આ જિંદગીની બસમાં આપણે સૌ મુસાફરો છીએ.આ બસમાં સૌ મુસાફરોએ એની નિશ્ચિત સફર કરવાની હોય છે અને ઉતરવાનું સ્થળ આવે એટલે એમાંથી ઉતરી જવાનું છે.આ ટૂંકી મુસાફરીમાં શુલ્લક બાબતો માટે દલીલો કરવી શું કામ ? કોઈ મુસાફર આપની સાથે જો બરાબર વર્તન ના કરે તો એને ક્ષમા આપી ભૂલી જવું જોઈએ.નાની બાબતો માટે ખોટા ઝગડા ઉભા કરવા માટે આ જીવનની મુસાફરી ખુબ ટૂંકી છે.
આવી Forgiveness ની વાત કહેતી એક અંગ્રેજીમાં બોધકથા સાન ડીએગો નિવાસી મારાં સ્નેહી મિત્ર શ્રીમતી ગોપીબેન રાંદેરીએ એમના ઈ-મેલમાં મોકલી એ મને ગમી ગઈ. એમના આભાર સાથે એને નીચે પ્રસ્તુત છે.
Forgiveness
A young lady sat in a bus. At the next stop a loud and grumpy old lady came and sat by her. She squeezed into the seat and bumped her with her numerous bags.
The person sitting on the other side of the young lady got upset, asked her why she did not speak up and say something.
The young lady responded with a smile:
“It is not necessary to be rude or argue over something so insignificant, the journey together is so short. I get off at the next stop.”
This response deserves to be written in golden letters:
*”It is not necessary to argue over something so insignificant, our journey together is so short”*
If each one of us realized that our time here is so short; that to darken it with quarrels, futile arguments, not forgiving others, discontentment and a fault finding attitude would be a waste of time and energy.
Did someone break your heart? *Be calm, the journey is so short.*
Did someone betray, bully, cheat or humiliate you? *Be calm, forgive, the journey is so short.*
Whatever troubles anyone brings us, let us remember that our journey together is so short.
*No one knows the duration of this journey. No one knows when their stop will come. Our journey together is so short.*
Let us cherish friends and family. Let us be respectful, kind and forgiving to each other. Let us be filled with gratitude and gladness.
If I have ever hurt you, I ask for your forgiveness. If you have ever hurt me, you already have my forgiveness.
*After all, our journey together is so short!*
આ અંગ્રેજી બોધ કથાએ મને અંદાઝ ફિલ્મમાં કિશોર કુમાર એ ગાએલ ગીત ज़िंदगी एक सफ़र है सुहाना ની યાદ તાજી કરાવી દીધી.
આ હિન્દી ગીત, એનો ગુજરાતીમાં કરેલ અનુવાદ વિડીઓ સાથે નીચે પ્રસ્તુત છે.
ज़िंदगी एक सफ़र है सुहाना यहाँ कल क्या हो किसने जाना ) – २
हँसते गाते जहाँ से गुज़र दुनिया की तू परवाह न कर ) – २ मुस्कुराते हुए दिन बिताना यहाँ कल क्या हो किसने जाना हाँ ज़िंदगी एक सफ़र …
मौत आनी है आएगी इक दिन जान जानी है जाएगी इक दिन ) – २ ऐसी बातों से क्या घबराना यहाँ कल क्या हो किसने जाना हाँ ज़िंदगी एक सफ़र …
चाँद तारों से चलना है आगे आसमानों से बढ़ना है आगे – २ पीछे रह जाएगा ये ज़माना यहाँ कल क्या हो किसने जाना हाँ ज़िंदगी एक सफ़र …
ज़िंदगी एक सफ़र है सुहाना यहाँ कल क्या हो किसने जाना ) – २
ગીતનો ગુજરાતીમાં અનુવાદ (આ ગુજરાતી ગીતને હિન્દી ગીતની જેમ ગાઈ શકાશે )
જિંદગી એક મુસાફરી છે ખુબ મજાની, એમાં કાલે શું થવાનું છે કોણે જાણ્યું ?
હસી ગાઈને તું થા એમાંથી પસાર, દુનિયાની તું કશી પરવા ના કર હસતા રહીને તારો દિવસ વિતાવ, કેમ કે કાલે શું થશે એ કોણે જાણ્યું ?
