વિનોદ વિહાર

ગુજરાતી ગદ્ય-પદ્ય સર્જનની આનંદ યાત્રા

Tag Archives: વોટ્સેપ સંદેશ

૧૨૬૦- ધીમે ચાલ જિંદગી, મારાથી હાંફી જવાય છે. …સંકલિત

(એક મિત્રના વોટ્સેપ સંદેશમાંથી …ગમેલાનો ગુલાલ ….)

વોટ્સેપ પર એક મિત્ર તરફથી કોઈ અજ્ઞાત કવિ રચિત  નીચેની અછાંદસ રચના મળી એ વાંચતાં જ મને ગમી ગઈ.આ રચનામાં જીવન સંધ્યાએ પહોંચેલા અનેક વૃદ્ધ વ્યક્તિઓની હૃદયની વાણી ( કે વ્યથા !) પડઘાય છે.

 

 

 

 

ધીમે ચાલ જિંદગી મારાથી હાંફી જવાય છે.

તુ દોડતી જાય છે ને મારા થી ચલાતું પણ નથી ,

માટે

ધીમે ચાલ જિંદગી મારાથી હાંફી જવાય છે

 

ઘણા બધા સપનાઓ છે મારી આંખો માં,

થોડાક તેં બતાવેલા , થોડાક મેં સંઘરેલાં, 

કેટલાક સબંધો છે

મારી સાથે જોડાયેલા , 

ઘણા બધા ઈશ્વરે આપેલા ,

ને થોડા મેં બનાવેલા , 

એ બધા મારાથી

છૂટી ન જાય એ માટે

ધીમે ચાલ જિંદગી

મારા થી હંફાઈ જવાય છે .

 

કેટલીક લાગણીયો છે હૃદયમાં ,

ઘણી બધી ગમતી થોડીઘણી અણગમતી, 

કેટલીક જવાબદારીઓ છે ,

થોડીક જબરદસ્તી થોપેલી ,

થોડીક મેં સ્વીકારેલી,

એ બધાનો ભાર ઉંચકી ને

ચાલી શકુ એ માટે

ધીમે ચાલ જિંદગી મારાથી હાંફી જવાય છે .

 

કેટલાકના હૃદય માં સ્થાન બનાવવું છે ,

ને ઘણાયનુ હૃદયમાં સ્થાન ટકાવવું છે , 

કુદરત ની સુંદરતા ને માણવી છે ,

ને કંઈક કરી બતાવવુ છે , 

જવાબદારીઓ સાથે પોતાના સપના

પણ પુરા કરી શકું એ માટે 

ધીમે ચાલ જિંદગી

મારાથી હાંફી જવાય છે .

 

કોઈને કડવાશથી યાદ કરું

એવા વ્યવહાર ટાળ્યા છે ,

લોકોના હૃદયમાં હંમેશા મુસ્કુરાતી યાદ બની ને રહું

એવા પ્રયત્ન કર્યા છે ,

ભૂલથી પણ

કોઈના હૃદય ને ઠેસ ન પહોચે

એવી પ્રભુ પાસે પ્રાર્થના કરી છે , 

એ પ્રાર્થના ને વાસ્તવિકતામાં

જોઈ શકું એ માટે

ધીમે ચાલ જિંદગી

મારાથી હાંફી જવાય છે .

 

રેતની જેમ સમય

મુઠ્ઠીમાંથી સરકે છે ,

આજે સાથે ચાલીયે છીએ

કાલે સાથ છૂટી જાય , ખુબ પ્રેમ કરુ છું તને ,

આપણા બંન્ને નો સાથ યાદગાર બને એ માટે 

ધીમે ચાલ જિંદગી

મારાથી હાંફી જવાય છે ,

મારાથી ખરેખર હાંફી જવાય છે ..

નીચેની અંગ્રેજી રચનામાં જીવનને સકારાત્મક દ્રષ્ટીએ જોઇને જીવવાનો ભાવ છે

એ ગમે એવો છે. 

