1332…દાદાનો હાર્ટ એટેક ! … એક બોધ કથા

દાદાનો હાર્ટ એટેક ! … એક બોધ કથા

એક 80 વર્ષના દાદાને હાર્ટ એટેક આવ્યો

દાદાનું જીવન ધાર્મિક વિચારોથી ભરેલું હતું,ને ખુબ સુખી સંપન્ન પણ હતા. સારામાં સારી હોસ્પીટલમાં દાખલ કરવામાં આવ્યા,*

 

*ડોક્ટરે કહ્યુ દાદા ત્રણ કલાક તમારૂં બાયપાસનું ઓપરેશન ચાલશે ત્રણ દિવસ રોકાવું પડશે….*

*દાદા કહે જેવી પ્રભુની ઇરછા…*

 

*ઓપરેશન પતી ગયું, ત્રણ દિવસ વિતી ગયાં ,દાદાને રજા આપતી વખતે ડોક્ટરે દાદાને બીલ આપ્યું આઠ લાખ રૂપિયા…*

 

*એ બીલ જોઈને દાદા ખૂબ રડવા લાગ્યાં ડોક્ટર દયાળુ હતા કહયું દાદા કેમ રડો છો ?,*

તમને બીલ વધારે લાગ્યુ હોય તો મને  બે લાખ ઓછા આપો પણ તમે મારી હોસ્પિટલમાં મારા દાદાની ઉંમરના થઇને રડો છો તેથી મને દુ:ખ થાય છે…*

 

દાદાએ કહ્યું ના ડોક્ટર ભગવાને મને ઘણું આપ્યું છે તમે આઠ લાખ નહીં બાર લાખ બીલ આપ્યું હોત તો પણ હું આપી શકું તેમ છું .

 

*પણ હું કેમ રડું છું એ તમે નહીં સમજી શકો એ બોલતા દાદા ધ્રૂસકે ધ્રૂસકે રડવા લાગ્યાં…*

 

*ડોક્ટરે કહ્યું દાદા મારાથી કોઈ ઓપરેશનમાં ભૂલ થઈ છે તમને કોઈ દુ:ખાવો કે બીજી કોઈ શારીરીક તકલીફ થાય છે…*

 

*દાદાએ કહ્યું ના ડોક્ટર તમે ખુબ સરસ ઓપરેશન કર્યુ છે,*

 

*ડોક્ટરે કહ્યું તો પછી દાદા કેમ રડો છો તમે?*

 

*દાદા કહે ડોક્ટર તમે નહીં સમજી શકો,*

 

*ડોક્ટરે કહ્યું પ્લીઝ ,જે હોય તે તમે મને જરૂર જણાવો,*

 

*દાદાએ કહયું, તો સાંભળો, “ડોક્ટર સાહેબ, તમે મારા હૃદયનું ઓપરેશન કર્યુ ,મારૂં હ્રદય ત્રણ કલાક સાચવ્યું અને ત્રણ કલાક ના આઠ લાખ રૂપિયા….*

 

*હું એ પરમ કૃપાળુ પરમાત્માને યાદ કરીને રડી રહયો છું કે જેમણે મારૂં હ્રદય 80 વર્ષ સુધી એક પણ રૂપિયાના ચાર્જ વગર ચલાવ્યું અને સાચવ્યું…*

 

*ત્રણ કલાકના આઠ લાખ રૂપિયા તો 80 વર્ષના કેટલા થાય ?*

 

*એ દયાના મહાસાગરને યાદ કરીને ડોક્ટર હું રડી રહયો છું…*

 

*આ સાંભળતા જ  ડોક્ટર દાદાના પગમાં પડી ગયાં…*

 

*તેમ છતાં આપણે એક ભિખારીની જેમ ભગવાન પાસે માગવા પહોંચી જઇએ છીએ…*

 

*શું નથી આપ્યું એણે ? આજ સુધીનું જે પણ જીવન જીવાયુ એ એની જ કૃપા, કરૂણા છે ને !!!!!!…*

 

*બોધ :*

 

*આપણ ને જે મફતમાં મળે છે એની કિંમત સમજવાની પણ અક્કલ જોઈએ.જે ઉપર વાળા એ આપ્યું છે તેની કદર કરતાં શીખવું જોઈએ.માગ્યા વગર ઘણું બધું આપ્યું છે   છતાંય ,બીજું વધુ માગવા પાછા એની પાસે દોડી જઇએ છીએ…*

*ઉઠાડે,સુવાડે ,શ્વાસોશ્વાસ ચલાવે,ખાધેલું પચાવે, સ્મૃતિ પાછી આપે, શક્તિ આપે અને શાંતિ આપે, એ પરમકૃપાળુ પરમાત્માને ઉઠતાં, જમતા ને સુતાં કૃતજ્ઞતાપૂર્વક  યાદ કરીએ તો જ આપણે માણસ કહેવાઈએ.*

 વોટ્શેપમાથી મળેલું ….

 

“ઈશ્વર ધી બેસ્ટ ઍન્જિનિયર”

આંખરૂપી કૅમરા ગોઠવ્યા,

કાનરૂપી રિસીવર આપ્યા,

હાર્ડડિસ્ક મૂકી દિમાગમાં,

હ્રદયરૂપી ઍન્જિન મૂક્યુ,

લોહીને બનાવ્યુ ઈંધણ,

ને ઍન્જિન જ ટાંકી ઈંધણની,

ને પછી લાંબી પાઈપલાઈન,

હાડમાંસથી બૉડી બનાવી,

કવર ચઢાવ્યુ ચામડીનુ,

કીડનીરૂપી ફિલ્ટર મૂક્યુ,

હવાની લેવડદેવડ માટે ફેફસા,

જે ઇનપુટની લાઈન મૂકી  તે જ

આગળ જઈ આઉટપુટની લાઈન,

વેદનાને વહાવવા આંસુ બનાવ્યા,

અને આ શરીરની બધીજ ક્રીયાઓ માટે  

કેમિકલ સિગ્નલ્સ બનાવ્યા,

લાખ લાખ વંદન છે તમને !

આ બધુ તો માણસ શીખી ગયો ઈશ્વરથી,

પણ  લાગણી કેવી રીતે બનાવવી,

પ્રેમ કેવી રીતે બનાવવો,

આત્મા ક્યાંથી લાવવો ,

અમુક વસ્તુઓમાં હજુ  મોનોપોલી છે ઈશ્વરની અને રહેશે સદા…!!!

—અજ્ઞાત

આટલું સાંભળ્યા પછી એટલું જ કહીશ,

 “ગોડ તૂસી ગ્રેટ હો”

Thank God for what you have,

Trust God for what you need.

વિનોદ પટેલ