( 702 ) ડર્ટી પોલીટીક્સ ! એક વાસ્તવિક મુવી ! …….. વિનોદ પટેલ

આજે સવારે ટી.વી. ઉપર જે સમાચારો સાંભળ્યા અને ઈન્ટરનેટ ઉપર જે સમાચારો વાંચ્યા એ પછી મારા મનમાં જે વિચાર મંથનો અને સંવેદનાઓ જાગી એના પરિણામ સ્વરૂપે આજની આ પોસ્ટ છે .

આજ કાલ દેશની રાજધાની દિલ્હીમાં ખેડૂતોને નામે ખુબ જ ગંદું અને વરવું રાજકારણ ખેલાઈ રહ્યું છે .ખેડૂતોના ખરા હિતેચ્છુઓ કોણ એની ત્રણ મુખ્ય રાજકીય પક્ષો ભાજપ, કોંગ્રેસ અને આમ આદમી પાર્ટી વચ્ચે જાણે કે હોડ જાગી છે.

જેને ખેતર,ખાતર કે ખેડૂતના ખ ની જરા પણ જાણ નથી કે જાણવાની તમા નથી  તેઓ ખેડૂતોની મુશ્કેલીઓને પોતાનો રાજકીય રોટલો શેકવા માટેનું એક પ્યાદું સમજી રહ્યા  છે. આ માટે ખેડૂતોને યેન કેન પ્રકારેણ ભેગા કરી મોટી રેલીઓ ભરીને સરઘસો કાઢીને ઉશ્કેરી રહ્યા છે .

જનતા એના પ્રતિનિધિઓને એમના પ્રશ્નો સુલઝાવવા માટે દેશની લોકસભામાં ચૂંટીને મોકલે છે. એ લોકો ત્યાં જઈને શું કરે છે એ તમે લોકસભાની કાર્યવાહી જે રીતે ચાલી રહી છે એમાં જોયું હશે.સત્તા પક્ષના સુઝાવ અને ઠરાવ ઉપર ગંભીર રીતે ચર્ચા કરવાને બદલે બુમ બરાડા પાડીને કાર્યવાહી ખોરંભે પાડી કેટલો બધો પૈસાનો વ્યય તેઓ કરી રહ્યા છે! વિશ્વમાં દેશ માટે આ ખરેખર એક શરમ જનક ચિત્ર રજુ કરે છે.

આ બધા કહેવાતા જનતાના હિતેચ્છુઓ દ્વારા જનતાને ગેર રસ્તે દોરવાનું અને ભડકાવવાનું  શું પરિણામ આવે છે એ નીચેના સમાચારોમાં સ્પષ્ટ દેખાય છે. આ પરિણામ માટે દોષનો ટોપલો એકબીજાને ઓઢાડવાનો પ્રયત્ન થાય છે.

દેશના નેતાઓ માટે આ બનાવ શરમજનક છે.

નીચેના શરમજનક બનાવના સમાચારો વાંચીને તમે જ નક્કી કરો આમાં દોષિત કોણ ?

વિનોદ પટેલ

==============================  

ધરતીપુત્રએ કેજરીવાલની રેલીમાં આપ્યો જીવ અને છતાં ચાલતી રહી રાજનીતિ !!

બુધવાર, 22 એપ્રિલ ૨૦૧૫

આમ આદમી પાર્ટીની બુધવારે જન્તર મંતર બોલાવાયેલ રેલી દરમિયાન એક ખેડૂતે આત્મહત્યા કરી લીધી. લગભગ દોઢ વાગ્યે દૌસાના નાંગલ (રાજસ્થાન)થી આવેલ એક ખેડૂતે ઝાડ પર લટકીને જીવ આપવાનો પ્રયત્ન કર્યો. તેને હોસ્પિટલ લઈ જવામાં આવ્યો. આ દરમિયાન અરવિંદ કેજરીવાલ ભાષણ આપતા રહ્યા. લગભગ પોણા ત્રણ વાગ્યે તેમનુ ભાષણ ખતમ પત્યુ તો તેમણે રામ મનોહર લોહિયા હોસ્પિટલ જઈને ખેડૂત વિશે માહિતી લીધી. તેમની સાથે મનીષ સિસોદિયા અને સંજય સિંહ પણ હતા. કેજરીવાલના પહોંચવાના થોડાક જ મિનિટની અંદર ખેડૂતનુ મોત થઈ ગયુ.  

આમ આદમી પાર્ટીના જમીન અધિગ્રહણ બિલના વિરોધમાં રેલી હતી. આ દરમિયાન ગજેન્દ્રનુ નામનુ 45 વર્ષીય ખેડૂત ઝાડ પર ચઢી ગયો અને ફંદા પર લટકવાનો પ્રયત્ન કરવા લાગ્યો.  ત્યારે ભીડમાંથી કેટલાક લોકો નીકળ્યા અને તેમણે તેને નીચે ઉતાર્યો. તેને રામ મનોહર લોહિયા હોસ્પિટલમાં દાખલ કરવામાં આવ્યો પણ તે બચી ન શક્યો.  

ખેડૂતને પાસે એક સુસાઈડ નોટ પણ જપ્ત થઈ છે. જેમા લખ્યુ છે.. “મારા ઘરમાં 3 બાળકો છે. ઘરમાં ખાવાનુ કશુ નથી. મારો પાક બરબાદ થઈ ગયો. પિતાએ ઘરેથી કાઢી મુક્યો છે. 

ઘટના છતાં રેલી ચાલતી રહી –  ઘટના બપોરે દોઢ વાગ્યની આસપાસ થઈ. તેમ છતા આમ આદમી પાર્ટીના એક એક નેતા ભાષણ આપતા રહ્યા. કુમાર વિશ્વાસ, સંજય સિંહ ઉપરાંત કેજરીવાલે પોલીસને આ ઘટના માટે દોષી ઠેરવી.  વિશ્વાસે રેલીમાં થયેલ નારાબાજી અને ઘોંઘાટને પણ વિપક્ષી પાર્ટીઓનુ ષડયંત્ર બતાવ્યુ. કેજરીવાલે કહ્યુ કે દિલ્હી પોલીસે માનવતાવાદી દ્રષ્ટિકોણ અપનાવવુ જોઈતુ હતુ.   કેજરીવાલે કહ્યુ, પોલીસની એટલી માણસાઈ બને છે કે તેને બચાવે.  તેઓ એ તો નહી કહે કે અમે દિલ્હી સરકારના કંટ્રોલમાં નથી.

