( 388 ) મારું હૃદય ઊછળી પડે છે – વિલિયમ વર્ડ્ઝવર્થ (અનુ. વિવેક મનહર ટેલર)

જગ વિખ્યાત અંગ્રેજી કવિ વિલિયમ વર્ડ્ઝવર્થનું એક સુંદર ભાવવાહી કાવ્ય

અને એનો એવો જ સાર્થક અનુવાદ, આપણા જાણીતા કવિ

શ્રી વિવેક મનહર ટેલરની કલમે – પછી શું બાકી રહે !

લયસ્તરો  ના સૌજન્યથી એનો આસ્વાદ પણ આપને જરૂર ગમશે

શ્રી જીગ્નેશ અધ્વર્યુ અને લયસ્તરોનો ખુબ આભાર .

વિનોદ પટેલ

—————————————————

બે ચાર શ્વાસ લઈને જે બાળક મરી ગયું,

એની કને ખુદાની કોઈ બાતમી હતી.

સૈફ પાલનપુરી

————————————

મારું હૃદય ઊછળી પડે છે – વિલિયમ વર્ડ્ઝવર્થ (અનુ. વિવેક મનહર ટેલર)

મારું હૃદય ઊછળી પડે છે જ્યારે હું જોઉં છું

આકાશમાં એક ઇન્દ્રધનુષ :

એમ જ હતું મારું જીવન શરૂ થયું ત્યારે પણ,

એમ જ છે જ્યારે હું હાલ પુરુષ છું:

એમ જ રહે જ્યારે હું ઘરડો થાઉં ત્યારે,

કે મરી જાઉં તો પણ !

બાળક એ પુરુષનો પિતા છે;

અને હું ઇચ્છું છું કે મારા દિવસો સંપૃક્ત રહે

એક-મેક સાથે કુદરતી ધર્મનિષ્ઠાથી.

-વિલિયમ વર્ડ્ઝવર્થ (અનુ. વિવેક મનહર ટેલર)

———————————-

MY heart leaps up when I behold  

A rainbow in the sky:

So was it when my life began,  

So is it now I am a man,

So be it when I shall grow old    

Or let me die!

The Child is father of the Man:

And I could wish my days to be

Bound each to each by natural piety

–  William Wordsworth

——————————

આસ્વાદ 

નાનપણમાં મેઘધનુષ્યને જોઈને હૃદય જે રીતે હર્ષવિભોર બની જતું એ જ રીતે પુખ્તવયે પણ અનુભવાતું જોઈ કવિ ઇચ્છે છે કે આ આનંદની છોળ ઘડપણ સુધી, ના, ના ! મૃત્યુપર્યંત આમ જ અનુભવાતી રહે.

The Child is father of the Man – આ વિધાન વિશ્વના સહુથી વધુ quote થયેલ વિધાનોમાંનું એક છે. બાળક એ પુરુષનો પિતા છે એવું અવળું વિધાન કરી કવિ કહે છે કે બાળપણના સંસ્કરણો જ મોટપણને આકાર આપે છે. અને એ નાતે બાળક જ માણસનો પિતા છે.

માત્ર નવ લીટીની આ નાનકી કવિતા ઉઘાડવાની ખરી ચાવી આ વિધાન ઉપરાંત natural piety શબ્દપ્રયોગમાં છે. આમ એનો અર્થ કુદરતી ધર્મનિષ્ઠા થાય છે પણ અહીં પૈતૃકસંબંધની વાત હોવાનું ફલિત થાય છે… પણ એનો અનુવાદ શો કરવો?

 

આભાર -સૌજન્ય-  લયસ્તરો  ,વિવેક મનહર ટેલર

——————————–

હાસ્યેન સમાપયેત- વિનોદી ટુચકા- જોક્સ

આશ્વાસન !

લડાઈમાં પુત્ર ગુમાવનાર પિતાને ત્યાં એક ભાઈ ખરખરો કરવા માટે જઈ ચડ્યા .

છોકરાના પિતાને એમણે પૂછ્યું ” તમારા પુત્રને ગોળી ક્યાં વાગેલી ?”

પિતા કહે ” બરાબર કપાળની વચ્ચે ….”

પેલા ભાઈએ પિતાને આશ્વાસન આપતાં કહ્યું :” ભગવાનનો

પાડ માંનો કે એની આંખો તો બચી ગઈ !”