1283 હૃદય પલટો ….. લઘુ કથા ….. વિનોદ પટેલ

હૃદય પલટો ….. લઘુ  કથા ….. વિનોદ પટેલ

પ્રેમ ન બાડી ઉપજે , પ્રેમ ન હાટ બિકાય

રાજા-પરજા જેહી રુચે, સીસ દેઈ લે જાય.

સંત કબીર 

કેલીફોર્નીયાના લોસ એન્જેલસ શહેરમાં એક રૂઢીચુસ્ત અને ધાર્મિક માતા-પિતા અને અને એમનો કોલેજમાં અભ્યાસ કરતો એકનો એક પુત્ર  દિપક સાંજે  સાથે ડાઈનીંગ ટેબલ પર ડીનર લઇ રહ્યા હતા.દીપકના લગ્ન બાબતે તેઓ વચ્ચે અવાર નવાર વાતચીત થતી હતી.પુત્ર અને પિતા એ બાબતમાં વિચારોમાં એકમત ન હતા.

એ દિવસે વાતચીતમાં પિતાએ  પુત્રને કહ્યું :” બેટા, તું એક વાર કહેતો હતો કે તારી સાથે કોલેજમાં અભ્યાસ કરતી તારી અમેરિકન મિત્ર કેથેરીન સાથે તારે લગ્ન કરવાની ઈચ્છા છે ,ખરું ને !”

દિપક બોલ્યો :”હા ડેડી પણ એ માટે તો તમે અને મમ્મી બન્નેએ મને ઘસીને ના પાડી હતી.”

પિતા કહે :”એ વાત ભૂલી જા, હવે અમે બન્ને એને માટે તને રજા આપીએ છીએ.”

અંદરથી ખુશ થતો દિપક કહે :”પણ તમે બન્ને તો કહેતાં હતાં કે મારે આપણી બ્રાહમણ જ્ઞાતિની છોકરી સિવાય  કોઈ અન્ય જ્ઞાતિની છોકરી સાથે લગ્ન કરવાનાં નથી અને જો અમારી મરજી વિરુદ્ધ લગ્ન કરીશ તો અમને બન્નેને જીવતાં નહી જોઈશ,હવે એકાએક  એવું તો શું થયું કે તમે તમારો વિચાર બદલ્યો અને હવે મને પસંદ અમેરિકન છોકરી સાથે લગ્ન કરવાની સંમતિ આપો છો ?”

પિતા કહે :”દીકરા હવે અહીં અમેરિકામાં ગોળ કે જ્ઞાતિ જેવું ક્યાં રહ્યું છે. જમાના સાથે તાલ મિલાવી મા -બાપે પણ બદલાવું જોઈએ.તું અમારો એકનો એક આંખના રતન  જેવો દીકરો છે.અમે તો હવે પાકું પાન  છીએ. તારી સામે તો આખી જિંદગી પડી છે,એને કેવી રીતે જીવવી એ તારે જ નક્કી કરવાનું છે.”

વાતમાં જોડાતાં  દીપકની મમ્મી પણ બોલ્યાં :” હા બેટા,તારા ડેડીની વાત સાચી છે.તું તને ગમતી એ અમેરિકન છોકરી કેથેરીન સાથે કે તને ગમે એ અન્ય કોઈ પણ જ્ઞાતિની તને યોગ્ય લાગે એ પાત્ર સાથે ખુશીથી લગ્ન કર, એમાં મને પણ કોઈ વાંધો નથી .”

એક વારનાં ખુબ જ રૂઢીચુસ્ત માનસ ધરાવતાં ધાર્મિક સ્વભાવનાં ડેડી-મમ્મીમાં એકાએક થયેલ હૃદય પલટો જોઇને એમના આ કોલેજીયન નવ યુવાન પુત્ર દીપકના અચંબાનો કોઈ પાર ના રહ્યો !