Life …

Life can seem ungrateful and not always kind

Life can pull at your heartstrings and play with your mind

 

Life can be blissful and happy and free

Life can put beauty in the things that you see

 

Life can place challenges right at your feet

Life can make good of the hardships that we meet

 

Life can overwhelm you and make your head spin

Life can reward those determined to win

 

Life can be hurtful and not always fair

Life can surround you with people who care

 

Life clearly does offer its ups and its downs

Life’s days can bring you both smiles and frowns

 

Life teaches us to take the good with the bad

Life is a mixture of happy and sad 

So….. 

Take the life that you have and give it your best

Think positive, be happy let God do the rest

 

Take the challenges that life has laid at your feet

Take pride and be thankful for each one you meet

 

To yourself give forgiveness if you stumble and fall

Take each day that is dealt you and give it your all

 

Take the love that you’re given and return it with care

Have faith that when needed it will always be there

 

Take time to find the beauty in the things that you see

Take life’s simple pleasures let them set your heart free

 

The idea here is simply to even the score

As you are met and faced with Life’s Tug Of War

 Author unknown

 

 

 

1200 – સૌ સીનીયરોએ અપનાવવા જેવી એક વૃદ્ધની સલાહ ..એક પ્રેરક સત્ય ઘટના.

મારા લોસ એન્જેલસમાં રહેતા મિત્ર શ્રી વલ્લભભાઈ ભક્તાએ એમના આજના વોટ્સેપ સંદેશમાં હિન્દીમાં એક પ્રેરક સત્ય ઘટનાત્મક વાર્તા મને વાંચવા મોકલી છે.

મને એ ખુબ ગમી ગઈ.એમના આભાર સાથે વિનોદ વિહારના વાચકોને માટે આજની પોસ્ટમાં શેર કરું છું.

આ સત્ય કથાનો મધ્યવર્તી વિચાર એ છે કે વૃદ્ધાવસ્થામાં બીજાની મદદ પર બહુ આધાર રાખવાની ટેવ ત્યજી બને એટલું પોતાનું કામ જાતે કરી લેવાની ટેવ પાડવી હિતાવહ છે.

નીચે હિન્દીમાં પ્રસ્તુત આ સત્ય ઘટના વાંચીને સૌ સીનીયર ભાઈ-બહેનોએ આ વાર્તાના વૃદ્ધ સજ્જનની આ શિખામણ એમના જીવનમાં ઉતારવા જેવી છે.

“जब तक हो सके,
आत्मनिर्भर रहो।”
अपना काम,
जहाँ तक संभव हो,
स्वयम् ही करो।”

વિનોદ પટેલ

અપના હાથ, જગન્નાથ …! ….. (સત્ય ઘટના)

कल दिल्ली से गोवा की उड़ान में एक सज्जन मिले।
साथ में उनकी पत्नि भी थीं।

सज्जन की उम्र करीब 80 साल रही होगी। मैंने पूछा नहीं लेकिन उनकी पत्नी भी 75 पार ही रही होंगी।

उम्र के सहज प्रभाव को छोड़ दें, तो दोनों करीब करीब फिट थे।

पत्नी खिड़की की ओर बैठी थींसज्जन बीच में और
मै सबसे किनारे वाली सीट पर थी।

उड़ान भरने के साथ ही पत्नी ने कुछ खाने का सामान निकाला और पति की ओर किया। पति कांपते हाथों से धीरे-धीरे खाने लगे।

फिर फ्लाइट में जब भोजन सर्व होना शुरू हुआ तो उन लोगों ने राजमा-चावल का ऑर्डर किया।

दोनों बहुत आराम से राजमा-चावल खाते रहे। मैंने पता नहीं क्यों पास्ता ऑर्डर कर दिया था। खैर, मेरे साथ अक्सर ऐसा होता है कि मैं जो ऑर्डर करती हूं, मुझे लगता है कि सामने वाले ने मुझसे बेहतर ऑर्डर किया है।

अब बारी थी कोल्ड ड्रिंक की।

पीने में मैंने कोक का ऑर्डर दिया था।

अपने कैन के ढक्कन को मैंने खोला और धीरे-धीरे पीने लगा।

उन सज्जन ने कोई जूस लिया था।

खाना खाने के बाद जब उन्होंने जूस की बोतल के ढक्कन को खोलना शुरू किया तो ढक्कन खुले ही नहीं।

