[તોટક]
રમતી, ભમતી, હસતી દીકરી
વસતી ઝૂંપડી મહીં એ કલિકા
દિલમાં દીવડો, મનમાં શમણાં
હતી વ્હાલસમી,ચતુરી વનિતા
[શિખરિણી]
નરેશે બોલેલા શબદ વસમા સાંભળી ગઈ
સુકન્યા ખોલીને ઝૂંપડી મહીંથી બા’ર નીકળી.
[શાર્દૂલ વિક્રીડિત]
રાજાને દુઃખમાં નિહાળી વનિતા, બોલી ઊઠી ખેતમાં
“શા માટે દુઃખમાં રહો, ભૂપતિ હે? આવું નહીં બોલશો.
હમ્મેશાં જનતા તણો ધરમ છે; ભરવા કરો શાનથી
સુખેથી કરમાં વધાર કરજો, ભરશું અમે પ્રેમથી.”
[મનહર]
સાંભળી આ વાત શાણી, રાજવી તો ચોંકી ઊઠ્યો.
“નકી આની મહીં કોઈ, ચાલ તો જણાય છે.
જનતાને કર કોઈ, ભરવો ગમે ન કદી
મૂંઝવણ ભારી આ તો, મંત્રીજીને સોંપવી છે.
[ભુજંગી]
સભામાં સહુને, પછી પ્રશ્ન પૂછ્યો
“વનિતા કહે કેમ, આવું? બતાવો.”
કહે મંત્રી મોઢું, વકાસી, ત્વરાથી
“નકી કામ આ કોઈ, જોશી કરી દે.
જુએ જોશ જોશી, વનિતા તણા એ.
ભલે સુંદરી આ, સભામાં પધારે.”
[ધનાક્ષરી]
ઝટપટ દોડી ગયા, સૈનિકો વચન સુણી.
ગ્રામ્યમાતા રહેતી તે, ખેતરમાં આવી પૂગ્યા.
દીકરીને વેણ કીધું,” રાજા બોલાવતા તને.
ફટાફટ તૈયાર થા…
આજનો સુવિચાર
સુરેશ ભાઈ તમારી થોથા ઉખેળને મહેનત કરો છો પણ અમારા જેવાને એ તમારી મહેનતનો લાભ મળે છે। ધન્યવાદ
કાઠીયાવાડી દરબારનો જુવાન કુંવર આવી સુંદર કવિતાઓ બનાવી શકે એ આશ્ચય નથી ?
જુદી જુદી ભાષામાં લોકો સુધી લખાણો પહોંચાડવાની હોંશને તમને સફળતા મળશે ,
પ્રિય સુરેશભાઈ
ગ્રામ્ય કન્યા સંસ્ક્ર્તના છંદો વાળી આ કવિતા કોણે બનાવી છે ?
આક્વીને લાખ લાખ ધન્યવાદ
I enjoyed it very well by rewinding into the school time impacted by the then king & a distinguishing poet Sursinhji Takhtsinji Gohel of Lathi.
તમને આ કવિતડું ગમ્યું – એ મારો આનંદ.