સાંજનું ભોજન લઇ રહેલ પિતાની નજીક ટેબલ પર પડેલ આજના લોસ એન્જેલસ ટાઈમ્સ અખબારમાં દીપકની નજર પડી.એમાં લોસ એન્જેલસ શહેરમાં જ રહેતા બે દક્ષિણ ભારતીય બ્રાહ્નણ યુવાનોના સજાતીય લગ્નના એમના ફોટાઓ સાથે પહેલે જ પાને છપાયેલા સમાચારો હતા.દીપકને મમ્મી-ડેડીમાં એકાએક આવેલ હૃદય પલટાનું કારણ એને મળી ગયું !

–વિનોદ પટેલ

                 સંદીપ અને કાર્તિક -લગ્ન પ્રસંગે

કથા બીજ ..

આ લઘુ કથા લખવાની પ્રેરણાનું કથા બીજ, કેલીફોર્નીયા,અમેરિકામાં બે ભારતીય નવ યુવકો  સંદીપ અને કાર્તિકના હિંદુ વિધિથી થયેલ સજાતીય લગ્ન (same sex marriage)ના નેટ સમાચાર અને એ લગ્નનો યુ-ટ્યુબ વિડીયો છે.

Sandeep + Karthik – South Indian Same Sex Wedding in Los Angeles California, US

Venues:

Golden Peacock Banquet, Hayward CA

Canyon View Banquet, San Ramon CA

નીચેની લિંક પર સાઉથ ઇન્ડિયન યુવાનો સંદીપ-કાર્તિકના કેલિફોર્નિયા ખાતે ઉજવાયેલ સજાતીય લગ્ન પ્રસંગના ઘણા ફોટાઓ જોઈ  શકાશે.

http://thebigfatindianwedding.com/2015/south-indian-same-sex-wedding-california

( 868 ) ના માન્યું ને !….( એક લઘુ કથા – સત્યઘટના પર આધારિત )… વિનોદ પટેલ

ના માન્યું ને !….( એક લઘુ કથા – સત્યઘટના પર આધારિત ) 

વિનોદ પટેલ 

“ચંદ્રેશ,મને અમદાવાદ જવા દે ને,આવું શું કરે છે !”

“નિહારિકા,ખરું કહું છું.ઇન્ડિયા જવાનું માંડી વાળ,તને ખબર તો છે ને કે તને કેન્સર છે.આવી હાલતમાં તને એકલી કેવી રીતે જવા દઉં.મારી જોબ ઉપર અગત્યનો પ્રોજેક્ટ બાકી છે એટલે તારી સાથે હું આવી શકું એમ નથી.”

“હની,હું જાણું છું પણ મને આ ઉતરાણ પર અમદાવાદ જઈને પતંગ ચગાવવાની અને ત્યાં ભાઈ-ભાભી અને જુના મિત્રોને મળવાની મનમાં ખુબ ઇચ્છા થઇ આવી છે.”

“સાલું,અમદાવાદ તો મને પણ બહુ યાદ આવે છે પણ શું કરું જોબને લીધે લાચાર છું.તને ખબર છે,છેલ્લે આપણે અમદાવાદ ગયેલા ત્યારે ઉતરાણ ઉપર તારા ભાઈના બંગલાના ધાબે ચડીને વહેલી સવારથી માંડી સાંજ સુધી પતંગની કેવી મોજ માણી હતી.પણ આવી હાલતમાં તને અમદાવાદ એકલી મોકલતાં મારો જીવ નથી ચાલતો.તારા વિના મારો એક મહિનો કેવી રીતે જશે!”

“હની,એક મહિનો તો આમ ચપટી વગાડતામાં જતો રહેશે.અમદાવાદની તાજી હવા મારા ફેફસામાં ભરીને હું ફરી પાછી તારી પાસે આવી જઈશ.ડોક્ટર પણ કહે છે કે કેન્સર સુધારા પર છે,કોઈ ગંભીર સ્ટેજ પર નથી.ખુશીથી ઇન્ડિયા જઇ શકાશે.”