સાભાર-ગુજરાતી.વેબ દુનિયા.કોમ  

===========================

ખેડૂતની આત્મહત્યાઃ મોદી, કેજરીવાલ સામે FIRની માગણી

Written by Chitrlekha | 22/04/2015 |  

નવી દિલ્હી – આજે અહીં આમ આદમી પાર્ટીની કિસાન રેલીમાં એક ખેડૂતે કરેલી આત્મહત્યા માટે કોંગ્રેસે વડા પ્રધાન નરેન્દ્ર મોદી અને દિલ્હીના મુખ્ય પ્રધાન અરવિંદ કેજરીવાલને સૌથી વધારે જવાબદાર ગણાવીને તેમની સામે પોલીસ FIR નોંધવાની માગણી કરી છે. કોંગ્રેસના પ્રવક્તા સત્યવ્રત ચતુર્વેદીએ ઓલ ઈન્ડિયા કોંગ્રેસ કમિટીની બેઠકમાં કહ્યું કે કેન્દ્ર અને રાજ્ય સરકાર, બંને સામે આત્મહત્યા કરવા માટે મજબૂર કરવાનો કેસ નોંધાવો જોઈએ. આ આત્મહત્યા માટે બે જણ સૌથી વધારે જવાબદાર છે – વડા પ્રધાન નરેન્દ્ર મોદી અને દિલ્હીના મુખ્ય પ્રધાન અરવિંદ કેજરીવાલ. 

બાદમાં પત્રકારોએ ચતુર્વેદીને સવાલ પૂછ્યો હતો કે યુપીએના શાસન વખતે દેશમાં અનેક કિસાનોએ કરેલી આત્મહત્યા માટે ભૂતપૂર્વ વડા પ્રધાન મનમોહન સિંહ અને ભૂતપૂર્વ કૃષિ પ્રધાન શરદ પવારને પણ જવાબદાર ગણવા જોઈએ કે નહીં? જવાબમાં ચતુર્વેદીએ કહ્યું કે કેજરવાલ અને દિલ્હી પોલીસની હાજરીમાં આત્મહત્યાનો બનાવ બન્યો છે. વડા પ્રધાને તેને રોકવા કંઈ કર્યું નહોતું. 

સાભાર-http://www.chitralekha.com/breaking-news/farmer-suicide/ 

=======================

બોલીવુડમાં એક હિન્દી ફિલ્મ ચાલી રહી છે એનું નામ છે “ડર્ટી પોલીટીક્સ “. એમાં રાજકારણમાં કેવા કાવા દાવા ખેલાય છે એનું ચિત્ર સરસ રજુ કર્યું છે.આ મુવી તો એક કાલ્પનિક વાર્તા ઉપર બન્યું હતું.

પરંતુ ઉપરના ખેડૂતના આપઘાત સુધી દોરી જનાર બનાવ પાછળ જે ડર્ટી પોલીટીક્સ ખેલાય છે અને ખેલાયું છે એ તો નરી વાસ્તવિકતા છે એની કોણ ના પાડી શકે એમ છે ?

બધા નેતાઓની વાતો વચ્ચે મુઝાએલા બિચારા નિર્દોષ ખેડૂતની સ્થિતિ ખરેખર દયાજનક છે .હું એક ખેડૂત પુત્ર છું એટલે એની મુશ્કેલીઓનો મને જાત અનુભવ છે .ખેડૂતના તૈયાર થયેલા પાક ઉપર જ્યારે કમોસમી વરસાદ આવીને એનાં સ્વપ્નાં વેરવિખેર કરી નાખે છે ત્યારે આવા કુદરતના અણધાર્યા કેર સામે ખેડૂત કેવો લાચાર ,ગરીબ અને નોધારો બની જાય છે એ મેં નજરે જોયું છે.

આજના ખેડૂતના નામે ચાલતા આ બધા રાજકીય બખડ જન્તરમાં મને એક ગામઠી કહેવત યાદ આવી ગઈ !

વર મરો, કન્યા મરો પણ  ગોરનું તરભાણું  ભરો !   

મારા મનનો આક્રોશ આ ત્રણ હાઈકુ રચનાઓ દ્વારા વ્યક્ત કરુ છું. 

આખલાઓની

લડાઈમાં બિચારા

ઝાડનો  ખાંડો 

======

કિશાન નેતા

તારી  બચી આબરૂ

ઝાડે લટકી

===========

ખેડૂત નામે

સેવાના દાવ પેચ

મર્યો ખેડૂત !

 

વિનોદ પટેલ

( 701 ) દિલ હૈ કી માનતા નહિ / એક દિલ સો અફસાને …….હાસ્ય લેખ …. શ્રી હરનીશ જાની

ડાયાસ્પોરા ગુજરાતી સાહિત્યકારોમાં એક પ્રતિષ્ઠિત હાસ્ય લેખક તરીકે બહુ વંચાતા શ્રી હરનીશભાઈ જાની વિનોદ વિહારના વાચકો માટે પણ અજાણ્યા નથી.

વિવિધ વિષયોને આવરી લેતા એમના ઘણા હાસ્ય લેખો એમના પરિચય સાથે અગાઉ આ બ્લોગમાં પોસ્ટ કરવામાં આવ્યા છે.

થોડા દિવસો પહેલાં એક મિત્રએ મને ખબર આપ્યા કે શ્રી હરનીશભાઈની તબિયત એકાએક બગડતાં એમને હોસ્પીટલમાં દાખલ કરવામાં આવ્યા હતા .

મારા ફેસબુક મિત્ર, હરનીશભાઈના ખાસ નજીકના મિત્ર અને જાણીતા કાર્ટુનિષ્ટ શ્રી મહેન્દ્રભાઈ શાહે તો શ્રી હરનીશભાઈનું એમની માંદગીના સમાચાર આપતું એક ચિત્ર એમના ફેસબુક પેજ ઉપર મુક્યું હતું જે મારી સાથે પણ એમણે શેર કર્યું હતું .શ્રી મહેન્દ્રભાઈના આભાર સાથે નીચે પ્રસ્તુત છે એ ચિત્ર.

(ચિત્રને મોટી સાઈઝમાં જોવા એના ઉપર ક્લિક કરો ). 

ચિત્રમાં શ્રીમતી હંસાબેન હરનીશભાઈને કહે છે :”તમારા લિટરરી ફ્રેન્ડઝ ખબર કાઢવા આવે છે .. જરા સીરીયસ રહેજો .પાછા જોક મારવા ના બેસી જતા !”

મારા જેવા હરનીશભાઈના અનેક પ્રસંશકો માટે એ આનંદના સમાચાર છે કે હરનીશભાઈ હવે હોસ્પિટલમાંથી સ્વસ્થ થઈને ન્યુ જર્સીના એમના નિવાસ સ્થાને આવી ગયા છે.

શ્રી હરનીશભાઈ સાથે મારે ગઈકાલે સોમવારે ફોન ઉપર વાત થઇ હતી.એમની સાથેની વાત ઉપર એ જાણીને ખુશી થઇ કે હોસ્પિટલમાંથી ઘેર આવ્યા પછી હવે એમની તબિયત સુધારા ઉપર છે અને તેઓ હવે પૂર્વવત સ્વસ્થ થતા જાય છે .

મને એ નવાઈ લાગી કે ફોનમાં તેઓએ ગુજરાત મિત્રમાં નિયમિત પ્રગટ થતા એમના લેખોની વાત કરી અને છેલ્લે મારા બ્લોગમાં પ્રગટ લેખો ઈ-મેલથી એમને વાંચવા માટે મોકલવા મને જણાવ્યું જે મેં એમને મોકલી આપ્યા . આ ઈ-મેલમાં મેં શુભેચ્છાઓ પાઠવવાની સાથે એમને હમણાં પૂરો આરામ કરવા માટે મિત્ર ભાવે નમ્ર સૂચન કર્યું .