મરણ તો આવવાનું જ છે એક દિવસ જીવ ચાલ્યો જવાનો જ છે એક દિવસ તો શા માટે આવી વાતોથી ગભરાવાનું અહી કાલે શું થવાનું એ કોણે જાણ્યું ?
ચન્દ્ર-તારાઓને વટાવી જવાનું છે તારે, આકાશથીએ આગળ વધવાનું છે તારે, પાછળ જ રહી જવાની છે ફાની દુનિયા, અહી કાલે શું થવાનું એ કોણે જાણ્યું ?
જિંદગી એક મુસાફરી છે ખુબ મજાની, એમાં કાલે શું થવાનું એ કોણે જાણ્યું ?
અનુવાદ… વિનોદ પટેલ, ૩-૩૦-૨૦૧૭
Zindagi ek safar hai suhana Movie: Andaaz,Singer: Kishore Kumar Music Director: Shankar, Jaikishan Lyricist: Shailendra Singh
આવી જ મતલબની અગાઉ વિનોદ વિહારમાં પોસ્ટ કરેલ મારી અછાંદસ રચના “ટર્મિનસ” નીચે ફરી પ્રસ્તુત છે.
ટર્મિનસ
ધસમસતી રેલ ગાડીની બારીમાંથી નજરે પડી રહ્યાં અવનવાં દ્રશ્યો, લીલી વનરાજી,મકાનો અને માનવો, સૌ સૌની ધૂનમાં જ વ્યસ્ત, દોડી રહ્યાં રોજી રોટી કમાવાના ચક્કરમાં. રેલ ડબાની અંદર જનસમૂહ વચ્ચે, અવનવા વિચારોમાં ખોવાયો હતો ત્યાં, બારીમાંથી આવતી ઠંડા પવનની અસરે, ક્યારે ઝોકે ચડી ગયો,કંઇ જ ખબર ન પડી! બાજુ બેઠેલ સાથીએ ઢંઢોળી કહ્યું : “ ઉઠ, મિત્ર આપણું ટર્મિનસ આવી ગયું ! આપણી આ જિંદગીની ગાડીમાં પણ , કરેલ જીવન પ્રવાસને અંતે, ટર્મિનસ સ્ટેશન આવતાં આપણે પણ, રંગબેરંગી દ્રશ્યોની વણઝારમાંથી પસાર થઈને, ગાડીમાંથી ઉતરી જ જવું પડે છે, આગલા પ્રવાસ માટે ! અને નવા પ્રવાસીને જગા આપવા માટે ! સ્ટેશને સ્ટેશને , પ્રવાસીઓ ગાડીમાં ચડતા જ રહેવાના, પ્રવાસીઓ ઉતરતા જ રહેવાના, સંસારની ગાડી નિરંતર ચાલતી જ રહેવાની.
જિંદગીના આ મેળામાં કોઈ દૈવ યોગે જ જીવન સાથી મળે છે અને સાથે આ મેળાનો આનંદ માણે છે અને કુટુંબની જવાબદારીઓ સાથે સંભાળે છે.કમનશીબે એવા સંજોગો સર્જાય છે કે બેમાંથી કોઈ એક સાથી વિદાય લઇ લે છે.પ્રિય પાત્રની વિદાયથી એકલો બની ગયેલ સાથી જીવનમાં એકલતા અને એક પ્રકારની મૂંઝવણ અનુભવે છે.શરીરમાં ઘર કરી ગયેલ કોઈ એક રોગની માફક દિલમાંથી યાદો પુરેપુરી જતી નથી.સમય સાથે કોઈ વાર ભૂલી જવાય પણ પાછી યાદ તાજી થઇ જાય છે.પેલા હિન્દી ગીતમાં આવેછે ને કે“જાને વાલે કભી નહિ આતે ,પર જાને વાલેકી યાદ તો જરૂર આતી હૈ !”
આજની પોસ્ટમાં પ્રસ્તુત શ્રી ચીમનભાઈના કાવ્ય “મૂંઝવણ “માં એમનાં જીવન સાથીની વિદાયની વિરહ વેદના અને એમના દિલની મૂંઝવણ છતી થાય છે એ સમજી શકાય એમ છે.જેને રામ બાણ વાગ્યાં હોય એ જ એને બરાબર જાણી શકે !કાવ્યને અંતે તેઓ કહે છે :
સિંચી પ્રેમ જીવીત રાખ્યો તે ‘ચમન’ જીવનનો; વેદના વળગી છે વિરહની તરફડે જીવ ભવનનો!
