(486 )સ્વ.કવી રમેશ પારેખની એક દિલચસ્પ કાવ્ય રચના ……

 ઈન્ટરનેટ સફર કરતાં કરતાં ગુજરાતી સાહિત્ય અકાદમી , યુ.કે. ના ફેસ બુક પેજ ઉપર ઓપીનીયન મેગેઝીનના સંપાદક શ્રી વિપુલ કલ્યાણીએ પોસ્ટ કરેલ  જાણીતા કવી સ્વ. રમેશ પારેખની એક મજાની કાવ્ય રચના વાંચવામાં આવી  જે મને ખુબ ગમી ગઈ .

શ્રી કલ્યાણીના આભાર સાથે વિનોદ વિહારના વાચકો માટે આ રચના ફરી અહી પોસ્ટ કરું છું .

આ કાવ્યમાં સૌના જીવનને લાગુ પડતી ગુઢ વાત  ખુબ સહજ શબ્દોમાં કવી રમેશ પારેખે કરી છે એ સમજવા જેવી છે .

વિનોદ પટેલ

================================

નાનપણમાં બોરાં વીણવા જતા. કાતરા પણ વીણતા. કો’કની વાડીમાં ઘૂસી ચીભડાં ચોરતા. ટેટા પાડતા. બધા ભાઈબંધો પોતાનાં ખિસ્સામાંથી ઢગલી કરતા ને ભાગ પાડતા – – આ ભાગ ટીંકુનો. – આ ભાગ દીપુનો. – આ ભાગ ભનિયાનો, કનિયાનો … છેવટે એક વધારાની ઢગલી કરી કહેતા – ‘આ ભાગ ભગવાનનો !’સૌ પોતપોતાની ઢગલી ખિસ્સામાં ભરતા, ને ભગવાનની ઢગલી ત્યાં જ મૂકી રમવા દોડી જતા.ભગવાન રાતે આવે, છાનામાના ને પોતાનો ભાગ ખાઈ જાય – એમ અમે કહેતા.પછી મોટા થયા. બે હાથે ઘણું ય ભેગું કર્યું; ભાગ પાડ્યા – ઘરના, ઘરવખરીના, ગાય, ભેંસ, બકરીના. અને ભગવાનનો ભાગ જુદો કાઢ્યો ? રબીશ ! ભગવાનનો ભાગ ? ભગવાન તે વળી કઈ ચીજ છે ? સુખ, ઉમંગ, સપનાં, સગાઈ, પ્રેમ – હાથમાં ઘણું ઘણું આવ્યું … અચાનક ગઈ કાલે ભગવાન આવ્યા; કહે : લાવ, મારો ભાગ … મેં પાનખરની ડાળી જેવા મારા બે હાથ જોયા – ઉજ્જ્ડ. એકાદ સુકું તરણું યે નહીં. શેના ભાગ પાડું ભગવાન સાથે ? આંખમાં ઝળઝળિયાં આવ્યાં, તે અડધાં ઝળઝળિયાં આપ્યાં ભગવાનને. વાહ ! – કહી ભગવાન મને અડ્યા, ખભે હાથ મૂક્યો, મારી ઉજ્જ્ડતાને પંપાળી, મારા ખાલીપાને ભરી દીધો અજાણ્યા મંત્રથી. તેણે પૂછ્યું : ‘કેટલા વરસનો થયો તું’ ‘પચાસનો’ હું બોલ્યો ’અચ્છા …’ ભગવાન બોલ્યા : ‘૧૦૦ માંથી અડધાં તો તેં ખરચી નાખ્યાં … હવે લાવ મારો ભાગ !’ ને મેં બાકીનાં પચાસ વરસ ટપ્પ દઈને મૂકી દીધાં ભગવાનના હાથમાં ! ભગવાન છાનામાના રાતે એનો ભાગ ખાય. હું હવે તો ભગવાનનો ભાગ બની પડ્યો છું અહીં. જોઉં છું રાહ – કે ક્યારે રાત પડે ને ક્યારે આવે છાનામાના ભગવાન ને ક્યારે આરોગે ભાગ બનેલા મને ને ક્યારે હું ભગવાનનાં મોંમાં ઓગળતો ઓગળતો … – રમેશ પારેખ