી, અમારા પપ્પા કાકાની માફક બૈરીના પાલવે નથી બંધાયેલા. મમ્મીને ઠપકો આપવાની હિંમત એમનામાં છે.’ જે બાળકોને મેં મારા હાથે કોળિયા ભરાવ્યા, એમનો હાથ પકડી લખતાં-વાંચતાં શીખવ્યું, એમના જ મોંએથી મારા માટે આવા શબ્દો સાંભળી મારું હૈયું ભાંગી ગયું.

 

લગ્ન પહેલાં મા પાસેથી જેઠ-જેઠાણીના રૂઆબ અને ઠસ્સા વિશે સાંભળ્યું હતું, પણ મારા સાસરિયાંમાં તો એનાથી સાવ ઊંધું જ જોવા મળ્યું. વડીલપણું નિભાવવામાં મારા જેઠ કાયમ ઉદાર રહેતા, તો જેઠાણી રમાભાભી મોટી બહેનની માફક રહેતાં હતાં. એમના દિશાસૂચન અનુસાર જ હું મારા સાસરિયાંમાં સહેલાઇથી સાયુજ્ય સાધી શકી. અમે બંને દેરાણી-જેઠાણી ઘરનું કામ ઝડપથી પતાવી કલાકો સુધી બેસીને વાતો કર્યાં કરતાં.

 

બાળકોને ભણાવતી વખતે વાતવાતમાં જ મને એમના વિશે પણ ઘણું જાણવા મળી જતું. મને વિનય અને રાહુલના મિત્રો, શિક્ષકો અને એમની પ્રવૃત્તિ વિશે વધારે જાણકારી રહેતી હું જ એમને ભણાવતી હોવાથી સ્કૂલની પેરેન્ટ્સ મિટિંગમાં પણ હું જ જતી હતી. ઘણી વાર તો ભાભી મને એકલીને જ મોકલતાં. આથી ક્યારેક લોકો મને જ વિનય અને રાહુલની મમ્મી સમજી લેતાં હતાં. હું પણ ભૂલી ગઇ હતી કે એ મારા નહીં, પણ જેઠ-જેઠાણીના સંતાનો છે. અને આ જ મારી ભૂલ થઇ… કિશોરાવસ્થામાં પ્રવેશી રહેલા સંતાનોને હું સંપૂર્ણ હકથી ઠપકો આપતી અને રોકટોક કરતી અને તરુણાવસ્થાના ઉંબરે પ્રવેશી રહેલાં વિનય અને રાહુલને આ ન ગમ્યું. એ મારાથી દૂર રહેવાનો પ્રયત્ન કરવા લાગ્યા. હું કંઇ કહું તો એ ભાભી અને મોટા ભાઇને કહીને સંબંધોમાં તિરાડ પાડવાનો પ્રયત્ન કરવા લાગ્યા. એમને લાગતું હતું કે ઘરમાં મારા લીધે એમની માતાની અવગણના થઇ રહી છે.

 

ભાભી તો આખો દિવસ અમારી સાથે ઘરમાં રહેતાં અને બધું ધ્યાન હોવાથી દીકરાઓની વાતની તેમના પર અસર થતી નહીં, પણ મોટા ભાઇ કોણ જાણે કેમ બાળકોની વાત માનતાં થઇ ગયા. એમને એવું લાગવા માંડ્યું કે હું જાણીજોઇને બાળકોની ભૂલો કાઢું છું અને એમને બીજાથી ઉતરતા ગણાવું છું. એક દિવસ રાહુલ ટેસ્ટ પેપર લાવ્યો, જેમાં એને ખૂબ ઓછા માર્ક્સ આવ્યા હતા. એ જોઇને મને ખૂબ ખરાબ લાગ્યું કેમ કે આગલા દિવસે જ મેં એને એ બધું સરસ રીતે સમજાવ્યું હતું. આથી હું એના પર અકળાઇ અને એને ઠપકો આપ્યો. રાહુલ મોં ઢીલું કરીને બેસી રહ્યો, પણ મોટા ભાઇ આવ્યા ત્યારે વિનયે કોણ જાણે એમને શું કહ્યું કે એમણે બીજા દિવસથી જ બાળકોને ટ્યુશન શરૂ કરાવી દીધું. આ એક રીતે મારું અપમાન કરવા સમાન હતું, પણ ભાભીના કહેવાથી મેં મન મનાવી લીધું.