નિહારિકાના મનની પ્રબળ ઈચ્છા અને એના અતિ આગ્રહને વશ થઈને પ્રેમાળ પતિ ચંદ્રેશએ એને અમદાવાદ જવાની રજા આપતાં કહ્યું :

“હની,કેન્સરગ્રસ્ત હાલતમાં તું જાય છે તો તારું બરાબર ધ્યાન રાખજે.ત્યાં જઈને પતંગની મોજ કરવામાં તારી દવાઓ નિયમિત લેવાનું ભૂલી ના જતી.હું ફોન પર તારી ખબર અંતર પૂછતો રહીશ.”

ઘણા વર્ષો પછી અમદાવાદ પિયરમાં આવીને નિહારિકા જાણે સ્વર્ગમાં આવી ગઈ હોય એમ ખુશ ખુશ થઇ ગઈ. ઉતરાણ ઉપર કુટુંબીજનો અને મિત્રો સાથે પતંગની મોજ માણવાની એના મનની ઇચ્છા પણ પૂરી કરી લીધી.

અમેરિકા પાછા જવાના માત્ર બે દિવસ બાકી હતા ત્યાં જ નીહારીકાના કેન્સરે ઉથલો ખાધો.એના ભાઈએ તાત્કાલિક ગંભીર હાલતમાં એને હોસ્પીટલમાં દાખલ કરી એની બીજી સવારે જ બધાંને રડતાં છોડીને પતંગની મોજ માણ્યા બાદ નિહારિકા આ ફાની દુનિયા ત્યજીને કોઈ બીજી અગમ દુનિયાની મુસાફરીએ ચાલી નીકળી.

અમેરિકામાં ચન્દ્રેશને આ માઠા સમાચાર ફોન પર મળતાં જ તાબડતોબ એર ટીકીટ અને ઈમરજન્સી વિઝાની તજવીજ કરી ૨૪ કલાકની એના જીવનની લાંબામાં લાંબી પત્ની વિના એકલા કરેલી આંસુ ભરી મુસાફરી બાદ એ અમદાવાદ પહોંચી ગયો.અમદાવાદમાં સૌ સ્નેહીજનો નીહારીકાની અંતિમ ફ્યુનરલ ક્રિયા માટે એના ભાઈના બંગલે ચન્દ્રેશની જ રાહ જોઈ રહ્યા હતા.

ચન્દ્રેશ જાણે દોડતો હોય એમ એને સદાના માટે છોડી ગયેલ પત્નીના જીવ વિનાના ખાલી ખોળિયા પાસે નીચે બેસી જઈને ડુસકાં ભરેલા અવાજે એને કહી રહ્યો હતો:

“આખી જિંદગી તું મારો પડતો બોલ ઉપાડતી રહી,મારું કહ્યું માનતી રહી,પણ છેવટે જતાં જતાં તેં મારું કહ્યું ના માન્યું ને,મને એકલો છોડી છેતરીને એકલી જ જતી રહી ને !”

(સત્ય ઘટના પર આધારિત )

વિનોદ પટેલ

( 737 ) હેપી ફાધર્સ ડે !… (લઘુકથા) …..લેખક- શ્રી ચીમન પટેલ ‘ચમન’/ લઘુ કથાની સમજ આપતો લેખ

હેપી ફાધર્સ ડે!…. (એક લઘુકથા) … ચીમન પટેલ ‘ચમન’

આટલાં વર્ષોમાં, આ ફાધર્સ ડેના દિવસે, વિશ કરવામાં મારા મિત્રો આગળ પડતા રહ્યા છે. એટલે, આજે આ ક્રમ તોડવા અગાઉથી આ વિશે વિચાર કરી, રવિવાર હોઈ, બધા માંડ ઊઠી ગયા હોય ને ચા-પાણી કરતાં હોય ત્યારે જ આ ખાસ મિત્રોને કે જેમણે મારી પત્નીના અવસાન પછી, મને ખાવા-પીવામાં સંભાળી લીધો હોય, એવા મિત્રોનાં નામનું લીસ્ટ તૈયાર કરી, ફોન કરવાનું શરૂ કરી દીધુ !