सज्जन कांपते हाथों से उसे खोलने की कोशिश कर रहे थे।
मैं लगातार उनकी ओर देख रही थी। मुझे लगा कि ढक्कन खोलने में उन्हें मुश्किल आ रही है तो मैंने शिष्टाचार हेतु कहा कि लाइए…” मैं खोल देती हूं।”

सज्जन ने मेरी ओर देखा, फिर मुस्कुराते हुए कहने लगे कि…

“बेटा ढक्कन तो मुझे ही खोलना होगा।

मैंने कुछ पूछा नहीं,लेकिन वाल भरी निगाहों से उनकी ओर देखा।

यह देख, सज्जन ने आगे कहा

बेटाजी, आज तो आप खोल देंगे।

लेकिन अगली बार..? कौन खोलेगा.?

इसलिए मुझे खुद खोलना आना चाहिए।

पत्नी भी पति की ओर देख रही थीं।

जूस की बोतल का ढक्कन उनसे अभी भी नहीं खुला था।

पर पति लगे रहे और बहुत बार कोशिश कर के उन्होंने ढक्कन खोल ही दिया।

दोनों आराम से जूस पी रहे थे।

मुझे दिल्ली से गोवा की इस उड़ान में
ज़िंदगी का एक सबक मिला।

सज्जन ने मुझे बताया कि उन्होंने..ये नियम बना रखा है,

कि अपना हर काम वो खुद करेंगे।

घर में बच्चे हैं,
भरा पूरा परिवार है।

सब साथ ही रहते हैं। पर अपनी रोज़ की ज़रूरत के लिये
वे सिर्फ पत्नी की मदद ही लेते हैं, बाकी किसी की नहीं।

वो दोनों एक दूसरे की ज़रूरतों को समझते हैं

सज्जन ने मुझसे कहा कि जितना संभव हो, अपना काम खुद करना चाहिए।

एक बार अगर काम करना छोड़ दूंगा, दूसरों पर निर्भर हुआ तो समझो बेटा कि बिस्तर पर ही पड़ जाऊंगा।

फिर मन हमेशा यही कहेगा कि ये काम इससे करा लूं,
वो काम उससे।

फिर तो चलने के लिए भी दूसरों का सहारा लेना पड़ेगा।

अभी चलने में पांव कांपते हैं, खाने में भी हाथ कांपते हैं, पर जब तक आत्मनिर्भर रह सको, रहना चाहिए।

हम गोवा जा रहे हैं,दो दिन वहीं रहेंगे।

हम महीने में एक दो बार ऐसे ही घूमने निकल जाते हैं।

बेटे-बहू कहते हैं कि अकेले मुश्किल होगी,

पर उन्हें कौन समझाए कि मुश्किल तो तब होगी
जब हम घूमना-फिरना बंद करके खुद को घर में कैद कर लेंगे।

पूरी ज़िंदगी खूब काम किया। अब सब बेटों को दे कर अपने लिए महीने के पैसे तय कर रखे हैं।

और हम दोनों उसी में आराम से घूमते हैं।

जहां जाना होता है एजेंट टिकट बुक करा देते हैं। घर पर टैक्सी आ जाती है। वापिसी में एयरपोर्ट पर भी टैक्सी ही आ जाती है।