 

પપ્પાને પોતાની વાતો પર વિશ્વાસ કરતાં જોઇને રાહુલ અને વિનયને મોકળો માર્ગ મળી ગયો. હવે એ વારંવાર મને અપમાનિત કરવાના ઉપાયો વિચારતા રહેતા. એમનો ગુસ્સો મારા બાળકો પર ઉતારતા. છાનામાનાં ક્યારેક ચૂંટલી ભરી લેતા કે એમની નોટના પાનાં ફાડી નાખતાં. શરૂઆતમાં તો મને આ બધી વાતોનો વિશ્વાસ નહોતો આવતો પણ પછી જ્યારે સાવ નિ:સહાય બની ગઇ ત્યારે ભાભીને આ વાત કરી. ભાભીએ એ બંનેને ઠપકો આપ્યો. આવી અનેક નાનીમોટી વાતોથી ઘરનું વાતાવરણ ક્લેશભર્યું બનવા લાગ્યું.

 

એ દિવસે રાતે મોટા ભાઇએ એમને બાજુનો ભાડે આપેલો અમારો ફ્લેટ ખાલી કરાવીને અમને ત્યાં શિફ્ટ થઇ જવાનું કહ્યું. બસ, સંબંધોમાં પડેલી તિરાડે ખાઇનું સ્વરૂપ લઇ લીધું. અમારો વર્ષોનો વિશ્વાસ, એકબીજા પરનો આધાર બધું પળવારમાં કડડભૂસ થઇ ગયું. ભાભી વિના હું ઘરસંસાર કેવી રીતે ચલાવી શકીશ, એની મને કલ્પના પણ નહોતી આવતી. અમે બંને એ દિવસે ખૂબ રડ્યાં. ભાભી વારંવાર મારી માફી માગતાં હતાં કે મેં એમના બાળકોના ભવિષ્ય સુધારવા માટે કહ્યું, તેના બદલામાં મારે અપમાનિત થઇને ઘરમાંથી નીકળવું પડ્યું. જોકે ઇચ્છવા છતાં હું એમને કહી ન શકી કે ભાભી બાળકોનો તિરસ્કાર તો હું એમને મારા બાળકો માનીને સહી લેત, પણ મોટા ભાઇને અમારા પર અવિશ્વાસ કેમ આવ્યો?

 

ધીરે ધીરે અમારો જુદો ઘરસંસાર ચાલવા લાગ્યો. બસ, સારી કંઇ વાત હોય તો એટલી જ કે મારા અને ભાભી વચ્ચેનો પ્રેમ જળવાઇ રહ્યો. ઘણી વાર હું અને ભાભી ઝડપથી ઘરનાં કામકાજ પતાવી આખો દિવસ સાથે બેસીને વાતો કરતાં. રાહુલ અને વિનયને હું ગમતી જ નહોતી તેથી હું તેમની ગેરહાજરીમાં જ જતી. સમય વીતવા સાથે તેમનાં લગ્ન થયાં અને ઘરમાં વહુઓ આવવાથી મારે એમને ત્યાં જવાનું નહીંવત બની ગયું. અલબત્ત, મોટા ભાઇ પોતે લીધેલા નિર્ણય પર પછી તો પસ્તાયા, આથી એમણે સંબંધો જાળવી રાખ્યા. છતાં દંપતીનો ઘરસંસાર અલગ હોય છે અને માતાપિતા બન્યા બાદ બધા પરિમાણો બદલાઇ જાય છે. વિનય, રાહુલ અને એમની પત્નીઓ સારા દીકરા-વહુ ન બની શક્યાં. આ વાતની જાણ મને ભાભી પાસેથી જ થઇ.