સૌ આશ્ચર્યમુગ્ધ થઈ ગયા, અને કોઈ તો બોલી પણ ગયા, ‘અલ્યા, તેં તો અમારો ક્રમ તોડ્યો!’

છેલ્લે, એક વાતોડિયા મિત્રને ફોન કરી, વિશ કરી, એમને મારે કહેવું પડ્યું; ’ચાલો, પછી વધારે વાત કરીશ. મારે હજુ બીજા મિત્રોને વિશ કરવાના બાકી છે!’

ફોન મૂકવા જતાં ખ્યાલ આવ્યો કે આ મિત્રને મેં ‘હેપી ફાધર્સ ડે વીશ તો કરી, પણ એમને તો કોઈ બાળક નથી!!

લઘુ કથા કોને કહેવાય …. લેખ ….. ચીમન પટેલ 

ગુજરાતી લઘુ કથાના જનક શ્રી મોહનલાલ પટેલ અને પ્રફુલ્લ રાવળ સંપાદિત સંગ્રહ “ગુજરાતી લઘુકથા સંચય’(૭૬ લઘુકથાઓ)”ના આમુખમાંથી ચયન કરીને ,ટૂંકી વાર્તા અને લઘુ કથા વચ્ચે શું ફરક હોય છે એ વિષે શ્રી ચીમનભાઈએ ટૂંકાવીને એક સમજવા જેવો લેખ તૈયાર કર્યો છે .

આ લેખ એમના બ્લોગ”ચમન કે ફૂલ “ની નીચેની લીંક ઉપર ક્લિક કરીને વાચો .

 

લઘુ કથા કોને કહેવાય … ચીમન પટેલ

શ્રી ચીમનભાઈ પટેલ “ચમન ” નો પરિચય

આ ફોટા પર ક્લિક કરીને વાચો .

ચીમન પટેલ

( 733 ) શ્રી ગુણવંત વૈદ્ય ની સાહિત્ય પ્રસાદી …..

બ્લોગ વિનોદ વિહાર અને ફેસ બુક ગ્રુપ પેજ “મોતી ચારો “મુખ્યત્વે મારા સ્વ-રચિત સાહિત્ય સર્જન કે પછી અન્ય ગમતી જીવન પ્રેરક રચનાઓ, ચિત્રો, વિડીયો વી. સંપાદન કરી ગમતાનો ગુલાલ કરવાનું અને સહૃદયી મિત્રો સાથે સંપર્કમાં રહેવાનું મારા માટે એક સારું માધ્યમ બની ગયું છે. બીજી રીતે ન મળી શકાય એવા સમરસીયા સાહિત્ય પ્રેમી મિત્રો  બ્લોગ અને ફેસબુકના માધ્યમથી આવી મળે છે તેનો આનંદ છે.

GUNVANT VAIDYA

આ માધ્યમથી જ મને સાહિત્ય પ્રેમી ફેસબુક મિત્ર શ્રી  ગુણવંત વૈદ્ય અને એમની સાહિત્ય રચનાઓ મારફતે એમનો પરિચય થયો . આ સાહિત્ય પ્રેમી મિત્ર એમના ફેસ બુક ગુજ પ્રિયા ગ્રુપ પેજ પર એમની વાર્તાઓ ,લેખો ,કાવ્યો, વી. અવાર નવાર રજુ કરતા હોય છે એ વાંચવા લાયક હોય છે.શ્રી  ગુણવંત વૈદ્ય દ્વારા ફેસ બુક ઉપર મુકાતી એમની કૃતિઓ સિવાય અન્ય રીતે મને એમનો પરિચય નથી. હાલ બર્મિંગહામ, યુ.કે ના રહેવાસી આ સાહિત્ય રસિક ફેસ બુક મિત્રએ એમનું શિક્ષણ University of Wolverhampton માં લીધું છે .