होटल में कोई तकलीफ होनी नहीं है।

स्वास्थ्य, उम्रनुसार, एकदम ठीक है।

कभी-कभी जूस की बोतल ही नहीं खुलती।पर थोड़ा दम लगाओ,

मेरी तो आखेँ ही खुल की खुली रह गई।

मैंने तय किया था कि इस बार की उड़ान में लैपटॉप पर एक पूरी फिल्म देख लूंगी।

पर यहां तो मैंने जीवन की फिल्म ही देख ली।

एक वो फिल्म जिसमें जीवन जीने का संदेश छिपा था।

“जब तक हो सके,
आत्मनिर्भर रहो।”
अपना काम,
जहाँ तक संभव हो,
स्वयम् ही करो।

सत्य है शिव है सुंदर है

લેખક- અજ્ઞાત

न कजरे की धार न मोतियों के हार फिर भी कितनी सुन्दर हो।

One Old Age Poem

Now I Lay Me Down to Sleep

If the mattress is hard, but not excessively hard,
If the comforter is not too heavy or light,
If the bottom sheet has been tucked in real tight,
If the temperature in the room isn’t hot or freezing,
If the neighbour’s cat isn’t mating in the front yard,
If the neighbour’s kid isn’t playing his acoustic guitar,
If the car alarm doesn’t go off in the neighbour’s car,
If my husband is not grinding his teeth or wheezing,
If the blackout curtains are keeping the room dim,
If I don’t get a cramp or a sinus attack,
If I manage to push my ten thousand anxieties back,
If I don’t think I hear a burglar quietly creeping,
If two – thirds of the bed is not occupied by him,
If at four in the morning the telephone doesn’t ring,
If the paper is delivered gently and no birds sing,
I might actually – I just might – do a little sleeping..

— Mrs. Meena Murdeshwar …From e-mail

1191 – થોડું કડવુ છે પણ સત્ય છે… વોટ્સેપ સંદેશમાંથી સંકલિત….

સાભાર -શ્રી ભરત પી.પટેલ,નોર્થ કેરોલીના

વોટ્સેપ પર અવાર નવાર મિત્રો સુંદર વાંચવા અને વિચારવા જેવું પ્રેરક સાહિત્ય મોકલે છે.એમાંથી મને ગમેલી વાતો આજની પોસ્ટમાં પ્રસ્તુત છે.

આ કડવુ છે પણ સત્ય છે…

જિંદગી સુધારવા મથતા લોકોએ અચૂક વાંચવા અને સમજવા જેવી
આ હકીકતો છે.

ચકલી જયારે જીવિત રહે છે ત્યારે તે
કીડીઓને ખાય છે,
ચકલી જયારે મરે છે ત્યારે
કીડીઓ એને ખાય જાય છે

એટલા માટે એ વાતનું ધ્યાન રાખો કે “સમય અને સ્થિતિ” ક્યારેય પણ બદલી શકે છે.

એટલા માટે ક્યારેય કોઈનું અપમાન ન કરવું.
ક્યારેય કોઈને નીચા ન ગણવા.

તમે શક્તિશાળી છો પણ સમય તમારાથી પણ વધારે શક્તિશાળી છે.

એક વૃક્ષથી લાખો માચીસની સળીઓ બનાવી શકાય છે,
પણ એક માચિસની સળીથી લાખો વૃક્ષ પણ સળગી જાય છે.

કોઈ માણસ કેટલો પણ મહાન કેમ ન હોય, પણ કુદરત ક્યારેય કોઈને મહાન બનવાનો મોકો નથી આપતો.

કંઠ આપ્યો કોયલને તો, રૂપ લઇ લીધું.
રૂપ આપ્યું મોરને તો, ઈચ્છા લઇ લીધી.
આપી ઈચ્છા ઇન્સાનને તો, સંતોષ લઇ લીધો.
આપ્યો સંતોષ સંતને તો, સંસાર લઇ લીધો.
આપ્યો સંસાર ચલાવવા દેવી-દેવતાઓને તો,
તેની પાસે પણ મોક્ષ લઇ લીધો.

ન કરશો ક્યારેય અભિમાન,
પોતાની જાત પર ‘એ ઇન્સાન’

ભગવાને મારી અને તમારી જેવા કેટલાને માટીથી બનાવ્યા છે અને માટીમાં મેળવી નાખ્યા છે.

માનવી ફક્ત ત્રણ વસ્તુઓ માટે જ મહેનત કરે છે –

મારું નામ ઊંચું થાય.
મારા કપડા સારા હોય.
મારું મકાન સુંદર હોય.

પરંતુ, માણસ જયારે મરે છે ત્યારે ભગવાન તેની આ ત્રણેય વસ્તુ
સૌથી પહેલા બદલી નાખે છે.

નામ – (સ્વર્ગીય)
કપડા – (કફન)
મકાન – (સ્મશાન)

જીવનનું કડવું સત્ય, જેને આપણે સમજવા જ નથી માંગતા…

આ સરસ પંક્તિ જે પણ મહાન પુરુષે લખી છે તેણે શું સુંદર લખ્યું છે.