 

એક દિવસ ભાભીના ઘરમાંથી રોક્કળનો અવાજ સાંભળી હું દોડતી ત્યાં પહોંચી. ખબર પડી કે ભાભી કાયમ માટે અમને છોડીને ચાલ્યાં ગયાં હતાં. એ દિવસે મને લાગ્યું કે હું સાસરામાં અનાથ થઇ ગઇ છું. મોટા ભાઇના ખોળામાં માથું મૂકી એ દિવસે હું ખૂબ રડી, જાણે કે કહેતી હોઉં, મોટા ભાઇ અમારા માથે તમારી છત્રછાયા ખસેડતા નહીં. ભાભીના નિધન બાદ મોટા ભાઇ અંદરખાને કેટલા ભાંગી પડ્યા હશે એ વેદના હું સારી રીતે સમજી શકતી હતી. બસ, એટલા માટે જ અમે બંને કલાકો એમની પાસે જઇને બેસતાં.

 

અમારી આવી આત્મીયતા છોકરાઓને પોતાના ઘરમાં દખલગીરી લાગી. એક દિવસ વિનય અને એની પત્નીએ અમને કહી દીધું, ‘કાકી, અમે લોકો છીએ ને તમે તમારા ઘરનું ધ્યાન રાખો.’ ફરી એ ભૂતકાળ યાદ આવી ગયો અને મેં ત્યાં જવાનું બંધ કરી દીધું. છતાં આજે ફરી મોટા ભાઇને ખાંસતાં સાંભળી મન વ્યથિત થઇ ગયું. સ્પષ્ટ ખ્યાલ આવતો હતો કે એમની તબિયત સારી નથી એવામાં ઘરમાં બંને વહુઓ ન હોય એથી મને ગુસ્સો આવતો હતો. મને એ દિવસો યાદ આવ્યાં જ્યારે મારી કે મારા બાળકોની તબિયત સહેજ પણ ખરાબ થાય, તો મોટા ભાઇ એમના ભાઇની રાહ જોયા વિના અમને ડોક્ટર પાસે લઇ જતાં. મારા દીકરાને ન્યૂમોનિયા થયો હતો, ત્યારે કેટલીય રાત સુધી એને ઊંચકીને ફર્યાં હતા મોટા ભાઇ. જ્યારે આજે હું ઇચ્છવા છતાં મોટા ભાઇ પાસે જવાની હિંમત નથી કરી શકતી. સમયની પણ કેવી ક્રૂરતા છે?

 

રાત તો જેમતેમ કરીને કાઢી, પણ સવારે ફરી એ જ અકળામણ અને મૂંઝવણ. એ ઘરે હોત તો કદાચ મેં એમને જ મોકલ્યા હોત, પણ એ ત્રણ દિવસ માટે ટૂર પર ગયા હતા. આખરે સવારે ઊઠતાંની સાથે મેં મોટા ભાઇ પાસે જવાનું નક્કી કરી લીધું. કીટલીમાં મોટા ભાઇની ખાંસીનો અકસીર ઇલાજ એવો ‘કાઢો’ જે હું વર્ષોથી એમને પિવડાવતી હતી, તે પણ ભરીને લેતી ગઇ. રવિવાર હોવાથી રાહુલ-વિનય અને બંને વહુઓ ઘરે જ હતાં. બારણું ખુલ્લું હોવાથી હું અંદર ગઇ. અંદરનું દૃશ્ય જોતાંની સાતે મારા આશ્ચર્યનો પાર ન રહ્યો. દીકરો-વહુ ચારેય નિરાંત ચા-નાસ્તો કરતાં હતાં, જ્યારે મોટા ભાઇ બાથરૂમમાં ચાદર ધોતાં હતાં. એમના રૂમનું દૃશ્ય તો ત્યાં પડેલાં સાવરણો અને પાણી જોઇ સમજાઇ ગયું કે શું વાત છે શરૂઆતથી જ મોટા ભાઇને જ્યારે ખાંસી થતી, ત્યારે ઊલટી થઇ જતી હતી.