આજની પોસ્ટમાં એમની કેટલીક મને ગમેલી સાહિત્ય પ્રસાદી એમના આભાર સાથે પોસ્ટ કરું છું.

શ્રી ગુણવંત વૈદ્યની બે ચોટદાર લઘુ વાર્તાઓ …

દફતર…. 

હું ખૂબ થાક્યો હતો. ભરબપોરના આકરા તાપમાં ચાલીને હું હાંફી ગયો.
‘સાહેબ જરા…’ નો એક તીણો અસ્પષ્ટ અવાજ મારા કાને પડ્યો પરંતુ એને ખાસ ધ્યાન ન આપીને હું આગળ ચાલતો જ રહ્યો. મારું ગળું પણ સુકાતું હતું. વીસેક ડગલાં જેટલું ફરી ચાલીને હું ઊભો રહી ગયો. પાણી પીવાની તીવ્ર ઈચ્છાથી મારી પાસેની બોટલનું ઢાંકણ ખોલતાં મેં આગળ પાછળ નજર ફેરવી. ત્યાં જ ધડામ કરીને પાછળ કોઈના પડવાનો અવાજ સંભળાયો.

મેં ત્યાં નજર કરી. એક વૃદ્ધને કદાચ ગરમીને કારણે ચક્કર આવી ગયા હતા. એ જોઈ તે સમયે ત્યાંથી પસાર થતી એક બાળકીએ ખભેથી દફતર ઉતારી બોટલ કાઢી તે વૃદ્ધને પાણી પીવડાવ્યું.

‘હા….શ’ ના તૃપ્તિઅવાજે ‘સાહેબ જરા…’ ના ધ્વનિની યાદ પણ મને તાજી કરાવી જ દીધી અને તે સાથે મારા હાથમાંની અધખુલ્લી બોટલ નીચે પડી જ ગઈ અને મારી આંખમાંથી પણ દડ દડ દડ ….

મારા બંને હાથથી મેં મારું મોં છૂપાવી દીધું. મને ખૂબ દોષી માનતો હું સ્થિતપ્રજ્ઞ સમ ઊભો જ રહ્યો.

તેવામાં….. ‘અંકલ, તમારી આ બોટલ…’ કહેતા એણે હસીને નીચેથી ઉપાડીને એ બોટલ મારી સામે ધરી.

હું હાર્યો હતો. મારા પ્રત્યે મને ખૂબ ધિક્કાર થયો. પેલા વૃદ્ધ પણ જાણે મને કહેતા હતા, ‘તારું પાણી તને મુબારક, જા.’

પેલી બાળકીએ તો માનવતાની વધુ એક સિક્સર જ ફટકારી દીધી હતી !!!

હું જે પાઠો ભણીને ભૂલ્યો હતો તે આ બાળકી જીવનમાં લાવી ચુકી હતી.
જાણે કશું જ ન બન્યું હોય એમ રમતાં રમતાં પછી એ ત્યાંથી જતી રહી. 

‘હું કેમ એ ન કરી શક્યો?’ નો મૂંઝવતો સવાલ ભૂલીને પછી તો મેં પણ બાળક બનીને ભાવજીવન જીવવા દફતર ઉપાડી પુસ્તકોના પાઠો જીવનમાં ઉતારવાનો સંકલ્પ જ દીધો !!..

ગુણવંત વૈદ્ય.

=======================

કાચીંડો*…. લઘુ કથા 

આ વાર્તા ખુબ ટૂંકી માઈક્રો ફિક્શન ટાઈપ છે પણ એમાંનો ભાવ અને સંદેશ મેક્રો ટાઈપ છે. સમાજમાં જે બનતું જોવામાં આવે છે એનું આ વાર્તામાં સરસ નિરૂપણ છે.વાર્તાની ખૂબી એના શીર્ષક -કાચીંડો-માં છે .