હોસ્પિટલનો આ અનુભવ એ શ્રી હરનીશભાઈ માટે માટે કોઈ નવાઈની વાત નથી.અગાઉ એમના હાસ્ય લેખોમાં એમણે જણાવ્યું છે એમ હરનીશભાઈ દિલના-હૃદયના દરદી છે. આ અગાઉ એમને પાંચ વાર એન્જીયોપ્લાસ્ટી અને એક વાર બાય પાસ સર્જરી કરાવવી પડી છે.તેઓ ડાયાબીટીસના પણ દર્દી છે.
એમને એક વાર હાર્ટ એટેક પણ આવી ગયો છે.આમ એમના જીવનમાં એમને હોસ્પીટલના ઘણા ફેરા થયા છે.

સૌના માટે એમનામાંથી પ્રેરણા લેવા જેવી વાત એ છે કે શરીરમાં અનેક વ્યાધિઓ વચ્ચે પણ તેઓ જીવનમાંથી હાસ્ય શોધીને એમના લેખો મારફતે દુખોને હસી નાખે છે એટલું જ નહી એના ઉપર હાસ્ય લેખ લખી દુખ હળવું કરી બધાંને હસાવે છે .

અગાઉના એમના હોસ્પિટલના અનુભવો ઉપર આધારિત એમણે જે બે હાસ્ય લેખો લખેલા –(૧ )દિલ હૈ કી માનતા નહિ અને (૨ )એક દિલ સો અફસાને -એ બન્ને લેખો આજની પોસ્ટમાં નીચેની પિ.ડી.એફ. ફાઈલની લીંક ઉપર ક્લિક કરીને માણો.

 દીલ હૈ કી માનતા નહિ -હરનીશ જાની -હાસ્ય લેખ 

 

એક દીલ સો અફસાને –હરનીશ જાની–હાસ્ય લેખ 

આ બે લેખોની ફાઈલો મને મોકલવા બદલ મિત્ર શ્રી ઉત્તમભાઈ ગજ્જરનો હું આભારી છું.

આ લેખો વાંચ્યા પછી તમને પ્રતીતિ થશે કે દિલ-હૃદય-ના દર્દને ગણકાર્યા વિના એમણે એમના દિલની વાતો દિલથી લખી વાચકોના દિલોને કેવું બહેલાવ્યું છે !દુઃખ દર્દમાંથી હાસ્ય નિપજાવવાની કળાના તેઓ માહિર છે.

હરનીશભાઈની માંદગીના સમયે એમનો લેખ –દિલ હૈ કી માનતા નહિ– સુરતના પ્રસિદ્ધ અખબાર ગુજરાત મિત્રની એમની લોકપ્રિય કોલમ ” ફિર ભી દિલ હૈ હિંદુસ્તાની “ માં એપ્રિલ ૧૫, ના અંકમાં આ અખબારમાં પ્રગટ થયો છે એ કેટલું સૂચક છે !

હરનીશભાઈની હાલની માંદગી અને હોસ્પીટલના અનુભવ  ઉપર તેઓ એક નવો હાસ્ય લેખ લખી પ્રસિદ્ધ કરે તો નવાઈ નહિ !  

ગુજરાત મિત્રના માર્ચ ૨૫, ૨૦૧૫ના અંકમાં પ્રસિદ્ધ થયેલો હરનીશભાઈનો એક બીજો ગમતીલો લેખ ” દુનિયા રંગ રંગીલી -અમેરિકા “ પણ સાથે સાથે નીચે ક્લિક કરીને આસ્વાદો.

દુનિયા રંગ રંગીલી – અમેરિકા ..હરનીશ જાની

GM-DP-2015-03-25

 

શ્રી હરનીશ જાની અને શ્રીમતી હંસા જાની 

શ્રી હરનીશભાઈ અને શ્રીમતી હંસાબેનને પ્રભુ તંદુરસ્તી ભર્યું દીર્ઘાયુ બક્ષે અને સૌના પ્રિય હાસ્ય લેખક શ્રી હરનીશભાઈ પૂર્વવત અહર્નિશ હાસ્ય રેલાવતા રહે એવી પ્રભુ પ્રત્યે હાર્દિક પ્રાર્થના છે.

સંપર્ક- 

HARNISH JANI 

4, Pleasant Drive, Yardville, NJ 08620. USA

E-mail. harnishjani5@gmail.com

 

 

( 700 ) ૫૨ વર્ષ જૂની મારા લગ્નની કંકોત્રી …….. શ્રી નવીન બેન્કર

હ્યુસ્ટન નિવાસી મારા ૭૫ વર્ષના મિત્ર શ્રી નવીન બેન્કર એમની માતૃભુમી અમદાવાદની યાત્રા પતાવી થોડા દિવસો પહેલાં જ એમની અમેરિકાની કર્મભૂમિના શહેર હ્યુસ્ટન આવી ગયા છે.એમનો એક હાસ્ય રસિક લેખ બહેરી બૈરીએ બાથરુમમાં પુર્યો- વાર્તા ત્રણેક બ્લોગોમાં પ્રકાશિત થઇ હતી એ ઘણા વાચકોએ વાંચી હશે . 

જીવનના ડૂબતા સૂર્યની સંધ્યાએ જીવનનાં જૂનાં સંસ્મરણો વાગોળવાની અને એને સહૃદયી મિત્રોમાં વહેચવાની મજા કોઈ ઓર હોય છે .દીલને સારું લાગે છે. 

શ્રી નવીનભાઈને મેં મારી છેલ્લી પોસ્ટ “(698 ) જે વીતી ગઈ એ વાત હવે પતી ગઈ” અન્ય મિત્રો સાથે એમને પણ ઈ-મેલમાં વાંચવા માટે મોકલી હતી .

આ ઈ-મેલના જવાબમાં એમણે જે બે ઈ-મેલ મોકલ્યા એ વિનોદ વિહારની

આજની ૭૦૦ મી પોસ્ટનું નિમિત બની ગઈ !

પ્રથમ ઈ-મેલમાં એમણે લખ્યું  ….

“આજની આ ઇ-મેઇલે તો  જિન્દગીને હચમચાવી મૂકી. બચ્ચનજીના કાવ્યો, આપનો સુંદર અનુવાદ, દાવડાજીનું કાવ્ય….. મને ય ૭૫ વર્ષ થયા છે. પત્ની સાથે ૫૨ વર્ષનું દામ્પત્યજીવન છે. ઘણી સુખદ અને દુખદ યાદો છે. પણ હું કવિ નથી. ગદ્યમાં તો જરુર લખી જ શકું. આજથી જ એ યાદોનું પુસ્તક લખવું શરુ કરી દઉં ?’