 

ઊલટી થવાને લીધે રૂમ ખરાબ થયો હોવાથી રૂમ ધોયા પછી મોટા ભાઇ પોતાની ચાદર ધોઇને સાફ કરતાં હતાં. મારી નજર સામે ભૂતકાળ તરવરી ઊઠ્યો. એમને રૂઆબ, એમના માનપાન, એમની શિસ્ત અને એમનું વાત્સલ્ય બધું… એમની આ સ્થિતિ જોઇને મારો જાત પર કાબૂ ન રહ્યો અને ગુસ્સામાં બોલી ઊઠી, ‘રાહુલ-વિનય, તમારા સૌની આંખો ફૂટી ગઇ છે કે શું?’ બધાં એકદમ સ્તબ્ધ થઇ ગયાં અને મોટી વહુ બબડી, ‘પપ્પાને ખાંસી આવતી હતી એટલે વારંવાર રૂમ અને ચાદરો…’

‘તમે તો બોલશો જ નહી, મેં તમારી પાસેથી કંઇ સ્પષ્ટતા નથી માગી. જ્યારે દીકરાઓ જ કાંટા જેવા હોય ત્યારે વહુઓ તો સોય જેવી જ હોવાની. તમને લોકોને જો સંબંધની કિંમત હોત, તો આજે આ કાકી બીજા ઘરમાં નહીં, તમારી માની છાયા બનીને રહેતી હોત. તમે સૌ નિરાંતે બેસીને ચા-નાસ્તા કર્યા કરો, હું મોટા ભાઇને મારી સાથે લઇ જાઉં છું.’

 

‘તમે એવું કંઇ ન કરી શકો, એ અમારા બાપ છે.’ રાહુલે રૂઆબ બતાવવાનો પ્રયત્ન કર્યો. ‘ખબરદાર જો આજે કોઇએ મને રોકી છે, તો મારો હાથ ઉપડી જશે.’ હું ઝડપથી મોટા ભાઇના રૂમમાં ગઇ અને એમની જરૂરી ચીજવસ્તુઓ એક ચાદરમાં ભેગી કરવા લાગી. મારા કોઇ કામ સામે મોટા ભાઇએ વિરોધ ન કર્યો. એમની આંખોમાં આવેલા ઝળઝળિયાં ઘણુંબધું કહી જતાં હતાં. મારું આવું સ્વરૂપ બધા માટે નવાઇભર્યું હતું. જ્યારે જુદા થયા ત્યારે જે કાકી આંસુ સારીને બેસી રહી હતી, આજે એના અવાજની કડકાઇથી બધાંના પગ જાણે જકડાઇ ગયાં. મોટા ભાઇને મારા ખભાનો ટેકો આપી હું બારણાં તરફ આગળ વધી. રાહુલ અને વિનયે એક વાર તો મને અટકાવવાનો પ્રયત્ન કર્યો, પણ મારી આંખોમાં રહેલા ક્રોધને જોઇ અચકાયા.

 