*કાચીંડો એ ગરોળીની જાતનું ખાસ કરી જંગલમાં દેખાતું પ્રાણી- જંગલી ગરોળી છે જેનું અંગ્રેજી નામ છે chameleon.આ પ્રાણી એના રંગો અવાર નવાર બદલતું હોય છે. એની જીભ પણ લાંબી હોય છે.

વૃદ્ધ મા એના દીકરા માટે મનોમન કાચીંડો કહે છે એમાં એના દિલનું દર્દ બોલે છે એ તમે આ લઘુ કથા વાંચશો એટલે સમજાઈ જશે .

કાચીંડો*

” આજે દાળ કેમ આટલી પાતળી બનાવી ?”

પંચમના ઊંચા સૂરમાં પુત્રે વૃદ્ધ મા ને ત્રાડ જ નાખી .

“શિલ્પા વહુએ બનાવી છે આજે ….” વૃધ્ધાના અવાજમાં કંપન સાથે ડર પણ ડોકાયો .”

“જો કે બની છે ખુબ જ સ્વાદિષ્ટ ” પુત્રનો સૂર છેક સરગમનો નીચલા “સા ” પર પછડાયો હતો.

તત્કાળ પુરતો વૃધ્ધા એ નિરાંતનો દમ લીધો અને મનોમન બબડી “કાચીંડો “*

ગુણવંત વૈદ્ય  

—–

વેડિંગ એનીવર્સરી- ટૂંકી વાર્તા -અક્ષરનાદની નીચેની લીંક પર ક્લિક કરી વાંચશો.

http://aksharnaad.com/2014/04/28/story-28/

——-

શ્રી ગુણવંત વૈદ્યની બે અછાંદસ કાવ્ય રચનાઓ 

ઓ

ઉદાસી માનવ !
જમીનથી ઊંચે
સુસવાટાભર્યા પવનમાં
બેફામ ફંગોળાઈ તૂટું તૂટું થતી
એક વૃક્ષની ડાળને મજબુતાઈથી પગની આંટીમાં રાખીને બેઠેલા
પેલા પારેવાંનો સ્વશક્તિથી ઊડી શકવાની કાબેલિયત
ઉપરનો અનન્ય ભરોસો જોઈને તારા
સ્વકાંડામાં સંકલ્પીત કૌવત ભરીને
નૈરાશ્ય કાઢી
યશસ્વી થા.

========

શરાબની બોટલના બુચ આકારની એમની એક અછાંદસ રચના

નશો.
આ
નશો
પણ કેવો?
શીશીનું ટીપેટીપું
ગટગટાવો ને પછી તો
ખુલ્લી આંખે પ્રજ્ઞા ઊંઘે, અંધારા રસ્તા,
ચક્રભ્રમણમાં જગ ભમે પણ ઘર તો આઘે, ને
હોઠચાટુડી બેલગામી નિર્લજ્જ જીહવાને જરા પણ
બે આંખની શરમ નૈ …..!!!! આ તે કેવો નશો ? હેં ..?
હવે તો બુચ જ માર એ શીશીને, ઓ ઘમંડી !!
ને …ઉતારી દે ‘હું’ નો નશો, પછી…
પ્રજ્ઞાશીશી ખોલીને ચડાવી દે
બે પેગ સમજદારીનો નશો
ને ચક્રીભ્રમણ છોડી,
બંધ રસ્તા ખોલી
ઘરની કેડીએ
ડગ માંડ..
કારીગર..
ઊઠ !

ગુણવંત વૈદ્ય.

=====================

શ્રી ગુણવંત વૈદ્યની ત્રણ તાજી હાઈકુ રચનાઓ 

અવલંબન

જતાં, અંધારે, દીવી

સ્વપ્રકાશી થૈ.

====

પોકળ વાંસે

સરગમ મધુરી

તૃપ્તિ બેહદ !

=======

વન ભટકે

મૃગ સોડમ કાજે,

નાભિ વિસરી?

ગુણવંત વૈદ્ય.

અક્ષરનાદ માં શ્રી ગુણવંત વૈદ્યનું ઘણું સાહિત્ય પ્રગટ થયું છે

એને અહીં ક્લિક કરીને વાંચો. 