એક પથ્થર ફક્ત એક જ વાર મંદિર જાય છે અને ભગવાન બની જાય છે…જયારે
માનવી દરરોજ મંદિર જાય છે તો પણ પથ્થર જ રહે છે….

સુંદર લાઈનો
એક મહિલા પુત્રને જન્મ આપવા માટે પોતાની સુંદરતાનો ત્યાગ કરે છે….અને
તે જ પુત્ર એક સુંદર પત્ની માટે પોતાની માતા નો ત્યાગ કરે છે….

લાઈફમાં આપણને બધી જગ્યાએ “સક્સેસ (જીત)” જોઈએ છે.
ફક્ત ફૂલ વાળાની દુકાન એવી છે
જ્યાં આપણે કહીએ છીએ કે ….“હાર” આપજો…

થોડાક શબ્દો ઉચ્ચારવાથી અગ્નિની સાક્ષીએ લગ્ન થાય છે …. અને થોડાક વધુ શબ્દો ઉચ્ચારવાથી ઘરમાં અગ્નિનો સાક્ષાત્કાર થાય છે.

ધુળ જેવી છે જીંદગી આપણી ….. આંસુડા રેડી એમાં કિચ્ચડ ના કર .!

બરફ જેવી છે આ જીંદગી … જેનો ભુતકાળ પણ પાણી અને ભવિષ્યકાળ પણ પાણી ….

પ્રશ્નો તો રહેવાના જ . સુખી લોકોને પ્રશ્ન થાય કે શું કરીએ તો ભૂખ લાગે .. અને દુઃખી લોકોનો પ્રશ્ન છે કે ભૂખ તો લાગે છે , પણ શું કરીએ ?

ઇશ્વરનું બેલેન્સ કેવું અદભુત છે … પાંચ મણ ઘઉંની બોરી ઉપાડી શકે તે મજુર એકી સાથે ખરીદી ના શકે ; અને જે ખરીદી શકે છે તે શેઠ તેને ઊપાડી ના શકે .

કેટલાક લોકોનું દિલ દરિયા જેવું વિશાળ હોય છે .. જેમાં એક ચકલું ય પોતાની તરસ ના છિપાવી શકે !

સાચવવા પડે એ સંબંધો કદી સાચા નથી હોતા, અને જો સંબંધો સાચા હોય તો એને સાચવવા નથી પડતા..

વ્યવહાર નથી બદલાતા સંજોગો બદલાય છે, માણસ નથી બદલાતા ખાલી તેમના અભિગમ બદલાય છે…

માણસને સાચા સ્વરૂપમાં ઓળખવો હોય તો તેને સત્તાસ્થાને બેસાડો.

જીવન માં એટલી બધી ભૂલો ના કરવી કે પેન્સિલ પહેલાં જ રબર ઘસાઈ જાય !

જીવનમાં ફક્ત એક સારી વ્યક્તિનો સાથ હોય તો આખી જિંદગી જીવી શકાય છે, પણ ક્યારેક ફક્ત એ એક સારી વ્યક્તિ ની શોધ માં આખી જિંદગી વીતી જાય છે. !

દરેક માણસ પાસે એક એવું મોટું કબ્રસ્તાન હોવું જોઇએ, કે જેમાં એ પોતાના મિત્રોના દોષો દફનાવી શકે.

મિત્ર એ એવી વ્યક્તિ છે કે જે તમારા હ્દયમાં ગુંજ્તા ગીતને જાણે છે ,અને એ જ ગીત ને યાદ કરાવે છે જ્યારે તમે ગીત ના શબ્દો ભુલી જાઓ છો.

અને છેલ્લે ….

શ્વાસ ખુટી જાય અને ઈચ્છાઓ બાકી રહી જાય……. તે મોત ..
ઈચ્છાઓ ખુટી જાય અને શ્વાસ બાકી રહે ……….. તે મોક્ષ !!

સ્વામી વિવેકાનંદનાં પ્રેરણાદાયી સુવાક્યો …

આભાર
ગમતાને ગુંજે ના ભરશો, ગમતાનો ગુલાલ કરશો.

તમારા મિત્રોને પણ વાંચવા આગળ જવા દેશો ..