ઘરે આવીને મેં મોટા ભાઇને પથારીમાં સૂવડાવી ધાબળો ઓઢાડ્યો. પછી ગરમ કાઢાનો કપ આપ્યો ત્યારે એ રીતસર રડી પડ્યા. મારી આંખોમાં પણ આંસુ આવી ગયાં. કાઢો પીધા પછી મોટા ભાઇ સૂઇ ગયાં અને હું ભાભીના ફોટા સામે જઇને બેઠી. મેં કહ્યું, ‘ભાભી, બાળકો તો મા-બાપા પ્રેમને પોતાનો હક સમજતાં હોવાથી તેમની કિંમત નથી હોતી. કદાચ એટલા માટે જ તેઓ ઘણી વાર ફરજપાલન કરવામાં ચૂકી જાય છે… પણ રિવાજથી બનેલા સંબંધોનું બંધન જ્યારે મજબૂત હોય છે, ત્યારે એની ફરજપાલનમાં કોઇ ભૂલ નથી કરતાં. જ્યાં આપણે એક અજાણ્યા ડર સાથે આવીએ છીએ કે કોણ જાણે કેવા લોકો હશે, ત્યાંથી મળેલો પ્રેમ જીવનભરની મૂડી હોય છે. આવો પ્રેમ આપણો જન્મસિદ્ધ અધિકાર નહીં, પણ કુદરતનું વરદાન હોય છે. હું એ સંબંધને નિભાવી રહી છું.’ ફોટામાં ભાભીનો ચહેરો હસી રહ્યો હતો…

–Shanno

સૌજન્ય- દિવ્ય ભાસ્કર 

____________________________________________________

માવતર એ જ મન્દીર

જીવતાં માબાપને સ્નેહથી સંભાળજો,

ખવડાવશો–પીવડાવશો;

પછી ગાયના પુંછડે પાણી ઢોળવાથી શો ફાયદો ?

એક વાર ‘રાબ’ ખાવાની ઈચ્છા એમની સ્નેહથી સ્વીકારશો;

પછી ગામ આખાને લાડવા ખવડાવવાથી શો ફાયદો ?

મસ્તક પર હાથ ફેરવી ‘બેટા’ કહેનારના લાડને માણી લેશો;

પછી ચીરવીદાયે પાછળ ‘સપ્તાહ’ બેસાડવાથી શો ફાયદો ?

બેઠા છે ‘ભગવાન’ આપણા જ ઘરમાં એમને ઓળખી લેશો;

પછી અડસઠ તીરથ કાજે દર દર ભટકવાથી શો ફાયદો ?

સમય કાઢી ઘરના એ વૃદ્ધ વડલા પડખે બેસી લેશો;

પછી બેસણામાં ફોટા સામે બેસી–બેસાડીને શો ફાયદો ?

લાડકોડથી ઉછેરનારાં માવતરને સદાય હૈયે વસાવી રાખશો;

પછી દીવાનખંડમાં તસ્વીર રાખવાથી શો ફાયદો ?

હયાતીમાં જ હૈયું એમનું ઠારી સ્વર્ગ સમ સુખ આપશો;

પછી ગંગાજળે અસ્થી પધરાવવાથી શો ફાયદો ?

‘માવતર એ જ મન્દીર’ – આ સનાતન સત્ય સમજી રાખશો;

પછી ‘રામનામ સત્ય છે’ રટવાથી શો ફાયદો ?

–વલ્લભભાઈ ઈટાલીયા

સૌજન્ય :(શ્રી ગોવિંદ મારુ ,અભિવ્યક્તિ બ્લોગ )

( 207 ) ગંગા સતી અને પાન બાઈનાં ભજનોનો આસ્વાદ ( સંકલિત )

ગુજરાતી ભાષાના અધ્યાત્મ આકાશમાં વીજળીની જેમ ચમકી રહેલી ગંગા સતી અને પાન બાઈનાં ભજનો સૌરાષ્ટ્ર અને બધી જગાઓએ લોક કલાકારો અને ભજનીકો દ્વારા ખુબ જ ભક્તિ ભાવથી ગવાતાં હોય છે .

વીજળીને ચમકારે મોતીડા પરોવો રે પાનબાઈ….આ એક પંક્તિથી ગુજરાતી સંતસાહિત્યમાં ઝબકારો કરનાર ગંગા સતી અને પાનબાઈનું નામ ગુજરાતીઓ માટે અજાણ્યું નથી.