( 712 ) આશા પૂર્તિ ….. લઘુ કથા .. વિનોદ પટેલ

મારા ફેસ બુક પેજ “મોતી ચારો ” ઉપર આજે પોસ્ટ થયેલ મારી એક લઘુ કથા અત્રે વી.વી. ના વાચકો માટે પ્રસ્તુત છે .

આશા પૂર્તિ …..  લઘુ કથા 

ફોટો સૌજન્ય- ગુગલ ઈમેજીઝ 

કોકિલા અને ૧૫ વર્ષની દીકરી શૈલજાને ભારતમાં મૂકી રોહન કમ્પનીએ ગોઠવેલ વિઝા ઉપર અમેરિકા ગયો હતો .ત્યાં થોડા વર્ષ જોબ કરી પત્ની અને દીકરીને અમેરિકા બોલાવી લેવાની એની યોજના હતી.કોકિલા અને દીકરી પણ એ આશાએ અમદાવાદમાં દિવસો પસાર કરી રહ્યાં હતાં.

માણસે રાખેલી બધી આશાઓ અને યોજનાઓ ક્યાં પૂરી થતી હોય છે ! એક કાર અકસ્માતમાં રોહનનું અમેરિકામાં અવસાન થતાં કોકિલા અને દીકરીનાં અમેરિકામાં રોહન સાથે રહેવા આવી સુખી જીવન વ્યતીત કરવાનાં સ્વપ્નાં ચકનાચૂર થઇ ગયાં.

અમદાવાદમાં શૈલજાનો સોફ્ટવેર એન્જીનીયરીંગનો અભ્યાસ પૂરો થયો એટલે નશીબ જોગે અમેરિકાથી વતનમાં લગ્ન માટે આવેલ અમેરિકાના શિકાગો શહેરમાં એન્જીનીયર તરીકે સારી જોબ સાથે સેટ થયેલા સોહન સાથે લગ્ન થયાં. વિધવા માતા કોકીલાને અમદાવાદમાં એકલી મૂકી રડતી આંખે શૈલજા પતી સોહન સાથે અમેરિકા શિકાગો પહોંચી ગઈ .

અમદાવાદ એરપોર્ટ ઉપરથી વિદાય લેતાં આ નવ પરિણીત યુગલે કોકિલાને દિલાસો આપતાં કહ્યું હતું કે “ બા ચિંતા ના કરશો, અમેરિકા ગયા પછી અમે તમને અમારી સાથે રહેવા બોલાવી લઈશું ”

….. અને એ દીવસની શુભ ઘડી પણ આવી ગઈ !

એક દિવસે મુબઈ જઈ અમેરિકન કોન્સુલેટમાંથી ગ્રીન કાર્ડ પ્રાપ્ત કરીને દીકરી અને જમાઈ સાથે ત્યાં બાકીની જિંદગી પસાર કરવા શૈલજાની વ્હાલી વિધવા માતા કોકિલા અમેરિકા શિકાગો પહોંચી ગઈ !

પતી રોહનએ જગાવેલી કોકીલાની અમેરિકા જવાની અધુરી આશાની જમાઈ સોહન અને એના હૈયાના હાર જેવી દીકરી શૈલજાએ પૂર્તિ કરી દીધી !

વિનોદ પટેલ

 

( 677 ) મા–દીકરીનો પ્રેમ …..લઘુ કથા …… વિનોદ પટેલ

 મા–દીકરીનો પ્રેમ …..લઘુ કથા …… વિનોદ પટેલ

 ફોટો સૌજન્ય- ગુગલ ઈમેજ

બેંગ્લોરમાં રહેતી શિલ્પા આજે સવારથી જ ખુબ ખુશ હતી.

ખુશ કેમ ના હોય, કેમ કે અમદાવાદમાં રહેતી શિલ્પાની  પ્રિય માતા શાંતાબેન એમના વ્હાલના દરિયા જેવી એમની દીકરી સાથે દિવાળી ઉપર ઘણા સમય બાદ થોડા દિવસો માટે રહેવા આવવાનાં હતાં.