અને વળતી બીજી ઈ-મેલમાં જ એમણે ૫૨ વર્ષ પહેલાં ૧૯૬૩માં અમદાવાદ,સાંકડી શેરી,ઝાંમ્પડીની પોળમાં થયેલ એમનાં લગ્નની અમદાવાદની છેલ્લી મુલાકાત વખતે એમને મળી આવેલ કંકોત્રી એટેચ કરી એના વિશેનાં સંસ્મરણો વાગોળતો સરસ ટૂંકો લેખ મોકલ્યો છે એ આ રહ્યો ……

“અમદાવાદના રોકાણ દરમ્યાન, કાગળો ફેંદતાં, આ આમંત્રણ પત્રિકા મારા હાથમાં આવી ગઈ.

 

મારી પત્નીનું નામ તો કોકિલા છે. પણ મારી બહેનનું નામ પણ કોકિલા હોવાથી, મારા વહાલા દાદીમા- વિદ્યાબા-એ, મારી પત્નીનું નામ વર્ષા રાખ્યું હતું અને એ જ નામે મેં મિત્રો માટે આ કાર્ડ છપાવ્યા હતા- માત્ર પચ્ચીસ કાર્ડ. એક મિત્રએ મિત્રદાવે છાપી આપ્યા હતા.  એ મિત્રને મળવા હું અમદાવાદના એના નિવાસસ્થાને ગયેલો.  એ મિત્ર વર્ષોથી સંપુર્ણ પથારીવશ છે અને મરવાને વાંકે જિન્દગી પસાર કરી રહ્યો છે. એની પત્ની બિઝનેસ સંભાળે છે.

હા… તો  આપણે વાત કરતા હતા મારા લગ્નની કંકોત્રીની.. મારી પત્નીને મેં ક્યારેય વર્ષાના નામે બોલાવી નથી અને તેણે પણ એ નામ સ્વીકાર્યું ન હતું. માત્ર ઘરમાં અને પડોશમાં બધા એને એ નામે બોલાવતા.  હું પણ એને કોકી કહીને બોલાવી શકતો ન હતો.’કોકી’ કહેવાથી પેલી ‘કીક’ ન લાગે એટલે મેં એને ‘બકુ’ કહેવું શરુ કરેલું અને એણે પણ મને ‘બકુ’ ના નામે જ સંબોધન કરવાનું શરુ કરેલું જે આજપર્યંત ચાલુ છે. ઘણાં મિત્રોના બાળકો તો આજે ય અમારા અસલી નામ જાણતા જ નથી અને અમને બકુમાસા અને બકુમાસી તરીકે જ ઓળખે છે. સાહિત્યસરિતા કે સિનિયર ગ્રુપમાં પણ બધાં ‘બકુબેન’ તરીકે જ સંબોધન કરે છે. 

હમણાં, વિનોદ વિહાર બ્લોગ પર મારા બ્લોગર મિત્ર શ્રી. વિનોદભાઇ પટેલે હરિવંશરાય બચ્ચનના બે કાવ્યો, એના પોતે કરેલા અનુવાદો અને શ્રી. પી. કે. દાવડા સાહેબે પોતાની સદગત પત્નીને અનુલક્ષીને લખેલું કાવ્ય મૂક્યું એ વાંચીને, મને થયું કે હું પણ  મારા બાવન વર્ષના ખાટામીઠા દામ્પત્યજીવનની યાદો લખવા માંડું. 

બસ…. તો આ સાથે એ કાર્ડ એટેચમેન્ટમાં મૂક્યું છે. 

Navin Banker  (713-818-4239)

My Blog : 

http://navinbanker.gujaratisahityasarita.org/

Ek Anubhuti : Ek Ahesas.  

લગ્નના ૫૦ વર્ષ બાદ-નવીનભાઈ અને કોકિલાબહેન

 શ્રી નવીનભાઈનો પરિચય અને વિનોદ વિહારમાં પ્રગટ એમના લેખ 

આ લીંક ઉપર ક્લિક કરીને વાંચી શકાશે.

( 699 ) બે ફોટા ….માઈક્રોફિક્શન વાર્તા….. વિનોદ પટેલ

 

ફોટો સૌજન્ય- ગુગલ ઈમેજ 

એની બીમાર પત્ની કલ્પનાના બે દિવસ ઉપર લીધેલા એનાં ફેફસાંના એક્સ-રેના ફોટા રેડીયોલોજીસ્ટને ત્યાંથી લઇ આવી વીરેન્દ્ર એના ફ્લેટમાં દાખલ થયો. સાંજે ડોક્ટરને બતાવવા આ ફોટા લઇ જવાના હતા .

વીરેન્દ્ર એના ફ્લેટમાં ફોટાનું બ્રાઉન કવર બાજુના ટેબલ ઉપર મૂકી ફેફસાંના કેન્સરથી પીડાતી એની બીમાર પત્ની કલ્પનાના પલંગ પાસેની ખુરસીમાં આવી બેઠો અને એના હાથને પંપાળી રહ્યો.

થોડીવાર પછી એક્સ-રે ફોટાને ફ્લેટની ખુલ્લી બારીમાંથી આવતા પ્રકાશ સામે ધરીને વીરેન્દ્ર એને એકી નજરે જોવા લાગ્યો.

શરીરથી સાવ કૃશ થઇ ગયેલી કલ્પનાને એના કેન્સર ગ્રસ્ત ફેફસાંના ફોટામાં કેવું છે એ વીરેન્દ્રને પૂછવાની ઇચ્છા પણ ના થઇ .

એક્સ-રે ફોટાને જોઈ રહેલ વીરેન્દ્ર તરફથી કલ્પનાએ એની નજર ઉઠાવી લઈને સામેની દીવાલ ઉપર લટકાવેલા એના અને વિરેન્દ્રના લગ્ન વખતના ખીલખીલાટ હસી રહેલ ફોટાને સ્થિર નજરે જોઈ રહી .

લગ્નના એ ફોટાને જોતાં જોતાં એનાથી એક ઊંડો નિશ્વાસ મુકાઈ ગયો !

( 698 ) જે વીતી ગઈ એ વાત હવે પતી ગઈ …..હિન્દી કવી હરિવંશરાય બચ્ચન

Harivansh Rai Bachchan

સુપરસ્ટાર અમિતાભ બચ્ચન ( બીગ-બી) ના પિતાશ્રી હિન્દી સાહિત્યના મશહુર કવિ સ્વ.હરિવંશરાય બચ્ચન ની પ્રથમ પત્ની શ્યામાના અવસાન પછી તેઓ એક વર્ષ સુધી ઊંડી હતાશા ,નીરાશા અને ખાલીપાની મનોસ્થિતિમાં સરી પડ્યા હતા.જીવન જીવવાનો નશો એ ગુમાવી બેઠા હતા.

પત્નીના અવસાનના થોડા સમય પછી હરિવંશરાય બચ્ચનને એ સત્ય હકીકતનો અહેસાસ થયો કે છેવટે એમને જેવું પણ હોય એવું જીવન પસાર તો કરવું જ રહ્યું. પત્નીની વિદાયનો શોક કરવો તો ક્યાં સુધી ?

