(545) વૃધ્ધાશ્રમના પંખા …….. એક બોધ કથા

 એક નેટ મિત્રના ઈ-મેલમાં એક નાની અંગ્રેજી વાર્તા વાંચવામાં આવી . આ વાર્તા અસરકારક જણાતાં એનો અંગ્રેજીમાં ભાવાનુવાદ કરીને વાચકોને વાંચવા અને વિચારવા માટે  આજની પોસ્ટમાં રજુ કરી છે . ક્યાંક વાંચેલું યાદ આવે છે :

  જિંદગીની આ સ્થિતિ સૌથી કરુણ છે : વડીલો વિનાનું ઘર અને ઘર વિનાના વડીલો .  

એ જ મતલબનું એક બીજું અવતરણ છે કે

માતા-પિતાને બે વખત આંખમાં આંસું આવે છે ,  જ્યારે દીકરી ઘર છોડે ત્યારે અને જ્યારે દીકરો તરછોડે ત્યારે .”  

આ ટૂંકી પણ હૃદયસ્પર્શી બોધ કથામાં પોતાના ઘર વિનાની અને દિકરાથી તરછોડાયેલી સમાજની અનેક માતાઓમાં ની એક માતાની  કરુણ કથની છે .

આશા છે આ બોધકથા આપને ગમશે.

–વિનોદ પટેલ 

===================================================

વૃધ્ધાશ્રમના પંખા …….. એક બોધ કથા 

એક ભાઈ એમના પિતાના અવસાન બાદ એમની પત્નીની ઈચ્છાને માન આપી અને માતાની ઈચ્છાને અવગણીને માતાને શહેરના એક દુરના વૃધ્ધાશ્રમમાં મૂકી આવ્યા .

જો કે કોઈ કોઈવાર આ ભાઈ વૃધ્ધાશ્રમની મુલાકાત લેતા અને માતાને મળતા હતા ખરા !

એક દિવસ વૃધ્ધાશ્રમમાંથી એનાં સંચાલિકા બેનનો ફોન આ ભાઈ ઉપર આવ્યો કે તમારી માતાની તબિયત બહુ ખરાબ થઇ ગઈ છે . જલ્દી અહીં આવી માતાને મળી જાઓ .

દીકરો એકલો માતાને મળવા વૃદ્ધાશ્રમમાં આવ્યો અને એણે જોયું કે માતા જીવનના છેલ્લા શ્વાસ લઇ રહ્યાં છે .ક્યારે મોત આવે એ કહેવાય નહિ એવી સ્થિતિમાં છે .  

દીકરાએ માની પથારી નજીક વાંકા વળી પૂછ્યું :

“બોલ મા, તારી છેલ્લી ઈચ્છા શું છે ? તારા ગયા પછી તારી છેલ્લી ઈચ્છા હું જરૂર પૂરી કરીશ .” 

ઘડપણને લઈને જેનું શરીર લથડી ગયું છે એવી અશક્ત માતા ધીમા અવાજમાં દીકરાને કહે છે : 

“ બીજું તો કઈ નહી દીકરા, મારી આ રૂમમાં કે આખા વૃદ્ધાશ્રમમાં ગરમીમાં હવા માટે એક પણ પંખો નથી તો તું એ નંખાવી આપજે .”

આ સાંભળી દીકરાને આશ્ચર્ય થયું.એણે મા ને આશ્ચર્ય સાથે કહ્યું :

”આ બધો વખત તું અહી હતી અને હું તને મળવા આવતો હતો ત્યારે કોઈ વખતે તેં પંખાની ફરિયાદ કરી ન હતી અને હવે તારા જીવનની છેલ્લી ઘડીઓ બાકી છે અને તું કાયમ માટે વિદાય લઇ રહી છે ત્યારે આ વાત મને આજે જ કેમ કરે છે? “

માએ ધીમા સાદે જે જવાબ આપ્યો એમાં એના હૃદયમાં ઘણા વખતથી ઘૂંટાઈ રહેલું દર્દ બોલતું હતું .

મા એ કહ્યું :

” મેં તો ઉનાળાની ગરમીમાં આજ સુધી જેમ તેમ કરીને પંખા વિના ચલાવી લીધું પરંતુ હવે હું જાઉં છું ત્યારે તને અહીં પંખા નંખાવવા એટલા માટે કહું છે કે ભવિષ્યમાં જ્યારે તને તારાં સતાનો આ વૃધ્ધાશ્રમમાં મોકલશે ત્યારે મને બીક છે કે પંખા વિના એ વખતે તારાથી ગરમી સહન નહીં થઇ શકે !”

 અંગ્રેજી ઉપરથી ભાવાનુવાદ — વિનોદ પટેલ

=================================================