શિલ્પા સાત વર્ષની હતી ત્યારે જ એક ગંભીર અકસ્માતમાં એના પિતાનું દુખદ અવસાન થયું હતું .શિક્ષકાની નોકરી  કરી વિધવા માતા શાંતાબેને ઘણી આર્થિક મુશ્કેલીઓ વેઠીને શિલ્પા અને એની એક મોટી બેનને ખુબ પ્રેમથી ઉછેર્યા અને બન્ને દીકરીઓને સારું શિક્ષણ અને સંસ્કાર મળે એ માટે ખુબ જીવન સંઘર્ષ કર્યો હતો.કહેવાય છે ને કે ભગવાન જ્યારે બધે પહોંચી વળી ના શક્યો ત્યારે એણે માતાનું સર્જન કર્યું!

સ્કુલ અને કોલેજનો અભ્યાસ અમદાવાદમાં પૂરો કર્યા પછી શિલ્પાને ત્યાં જ એક નાની સોફટ્વેર કંપનીમાં  જોબ મળી તથા મોટી દીકરીને પરણાવી એના સાસરે વળાવી ત્યારે એની માતાને અનહદ આનંદ થયો હતો.

બે વર્ષ અમદાવાદમાં જોબ કર્યા પછી  શિલ્પાને  બૅંગલોરમાં એક જાણીતી મલ્ટીનેશનલ કમ્પનીમાં સોફ્ટવેર એન્જીનીયર તરીકે ખુબ સારા પગારની જોબ મળતાં એ બેંગ્લોરમાં એની એક ખાસ  મિત્ર સાથે એપાર્ટમેન્ટ ભાડે રાખી રહેતી હતી. માતાના ધાર્મિક અને  સેવાના સંસ્કારો શિલ્પામાં બરાબર ઉતર્યા હતા એટલે જોબ સાથે ફાજલ સમયે શિલ્પા એની મનગમતી સેવા પ્રવૃતિઓમાં પણ સમય આપતી હતી .

શિલ્પાને આજે ખબર હતી કે મમ્મી અગાઉ નક્કી કર્યા પ્રમાણેના સમયે આવશે જ પરંતુ આજે ઘડિયાળ જાણે ધીમી ચાલતી હોય એમ એને લાગતું હતું.

હાલ મમ્મી કેટલે આવી છે એ જાણવા માટે શિલ્પાએ એના સેલ ફોનથી શાંતાબેનને ફોન જોડ્યો.

માતા શાંતાબેન દીકરીનો ફોન આવ્યો એથી ખુબ ખુશ થઇ ગયાં.લગભગ ૨૦ મિનીટ સુધી મા-દીકરીની ફોનમાં વાત ચાલતી રહી એની બન્નેમાંથી કોઈને પણ ખબર ન રહી .પ્રેમ આગળ સમય પણ હારી જાય છે !

યાદ આવતાં શિલ્પાએ અધવચ્ચેથી ફોનની વાત અટકાવીને માતાને પૂછ્યું :

”મમ્મી ,તને પૂછવાનું તો ભૂલી જ ગઈ, પણ તું હાલ ક્યાંથી બોલે છે ?”

મમ્મી કહે: “દીકરી , તારા ફ્લેટ નીચે રોડ ઉપરની ફૂટપાથ ઉપરથી જ બોલું છું. “

શિલ્પા કહે :“અરે મમ્મી, હું તારી સાથે ૨૦ મીનીટથી વાત કરી રહી છું, પણ તેં કહ્યું કેમ નહિ કે તું નીચે આવી ગઈ છે ? “

માતા શાંતાબેન કહે: “ દીકરી, તારી સાથે વાતો કરવાના આનંદમાં એ કહેવાનું જ હું તો ભૂલી ગઈ !  “

આવો હોય છે મા-દીકરીનો પ્રેમ !