એમના જીવનમાંથી ગયેલો નશો (Passion) જ્યારે પાછો આવ્યો ત્યારે એમણે જે કાવ્ય રચનાઓ કરી એ ખુબ જ અદભૂત છે. એક કાવ્ય રચના जो बीत गई सो बात गई ખુબ વખણાઈ છે.

આ બહુ જ પ્રસિદ્ધ હિન્દી રચના નીચે પ્રસ્તુત છે. આ હિન્દી કાવ્યનો ગુજરાતીમાં કરેલો મારો અનુવાદ પણ એ પછી મુક્યો છે.

એમનાં બીજી વારનાં પત્ની તેજી બચ્ચન અને હિન્દી ભાષાના આ પ્રિષ્ઠિત કવિના દામ્પત્યના છોડ ઉપર ખીલેલું પ્રથમ પુષ્પ એટલે આજનો આપણો સુપર સ્ટાર અમિતાભ બચ્ચન . એમના બીજા પુત્રનું નામ છે અજીતાભ બચ્ચન .  

અમિતાભ બચ્ચનએ એક કાર્યક્રમમાં કહ્યું હતું કે એ એક આશ્ચર્ય જનક બાબત છે કે કવી હરિવંશરાયનાં મધુશાલા જેવાં કાવ્યોમાં શરાબ અને નશા વિષે એમણે ખુબ લખ્યું છે પરંતુ એમના જીવનમાં એ શરાબ પીવામાંથી હમેશાં દુર રહ્યા હતા .

जो बीत गई सो बात गई કાવ્યમાં માં પણ શરાબ,શરાબ ખાના અને નશા વિષેનો ઉલ્લેખ તેઓએ કર્યો છે એ જોઈ શકાય છે.  

 जो बीत गई सो बात गई

जो बीत गई सो बात गई

 

जीवन में एक सितारा था

माना वह बेहद प्यारा था

वह डूब गया तो डूब गया

अम्बर के आनन को देखो

कितने इसके तारे टूटे

कितने इसके प्यारे छूटे

जो छूट गए फिर कहाँ मिले

पर बोलो टूटे तारों पर

कब अम्बर शोक मनाता है

जो बीत गई सो बात गई

 

जीवन में वह था एक कुसुम

थे उसपर नित्य निछावर तुम

वह सूख गया तो सूख गया

मधुवन की छाती को देखो

सूखी कितनी इसकी कलियाँ

मुर्झाई कितनी वल्लरियाँ

जो मुर्झाई फिर कहाँ खिली

पर बोलो सूखे फूलों पर

कब मधुवन शोर मचाता है

जो बीत गई सो बात गई

 

जीवन में मधु का प्याला था

तुमने तन मन दे डाला था

वह टूट गया तो टूट गया

मदिरालय का आँगन देखो

कितने प्याले हिल जाते हैं

गिर मिट्टी में मिल जाते हैं

जो गिरते हैं कब उठतें हैं

पर बोलो टूटे प्यालों पर

कब मदिरालय पछताता है

जो बीत गई सो बात गई

 

मृदु मिटटी के हैं बने हुए

मधु घट फूटा ही करते हैं

लघु जीवन लेकर आए हैं

प्याले टूटा ही करते हैं

फिर भी मदिरालय के अन्दर

मधु के घट हैं मधु प्याले हैं

जो मादकता के मारे हैं

वे मधु लूटा ही करते हैं

वह कच्चा पीने वाला है

जिसकी ममता घट प्यालों पर

जो सच्चे मधु से जला हुआ

कब रोता है चिल्लाता है

जो बीत गई सो बात गई।।

—हरिवंशराय बच्चन

આ હિન્દી કાવ્યનો મારો ગુજરાતી અનુવાદ

જે વીતી ગઈ એ વાત હવે પતી ગઈ

જે વીતી ગઈ એ વાત હવે પતી ગઈ

મારા જીવન માટે તો એ એક તારો હતી
એ તારો બહુ વ્હાલો હતો એની ના નહિ
એ સિતારો હવે ખરી ગયો તો ખરી ગયો 

આ આકાશના આનંદને જ નિહાળોને 
આકાશમાં કેટલાએ તારા ખર્યા હશે

આકાશને કેટલા બધા એ વ્હાલા હતા 

પણ હવે ખરી ગયા એ ખરી ગયા

તમે જ કહો,જે ખર્યા એ તારાઓ પર
આકાશે કદી શોક કર્યો છે ખરો ?
જે વીતી ગઈ એ વાત હવે પતી ગઈ 

જીવનમાં એક કુસુમ-પુષ્પ સમ હતી

જેના પર તમે સદા સમર્પિત હતા 

એ પુષ્પ હવે સુકાઈ ગયુ તો સુકાઈ ગયું 
આ ફૂલવાડીની ધરતીને જ જુઓને  
એની ઘણી ખીલેલ કળીઓ સુકાઈ ગઈ  

પુષ્પો પણ એના ઘણાં સુકાઈ ગયાં

જે સૂકાયાં એ ફરી ખીલવાનાં છે ખરાં ?
સુકાઈ ગયેલ કળીયો કે ફૂલો પર,બોલો  
ફૂલવાડીએ કદી બુમરાણ મચાવી છે ?
જે વીતી ગઈ એ વાત હવે પતી ગઈ

 

જીવનમાં શરાબના પ્યાલા જેવી હતી એ
એના પર તન મન તમારું અર્પિત હતું
એ પ્યાલો હવે તૂટી ગયો તો તૂટી ગયો

શરાબખાનામાં શું થાય છે એ જ જુઓને

કેટલાએ પ્યાલા ત્યાં હલી જાય છે
નીચે પડી માટી ભેગા થાય છે 
જે પડ્યા એ પછી ઉભા ક્યાં થાય છે? 
બોલો, તૂટેલા એ પ્યાલાઓ ઉપર કદી
શરાબાલય ક્યાં પસ્તાવો કરતું હોય છે?
જે વીતી ગઈ એ વાત હવે પતી ગઈ

કોમળ માટીના બનેલા એ પ્યાલા
સદા તૂટતા ફૂટતા જ રહેવાના છે

ઓછો આવરદા લઈને આવેલા
એ પ્યાલાઓ તૂટ્યા કરવાના  છે  
એમ છતાં પણ શરાબાલયની અંદર 
શરાબના ઘડા સાથે પ્યાલા પણ મોજુદ છે  
જેને નશો જ કરવો છે  એ શરાબીઓ 
શરાબની લૂંટ ત્યાં કરતા જ રહે છે
એ પીનારો ખરો નહી,કાચો પોચો છે
જેનો મોહ ફક્ત પ્યાલાઓ પર જ છે   
મનમાં જેને ખરી  શરાબની  આગ છે

એ ક્યાં રડતો કે બુમરાણ કરતો હોય છે

જે વીતી ગઈ એ વાત હવે પતી ગઈ

-હરિવંશરાય બચ્ચન … અનુવાદ- વિનોદ પટેલ 

એક જાતની એકલતામાં સરી પડેલા આ હિન્દી કવિની આવી જ બીજી બે કાવ્ય રચનાઓનો પણ આસ્વાદ લેવા જેવો છે. 

