( 620) હૉ…હૉ…હૉ…અને સાન્તાની વિદાય…ક્રિસમસ વાર્તા…પ્રવીણ શાસ્ત્રી

મિત્રો,

વી.વી. ની આ અગાઉની પોસ્ટ નમ્બર ૬૧૯ માં તમે મારી બે ક્રિસમસ વાર્તાઓ વાંચી.

આજની પોસ્ટમાં ન્યુ જર્સી નિવાસી મારા મિત્ર શ્રી પ્રવીણભાઈ શાસ્ત્રીના બ્લોગમાં પોસ્ટ થયેલ અને મને ગમેલ એક હૃદય સ્પર્શી ક્રિસમસ વાર્તા એમના આભાર સાથે રી-બ્લોગ કરતાં આનંદ થાય છે.

મારી પોસ્ટમાંની બે વાર્તાઓમાં એક ૪ વર્ષની બાળકી અને એક પંદર વર્ષના ટીન- એજ્રરની વાત છે તો પ્રવીણભાઈ ની વાર્તામાં એક વયોવૃદ્ધ પૌત્ર પ્રેમી દાદા રાજેન્દ્ર ભાઈની દિલને સ્પર્શી જાય એવી વાત છે , જે આપને જરૂર ગમશે.

ફરી સૌ વાચકોને ક્રિસમસ અભિનંદન અને નવા વર્ષ ૨૦૧૫ ની અનેક શુભેચ્છાઓ.

વિનોદ પટેલ

પ્રવીણ શાસ્ત્રી અને મિત્રોની વિવિધ વાતો

હૉ…હૉ…હૉ…અને સાન્તાની વિદાય…

ધીમે પગલે સાન્તા લિવિંગ રૂમમા દાખલ થયા. મનિષાની પાછળ જઈને હૉ…હૉ…હૉ… નો સંકેત આપ્પ્યો; પણ હૉ…હૉ…હૉ…ની પાછળ ખોં…ખોં…ખોં…ખોં…સતત ઉધરસનું ખાંખણું આવ્યું. સાન્તા સોફા પર ફસડાઈ પડ્યા. મનિષા દોડીને પાણી લઈ આવી.

‘પપ્પા આજે સવારે તમને તાવ પણ હતો છતાંયે તમે જીદ કરીને ગયા જ. હવે તો થોડું મન હળવું કરો! ગીતામાં પણ કહ્યું છે કે જાતસ્ય હિ ધ્રુવો મૃત્યુ. આપણા નસીબમાં શ્રેણિકનું સુખ ન લખાયું હોય. સુખ દુઃખનું ચક્ર જીવનમાં ફરતું જ રહેવાનું છેને? તમે જ અમને શિખામણ આપો છો અને દર ક્રિસમસ પર અમને આપેલી સલાહ ભૂલી જાવ છો. એ વાતને પણ ઘણા વર્ષો થઈ ગયા.’

‘શ્રેણિક તારા હૈયાની બહાર નીકળ્યો છે ખરો? ‘
‘દીકરી મેં જ તારા શ્રેણિકને…’
‘બસ પપ્પા બસ…’
‘મારે કંઈ સાંભળવું નથી. કાલથી તમારે ઘરમાંથી બહાર નીકળવાનું નથી.’
એણે પપ્પાના લાંબા સૂઝ્ બેલ્ટ જેકેટ અને સફેદ દાઢી ઉતાર્યા.’

‘કેટલા બધા શ્રેણિક મારા ખોળામાં બેસવા આવે છે. હું માંદો છું એવું મને લાગતું…

View original post 779 more words