ભાવનગરના રાજપરા ગામમાં જન્મનાર ગંગાના લગ્ન સમળિયાના ગિરાસદાર કહળસંગ સાથે થયા હતા. લગ્ન વખતે તે કાળની રાજપૂત પરંપરા પ્રમાણે પાનબાઈ નામની કન્યાને સેવિકા તરીકે સાથે મોકલવામાં આવી હતી. લગભગ સમાન ઉંમરની પાનબાઈ ગંગાસતીને માટે અધ્યાત્મપંથની સહયાત્રી બની.

નાનકડા ગામડામાં વસનાર ગંગાસતીએ ચોપડીયોનો અભ્યાસ ન કર્યો હોય પરંતુ અધ્યાત્મ માર્ગના ઊંડા રહસ્યો તેમના પદોમાં રહસ્યોદઘાટિત થતા જોઈ શકાય છે.

ડાબી ઈંગલા ને જમણી છે પિંગલા

રાખવું સ્વરભેદમાં ધ્યાન રે….

સૂર્યમાં ખાવું ને ચંદ્રમાં પીવું એમ કાયમ લેવું વ્રતમાન રે…..

માં યોગમાર્ગના રહસ્યો, પ્રાણાયામનું વિજ્ઞાન રજૂ થયું છે. તો એમના પ્રસિદ્ધ ભજન વીજળીને ચમકારેમાં એમની કોઠાસૂઝ કે ગણિતની આવડત અનોખી રીતે છતી થઈ છે.

જોતજોતામાં દિવસ વયા ગયા પાનબાઈ

એકવીસ હજાર છસ્સો કાળ ખાશે.

માણસ દર મિનિટે 15 શ્વાસોશ્વાસ લેતો હોય છે. આ ગણત્રી પ્રમાણે એક દિવસના 21,600 શ્વાસોશ્વાસ થાય. એટલે એમની પંક્તિમાં એકવીસ હજાર છસ્સોની ગણના કેટલી વૈજ્ઞાનિક આધારવાળી છે !.

ગંગાસતીના ભજનોની રચના પાછળની કથા કંઈક આ પ્રમાણે છે.

એકવાર એક ખેડૂતની ગાય સર્પદંશથી મરણ પામી. જીવદયાથી કે લોકોના વ્યંગને કારણે ગંગાસતીના પતિ કહળસંગ સિદ્ધિનો ઉપયોગ કરવા પ્રેરાયા. એથી ગાય સજીવન થઈ અને ચોતરફ વાત ફેલાઈ ગઈ. સિદ્ધિનો અકારણ ઉપયોગ અને પરિણામસ્વરૂપ આવી મળેલ પ્રસિદ્ધિ ભજનમાં બાધા કરશે એમ સમજાતાં તેમણે પ્રાયશ્ચિતરૂપે દેહત્યાગનો સંકલ્પ કર્યો.

ગંગાસતીએ પણ તેમની સાથે દેહત્યાગની ઈચ્છા વ્યક્ત કરી. પરંતુ કહળસંગે પાનબાઈનું અધ્યાત્મ શિક્ષણ પૂરું ન થાય ત્યાં સુધી તેમને રોકાઈ જવાની આજ્ઞા કરી. કહળસંગે દેહત્યાગ કરી સમાધિ લીધી ત્યારપછી એમ કહેવાય છે કે ગંગાસતી રોજ એક ભજનની રચના કરતાં અને પાનબાઈને સંભળાવતા. ગંગાસતીના ભજનો એક રીતે પાનબાઈને ઉદ્દેશીને અપાયેલ આધ્યાત્મિક શિક્ષણ છે.

બાવન દિવસ સુધી આ ક્રમ જારી રહ્યો જેના પરિણામે બાવન ભજનોની રચના થઈ.

( સૌજન્ય- વિકિપીડિયા )

સંકલન- વિનોદ પટેલ 

______________________________________________________

ગુજરાતી ભાષાના અધ્યાત્મ આકાશમાં વીજળીની જેમ ચમકી રહેલી ગંગા સતીની રચનાઓમાંથી અવારનવાર ગવાતી બે રચનાઓને નીચેના વિડીયોમાં માણો .