क्या भूलूँ, क्या याद करूँ मैं! 

अगणित उन्मादों के क्षण हैं,

अगणित अवसादों के क्षण हैं,

रजनी की सूनी घड़ियों को

किन-किन से आबाद करूँ मैं!

क्या भूलूँ, क्या याद करूँ मैं!

 

याद सुखों की आँसू लाती,

दुख की, दिल भारी कर जाती,

दोष किसे दूँ जब अपने से

अपने दिन बर्बाद करूँ मैं!

क्या भूलूँ, क्या याद करूँ मैं!

 

दोनों करके पछताता हूँ,

सोच नहीं, पर मैं पाता हूँ,

सुधियों के बंधन से कैसे

अपने को आज़ाद करूँ मैं!

क्या भूलूँ, क्या याद करूँ मैं!

एकांत संगीत

तट पर है तरूवर एकाकी,

नौका है, सागर में,

 

अंतरिक्ष में खग एकाकी,

तारा है अंबर में,

 

भू पर वन, वारिधि पर बेड़े,

नभ में उडु-खग मेला,

 

नर नारी से भरे जगत में

कवि का हृदय अकेला।

Amitabh Bachchan Family

બચ્ચન પિતા પુત્રનો એક રમુજી પ્રસંગ

” મારાં મા-બાપે મને જન્મ જ શા માટે આપ્યો? “-અમિતાભ બચ્ચન 

આ આખી વાત અમિતાભે એક ટી.વી. પ્રોગ્રામમાં પોતાના મોઢે કહી છે!

સુપરસ્ટાર અમિતાભ બચ્ચનને ગ્રેજ્યુએટ થયા પછી નોકરી મળતી ન હતી . આથી એ ઘણો નિરાશ થઇ ગયો .આવી નિરાશાની પળોમાં એક વાર  એક વાર એને મનમાં એવો વિચાર આવ્યો હતો કે મારાં મા-બાપે મને જન્મ જ શા માટે આપ્યો? એના મિત્રોએ પણ કહ્યું કે આપણાં મા-બાપે આપણને જન્મ જ આપવો જોઈતો જ ન હતો. આ વાત સાંભળીને તેમણે પિતા હરિવંશરાય બચ્ચનને મોઢામોઢ કહી દીધું કે,આપને મુજે પૈદા હી ક્યું કિયા?

અમિતાભે પિતાના મોઢે આવું બોલતાં તો બોલી દીધું, પણ તેના જવાબમાં પિતા હરિવંશરાય બચ્ચન કંઈ જ ન બોલ્યા. તેઓ મહાન કવિ હતા. બીજા દિવસે સવારે અમિતાભ ઊઠયા ત્યારે તેમના બેડ ઉપર એક કાગળ પડયો હતો, જેમાં હરિવંશરાયે એક કવિતા લખી હતી. આ કવિતા કદાચ થોડીક રમૂજી લાગે પણ તેના ગુઢાર્થ ઘણું બધું કહી જાય છે…

જિંદગી ઔર જમાને કી કશ્મકશ સે ગભરા કે,

મેરે બેટે મુજસે પૂછતે હૈં કી હમેં પૈદાક્યું કિયા થા?

ઔર મેરે પાસ ઇસકે સિવા ઔર કોઈ જવાબ નહીં, 

કી મેરે બાપને ભી મુજસે બિના પૂછે મુજે પૈદા ક્યું કિયા થા?

 ઔર મેરે બાપકો ઉનકે બાપને બિના પૂછે ઉન્હેં

ઔર ઉનકે બાપને બિના પૂછે ઉન્હેં,

જિંદગી ઔર જમાને કી કશ્મકશ પહલે ભી થી,

આજ ભી હૈ, શાયદ જ્યાદા, કલ ભી હોગી શાયદ ઔર જ્યાદા,

તુમ ભી લિખ રખના, 

અપને બેટોં કો પૂછ કર ઉન્હેં પૈદા કરના!

 

 

 

 

(697 ) સરસ્વતી ….. કાવ્ય ……. પી .કે. દાવડા/ સ્વ. ડો.ચંદ્રલેખાબેન દાવડાને હાર્દિક શ્રધાંજલિ

માણસના જન્મ અને મૃત્યુની તારીખ એ એના હાથની વાત નથી . કુટુંબમાં કોઈ જન્મ થાય ત્યારે આનંદ છવાઈ જાય છે જ્યારે મૃત્યુ દ્વાર ઉપર દસ્તક દે છે ત્યારે સ્વજનોને અંદરથી હચમચાવી જાય છે. મારા એક મુક્તકમાં મેં આ જ વાત કહી છે. 

આમ તો જગતમાં રોજ લાખ્ખો લોકો મૃત્યુથી મરતાં હોય છે ,

ઘરે મૃત્યુ જ્યારે આવે ત્યારે જ, મૃત્યુની વિકરાળતા જણાય છે

એક બીજાની હૂંફમાં જીવન સંધ્યાનો સમય સારી રીતે પસાર કરી રહેલ કોઈ બુઝર્ગ પતી-પત્નીમાંથી એક જણ અણધાર્યું આ જગતમાંથી વિદાય લઇ લે છે ત્યારે જીવિત રહેનાર પાત્રના જીવનમાં જે ખાલીપો વર્તાય છે એ તો જેને એનો અનુભવ થયો હોય એ જ ખરેખર જાણી શકે. રામ બાણ વાગ્યાં હોય એ જ જાણે!

ફ્રીમોન્ટ,કેલીફોર્નીયામાં એમના પુત્ર સાથે નિવાસ કરતા મારા ૭૬ વર્ષીય મિત્ર શ્રી પી.કે.દાવડાના જીવનમાં એક મહિના અગાઉ આવો એક અણધાર્યો આઘાતજનક બનાવ બની ગયો.

ફેબ્રુઆરી ૨૦૧૫ના પહેલા સપ્તાહમાં એમનાં ધર્મ પત્ની ડો.ચંદ્રલેખાબેન સાથે શ્રી દાવડાજી એમનાં સગાં સંબંધીઓને મળવા અને અન્ય અંગત કામો પતાવવા ટૂંક સમય માટે મનમાં ખુબ ઉમંગ અને આનંદ સાથે મુંબઈ અને કલકત્તા ગયા હતા.

કમનશીબે તારીખ ૧૬ મી માર્ચ ૨૦૧૫ ની વહેલી સવારે એમના જન્મ દિવસે જ ડો.ચંદ્રલેખાબેન દાવડાનું હાર્ટ એટેકને લીધે વાતો કરતાં કરતાં જ કલકત્તા ખાતે અચાનક અવસાન થયું હતું. ખુબ આનંદથી પત્ની સાથે વતન ગયેલા શ્રી દાવડા તારીખ ૨૨ મી માર્ચે  દુખી હૃદય સાથે અમેરિકા પરત આવી ફ્રીમોન્ટના એમના નિવાસે  જ્યારે એકલા ઘરમાં પ્રવેશ કર્યો હશે ત્યારે એમના મનની શી સ્થિતિ હશે એની કલ્પના કરી શકાય એમ છે.