સ્વ.નિયંતિકાબેન સાથેની ચીમનભાઈની એક યાદગાર તસ્વીર
હ્યુસ્ટન નિવાસી શ્રી ચીમનભાઈ પટેલ હાલ ૮૨ વર્ષની ઉંમરના છે પણ એક યુવાનની જેમ સક્રિય છે.ચીમનભાઈનો પરિચય અને એમની અન્ય સાહિત્ય રચનાઓએમના બ્લોગ “ચમન કે ફૂલ ” ની આ લીંક પર ક્લિક કરવાથી વાંચી શકાશે.
મૂંઝવણ ….. ચીમન પટેલ
અણસાર આંખનો થાતાં જડી વાટ મને તારી, ભરું છું ડગ ત્યાં ખસી રહી ભૂમી પગ તળે મારી! આવવું હતું જો અહીં તો ગઈ શું આમ ચાલી? કીધુ કાં ન, સરકી જવું’તુ દઈ મને હાથ તાલી!
તલસાવવા ધર્યો’તો શું ભરી ગ્લાસ પ્રિતનો? કદી હિંચકે બેસી કીધો વિચાર મુજ હિતનો? અબોલા લઈ અલબેલી થાય પરીક્ષા શું ઘેરી? વાયો છે વંટોળ વડીલોનો કે થયું છે કોઈ વેરી?
સમજાય ના મુજને મુખ ફેરવે કાં જોઈ તું મને? મૂંઝાઈ રહ્યું છે મન, થઈ ગયું છે પ્રિયે શું તને? સિંચી પ્રેમ જીવીત રાખ્યો તે ‘ચમન’ જીવનનો; વેદના વળગી છે વિરહની તરફડે જીવ ભવનનો!
ચીમન પટેલ “ચમન “
ચીમનભાઈ નું આ કાવ્ય ગુજરાતી ભાષાના જાણીતા બ્લોગ ” વેબ ગુર્જરી ” માં પણ પ્રગટ થયું છે.
આંખની પલકો પર કોઈ વાર આંસુ છે , મારા હોઠો પર કોઈક વાતની ફરિયાદ છે, છતાં ઓ જિંદગી તારી સાથે મને પ્યાર છે .
જગમાં આવે છે એને માટે જવાનું નક્કી છે, દુનિયા આગમન અને ગમનની જ કથા છે, જગમાં આવતો દરેક જણ એક મુસાફર છે, આ મુસાફરી એ જ જિંદગીનું બીજું નામ છે, મારા જીવનમાં પ્રકાશની મને ખુબ જરૂર છે, પણ મારા નશીબમાં અંધકાર જ લખાયો છે.
ભાગતી જિંદગી તું જરા થોભી જા,શ્વાસ લે, તારું દર્શન કરી તને જરા ઓળખી લઉં , પહેલાં કદી જોયા ના હોય એમને જોઈ લઉં, એમના તરફ મનભરીને મારો પ્રેમ દર્શાવી લઉં , ઓ જિંદગી મને છોડી રખે તું ભાગી જતી , મને આ સમયે ,અત્યારે, તારી ખુબ જરૂર છે.
કોઈ અજાણ્યો , એક માસુમ શો ચહેરો હાલ . મારી કલ્પનાઓ અને નજર સામે રમી રહ્યો છે, મારા આ ખામોશ રસ્તામાં કોની ઠેસ વાગે છે , ઓ મૃત્યુ આ સમયે તું મને ભેટવા ના આવીશ, મારી એકલતા જ મારે માટે એક સ્વર્ગ જ છે.
અનુવાદ- વિનોદ પટેલ,૨-૨૭-૨૦૧૬
જે હિન્દી ગીતનો અનુવાદ ઉપર છે એ હિન્દી ગીતને નીચેના વિડીયોમાં કિશોરકુમાર ના કંઠે સાંભળો અને માણો .
વિનોદ વિહાર 
વાચકોના પ્રતિભાવ