વીજળીને ચમકારે મોતીડાં પરોવો રે પાનબાઇ !
નહિતર અચાનક અંધારા થાશે જી;
જોત રે જોતાંમાં દિવસો વહી જશે પાનબાઇ !
એકવીસ હજાર છસોને કાળ ખાશે જી … વીજળીને ચમકારે
 
જાણ્યા રે જેવી આ તો અજાણ છે રે વસ્તુ પાનબાઇ !
અધૂરિયાને નો કે’વાય જી,
ગુપત રસનો આ ખેલ છે અટપટો,
આંટી મેલો તો સમજાય જી … વીજળીને ચમકારે
 
મન રે મૂકીને તમે આવો રે મેદાનમાં પાનબાઇ !
જાણી લીયો જીવ કેરી જાત જી;
સજાતિ વિજાતિની જુગતિ બતાવું ને,
બીબે પાડી દઉં બીજી ભાત જી … વીજળીને ચમકારે
 
પિંડ રે બ્રહ્માંડથી પર છે ગુરુ પાનબાઇ !
તેનો રે દેખાડું તમને દેશજી,
ગંગા રે સતી એમ બોલિયાં રે સંતો,
ત્યાં નહિ માયાનો જરીયે લેશ જી … વીજળીને ચમકારે
 
– ગંગા સતી

Vijali ne chamkare – Gangasati – Panbai – Gujarati Bhajan

( ગુજરાતી મુવી ગંગા સતીનું એક ભજન ) 

____________________________________________

 

મેરુ તો ડગે જેનાં મન નવ ડગે

 

મેરુ તો ડગે જેનાં મન નવ ડગે, પાનબાઈ
મરને ભાંગી પડે બ્રહ્માંડજી;
વિપત્તિ પડે તોય વણસે નહીં;
સોઈ હરિજનનાં પ્રમાણજી.
 
ચિત્તની વૃતિ જેની સદા રહે નિર્મળી,
ને કરે નહીં કોઈની આશજી;
દાન દેવે પણ રહે અજાચી,
રાખે વચનમાં વિશ્વાસ જી – મેરુ.
 
હરખ ને શોકની આવે નહી હેડકી,
આઠે પહોર રહે આનંદજી,
નિત્ય રહે સત્સંગમાં ને
તોડે માયા કેરા ફંદજી – મેરુ.
 
તન મન ધન જેણે ગુરુને અર્પ્યાં,
તેનું નામ નિજારી નર ને નારજી,
એકાંતે બેસીને અલખ આરાધે તો,
અલખ પધારે એને દ્વારજી – મેરુ.
 
સતગુરુ વચનમાં શૂરા થઈ ચાલે,
શીશ તો કર્યાં કુરબાન રે,
સંકલ્પ વિકલ્પ એકે નહિ ઉરમાં,
જેણે મેલ્યાં અંતરનાં માન રે – મેરુ.
 
સંગત કરો તો એવાની કરજો,
જે ભજનમાં રહે ભરપુરજી,
ગંગા સતી એમ બોલિયાં, પાનબાઈ
જેનાં નેણોમાં વરસે ઝાઝાં નૂરજી – મેરુ.
 
– ગંગા સતી

Meru To Dage Pan Jena – Gangasati Wani – Gujarati Devotional Song -Singer: Meena Patel

________________________________________________________________

ગંગા સતીનાં ભજનો નીચેની લિંક ઉપર (સૌજન્ય-આભાર- સ્વર્ગારોહણ બ્લોગ )

http://www.swargarohan.org/bhajans/ganga-sati/Page-2.htm

ગંગાસતીના ૫૨ ભજનોના સંગ્રહનું ઈ-પુસ્તક નીચેની લિંક ઉપર ડાઉન લોડ કરી વાંચી શકાશે

(સૌજન્ય- આભાર- અક્ષર નાદ બ્લોગ )

http://aksharnaad.com/downloads/