ખેર, મૃત્યુ તો એક દિવસ સૌના જીવનમાં વહેલા માંડું આવવાનું જ છે. જીવનની આ એક ફેરવી ના શકાય એવી કરુણ હકીકત છે.

તારીખ ૧૬મી એપ્રિલે ડો.ચંદ્રલેખાબેન દાવડાના સ્વર્ગવાસી થયાને એક મહિનો પૂરો થાય છે .

આ એક મહિના પછી એમનાં સ્વ.પત્નીની માસિક પુણ્ય તિથીએ શ્રી દાવડાજીના મનના ભાવોને આબાદ ઝીલતી એક કાવ્ય રચના એમણે  વિનોદ વિહારમાં પ્રગટ કરવા માટે એમના ઈ-મેલમાં મને મોકલી છે . આ કાવ્ય રચના નીચે પ્રસ્તુત છે. 

સ્વ. ડૉ.ચંદ્રલેખાબેન દાવડા

સરસ્વતી

નથી  ચૂંટ્યા ફૂલો વન વન જઈને જીવનમાં ,

નથી   ક્રીડા કીધી ફરફર થતી તુજ લટ થકી ,

નથી બેઠા ક્યારે ઝરણ સમીપે  હાથ પકડી,

નથી ગાયાં ગીતો મધુર સ્વરમાં  પ્રણયનાં ,

નથી ક્યારે બેઠા મધુર ઝરતી ચાંદની મહીં,

નથી નાચ્યો મોરો થનગન કરીને મન મહીં,

છતાં આજે આવે પળપળ મને યાદ તુજની?

સદા વહેતી રહેજે સરસ્વતી સમી આજીવનમાં

-પી.કે.દાવડા

======================

શ્રી.પી.કે.દાવડા જ્યારે ઇન્ડિયા જવાની તૈયારી કરતા હતા ત્યારે ફેબ્રુઆરી ૯, ૨૦૧૫ ના રોજ એક ઈ-મેલમાં અને ફોન દ્વારા એમને મેં શુભેચ્છા પાઠવી હતી.એમાં મેં એમને હળવા થઇને પરત આવવાનું કહ્યું હતું.એ વખતે મને સ્વપ્ને પણ ક્યાં ખબર હતી કે તેઓ ભારે હૃદયે અમેરિકા પરત ફરવાના છે ! ભાવિની ભીતરમાં શું છુપાયું છે એ ક્યાં કોઈને ખબર હોય છે !

P.K.DAVDA

તારીખ ૧૬મી માર્ચે જ્યારે એમનાં ધર્મ પત્ની ડો.ચંદ્રલેખાબેનનું ઓચિંતું અવસાન થયું ત્યાર બાદ શ્રી દાવડાએ એમના સૌ આત્મીય મિત્રોને ઈ-મેલ લખી આ દુખદ બનાવની જાણ કરી હતી.

આ ઈ-મેલ વાંચતાં એ વખતે એમના હ્રદય મનની સ્થિતિનું દર્શન થાય છે.આ રહ્યો દરેક વાંચનારના હૃદયને સ્પર્શી જાય એવો  ખાલીપો શીર્ષક સાથેનો એમનો ઈ-મેલ ..

મિત્રો જોગ,

ખાલીપો

૧૬ મી માર્ચ ૨૦૧૫ ની વહેલી પરોઢે, ૩-૩૪ વાગે અચાનક જ મારા જીવનની બધી ઊર્જાઓ અદૃષ્ય થઈ ગઈ અને જીવનમાં ઠાંસોઠાંસ ખાલીપો ભરાઈ ગયો. અચાનક જ, છેલ્લા ૪૫ વર્ષથી મારા જીવનનું અભિન્ન અંગ, મારી પત્ની ચાંદુ (ચંદ્રલેખા) કાર્ડિયાક એરેસ્ટનો શિકાર બની, આ લોક છોડી પરલોક ચાલી ગઈ. બીજી સવારે સગાં-સંબંધીઓએ મળી અંતિમ ક્રિયાઓને અંજામ આપ્યો. હજી સુધી આ બનાવની સંપૂર્ણ સમજ મારા દિલો-દિમાગમાં ઉતરી નથી.

જરાવાર માટે પણ એકલો પડું તો મન ભૂત-ભવિષ્યમાં ઝોલા ખાય છે. ૪૫ વરસ સુધી ભરાતા આવેલા પટારામાંથી અચાનક એક એક વસ્તુ ઉછળીને બહાર આવે છે, તો કયારેક ભવિષ્ય લાંબી જીભ કાઢીને સામે ઊભેલું નજરે પડે છે.

ઈશ્વર કૃપાએ કુટુંબ અને સમાજ અડીખમ  રીતે આ ક્ષણે તો સાથે ઊભા છે, દુખમાં સહભાગી છે, ભવિષ્ય માટે હૈયાધારણ આપે છે, પણ ખાલીપો એટલો બધો છે કે આ બધી સહાનુભૂતિની અનુભૂતિ આશ્વાશન આપી શકતી  નથી.

૧૯૭૦ ના ૧૨ મી ડીસેમ્બરે, કલકતાની હોમિયોપેથિક ડૉકટર ચંદ્રલેખા ઠક્કર સાથે મારા લગ્ન થયા. બહુ નાની વયે એણે એની માતા ગુમાવેલી, મૃત્યુ સમયે એની માતાની વય માત્ર ૩૮ વર્ષની હતી અને એનાથી નાના બે ભાઈ અને એક બહેનનું વાલીપણું એના માથે આવી પડેલું એટલે નાની ઉમ્મરે જ જવાબદારી ભર્યું વર્તન એના સ્વભાવમાં વણાઈ ગયેલું. પરિણામે ૪૫ વર્ષ સુધી અમારા ઘર અને અમારા બાળકો, એક પુત્ર અને એક પુત્રીના ઉછેરની સંપૂર્ણ જવાબદારી એણે જ સંભાળી લીધેલી; મારૂં કાર્ય ધન કમાવા પુરતું મર્યાદિત રાખેલું. બાળકોનું છેક અમેરિકા સુધીના ઉચ્ચ અભ્યાસની દેખરેખ એણે જ રાખેલી. બદલામાં એને બાળકોએ અબાધિત પ્રેમ કર્યો.

આજે મને ખ્યાલ આવે છે કે મારા જીવનની મહાભારતમાં એ મારી સારથી હતી. એની સૂઝબુઝથી જીવનની ઝટીલ સમસ્યાઓ અમે ઉકેલી શક્યા. વિના શરતનો ત્યાગ એ એનો સ્વભાવ હતો. મારા બે બાળકો અને એના નાના ભાઈ બહેન એના જીવનમાં કેંદ્રબિન્દુઓ રહ્યા.

બધા પરિણીત યુગલોની જેમ અમારે પણ મતભેદ થતા પણ તે અરધા કલાક- કલાકથી વધારે ટકતા નહિં. એક મેક પ્રત્યે સન્માન અને લાગણી એ અમારા સંબંધોનો પાયો હતા.

હું જાણતો હતો કે એક જ સમયે જન્મેલા જોડિયા બાળકો પણ આ દુનિયા અલગ અલગ છોડે છે. અમારા બે માંથી કોણ પહેલા જ્શે એ જાણવું શક્ય ન હતું, પણ એટલૂં ખબર હતી કે એકના ગયા પછી બીજાને ખાલીપાનો અહેસાર શેષ જીવનમાં રહેશે. ઈશ્વરે એ ખાલીપો મને આપ્યો. એની સાથે વિતાવેલા સમયને યાદ કરી એ ખાલીપો ભરવા કોશીશ કરીશ. કુટુંબ અને મિત્રોનો સહાયો એમા સહાયરૂપ થશે એમાં શંકા નથી.

-પી. કે. દાવડા  

શ્રી પી.કે.દાવડાના આ હૃદય દ્રાવક ઈ-મેલના જવાબમાં એમને દિલાસો આપતાં મારા ઈ-મેલમાં મેં આ પ્રમાણે લખ્યું હતું.

પ્રિય દાવડાજી,

શ્રીમતી ચંદ્રલેખાબેન દાવડાના અણધાર્યા અને અચાનક સ્વર્ગવાસના સમાચાર આપતો આપનો ઈ-મેલ દિલને આંચકો આપી ગયો. દુખી હૃદયે આખો ઈ-મેલ વાંચતાં આપની ખાલીપાની સંવેદનાઓ દિલને હલાવી ગઈ .આપની ભારત યાત્રા માટે નીકળવાના આગલા દિવસે જ આપણે ફોન ઉપર વાત કરી હતી ત્યારે મેં તમોને શુભેચ્છાઓ પાઠવી હતી ત્યારે ક્યાં ખ્યાલ હતો કે તમને આવો દુખદ દિવસ જોવાનો આવશે ! ન જાણ્યું જાનકી નાથે સવારે શું થવાનું છે !

હું પણ તમારી જેમ જ ખાલીપા અને ઝુરાપાના સ્ટેજમાંથી પસાર થયો છું એટલે આપની અત્યારની મનોસ્થિતિ મને બરાબર સમજાય છે. ૩૦ વર્ષના અમારા સુખી દામ્પત્ય પછી એમની ૫૪ વર્ષની ( મારી ૫૫ વર્ષની ) ઉંમરે એપ્રિલ ૧૯૯૨ માં મારાં ધર્મપત્નીનો સ્વર્ગવાસ થયો ત્યારનો એ ખાલીપાનો સમય યાદ આવી જાય છે.

પરંતુ દુઃખનું ઓસડ દહાડા છે. જેનો આપણી પાસે કોઈ ઉપાય નથી એવી પરિસ્થિતિમાં મન ઉપર કાબુ રાખી સંજોગોને અનુકુળ બની જીવવા સિવાય બીજો કોઈ ઉપાય નથી. That can not be cured,should be endured.બાકીની જિંદગી એકલા ગુજારવાની થાય એ કઠે તો ખરું પણ મનને નવી દિશાએ સકારાત્મક રીતે દોરી જીવવાનું જ રહ્યું.

એ સ્પર્શનાં ફૂલો તો ખીલીને ખરી ગયાં

પણ ટેરવે સુગંધનો આસવ રહી ગયો

– કરશનદાસ લુહાર

આપણા મૂર્ધન્ય “વૈશમ્પાયન”ના ઉપનામે ઓળખાતા કવી કરસનદાસ માણેકનું એક કાવ્ય યાદ આવે છે એમાં એ કહે છે “નીરવ જીરવી લેજે ઝુરાપા,જાનારાને જાવા દેજે”

જાનારાને જાવા દેજે:

એકલવાયું અંતર તારું

ચૂપ રહી ચીરવા દેજે !

જાનારાને જાવા દેજે !

લાવજે ના લોચનમાં પાણી;

ધ્રુજવા દેજે લેશ ન વાણી,

પ્રાણના પુષ્પની પાંખડી પાંખડી

છાનોમાનો છેદાવા દેજે !

જાનારાને જાવા દેજે !

નીરવ જીરવી લેજે ઝુરાપા,

છોને પડે તારે કાળજે કાપા:

હૈયાની ધરતી તરસી, તારાં

શોણિતથી સીંચાવા દેજે !

જાનારાને જાવા દેજે !

ઝંખનાની કાળી ઘોર ગુલામી;

વહોરજે ના વેદનાઓ નકામી.

સપનાની તારી વાડી રૂપાળીને

સામે ચાલી વેડાવા દેજે !

જાનારાને જાવા દેજે !

એકલવાયું અંતર તારું

ચૂપ રહી ચીરવા દેજે !

જાનારાને જાવા દેજે !

કરસનદાસ માણેક

યરવડાની જેલમાં જ્યારે કસ્તુરબા હાર્ટ એટેકથી અવસાન પામ્યાં ત્યારે મહાત્મા ગાંધીએ કહ્યું હતું ” બા મારામાં સમાઈ ગઈ છે ” એમ ચંદ્રલેખાબેન અક્ષર દેહે તમારી સાથે જ આજીવન રહેવાનાં છે.

તામારા ઈ-મેલના છેલ્લા પ્રેગ્રાફ્માં તમે જે લખ્યું છે એમા આપની સમજની પરિપક્વતા દેખાય છે.

“હું જાણતો હતો કે એક જ સમયે જન્મેલા જોડિયા બાળકો પણ આ દુનિયા અલગ અલગ છોડે છે. અમારા બે માંથી કોણ પહેલા જ્શે એ જાણવું શક્ય ન હતું, પણ એટલી ખબર હતી કે એકના ગયા પછી બીજાને ખાલીપાનો અહેસાર શેષ જીવનમાં રહેશે. ઈશ્વરેએ ખાલીપો મને આપ્યો. એની સાથે વિતાવેલા સમયને યાદ કરી એ ખાલીપો ભરવા કોશીશ કરીશ. કુટુંબ અને મિત્રોનો સહાયો એમા સહાયરૂપ થશે એમાં શંકા નથી.”

નેટ જગતમાં આપે અગણિત મિત્રો બનાવ્યા છે મારી સાથે એ બધા આપના આ ખાલીપાના સમયે આપની સાથે આપના દુઃખમાં સહભાગી છે.

પ્રભુ સદગતના આત્માને ચીર શાંતિ અર્પે અને આપને તથા આપનાં સૌ કુટુંબીજનોને આ અણધાર્યું આવી પડેલું દુખ સહન કરવાની શક્તિ આપે.

દિલાસા સહ,

વિનોદભાઈ પટેલ.

સાન ડીએગો,૩-૧૭-૨૦૧૫ 

 

સ્વ.ચંદ્રલેખાબેન પી. દાવડાને

હાર્દિક શ્રધાંજલિ