જનની – જનકને પ્રણામ
સ્વ. ધર્મપત્નીની યાદમાં ઈ-પુસ્તક
ફેસબુક પર વિનોદ પટેલ !
ઈ-વિદ્યાલય
ગુજરાતી ભાષાને નવલું નજરાણું
‘બની આઝાદ’ – ઈ બુક
વિનોદ વિહાર
ગુજરાતી ગદ્ય-પદ્ય સર્જનની આનંદ યાત્રા
( 470 ) A SOLDIER’S FATHER , A heart wrenching Story
Posted by on જૂન 9, 2014
આપણા દેશના અનેક સૈનિકો દીવસ કે રાત જોયા વિના પાર વિનાની અગવડો વેઠીને આપણા દેશની હિફાજત કરી રહ્યા છે .
તેઓ વખત આવ્યે દેશના દુશ્મનો સાથેના યુધ્ધમાં પોતાના પ્રાણની આહુતિ પણ આપતાં ખચકાતા નથી .
ડો. કનકભાઈ રાવળે મને એમના ઈ-મેલમાં અંગ્રેજીમાં એક સૈનિકે લખેલ સત્ય ઘટનાત્મક વાર્તા મોકલી આપી એ મને સ્પર્શી ગઈ .
આ વાર્તામાં એક વૃદ્ધ સૈનિક પિતાના ત્રણેય સૈનિક પુત્રો દેશ માટે પોતાનો પ્રાણ ન્યોછાવર કરે છે . એક સૈનિકને છાજે એવી રીતે મો પર દુઃખનો કોઈ ભાવ લાવ્યા વગર પોતાના પુત્રની અંતિમ અંત્યેષ્ઠીની વિધિ પૂરી કરે છે એ આખું ચિત્ર આ લેખમાં જે રીતે નિરૂપ્યું છે એ ખરેખર ઘણું સવેદનશીલ છે .
આપણી સરકાર કરોડો રૂપિયાની કમાણી કરનાર ક્રિકેટરો અને ફિલ્મ કલાકારોને પદ્મશ્રી , પદ્મ વિભૂષણ કે ભારત રત્નના ચંદ્રકો આપીને નવાજે છે પણ એક ભૂતપૂર્વ સૈનિક જેના ત્રણેય પુત્રોએ દેશ માટે બલિદાન આપ્યું છે એને કોઈ યાદ પણ કરતું નથી એ કેવું અજુગતું કહેવાય !
થોડા દિવસો પછી ફાધર્સ ડે નિમિત્તે લોકો એમના પિતાને યાદ કરશે એવા પ્રસંગે દેશ માટે ત્રણ દીકરા ગુમાવનાર એક સૈનિક પિતાની આ કથા પણ સૌએ ધ્યાનમાં રાખવા જેવી છે .
સલામ છે આવા પિતાઓને જેમણે દેશ માટે પોતાનાં પુત્રોની આહુતિ આપી અને કોઈ પણ રાજકારણી કરતાં મુગા રહીને અધિક દેશ સેવા કરી છે .
વિનોદ પટેલ
——————————————————————————————-
A SOLDIER’S FATHER
BY ….WING OMMANDER VENKI IYER
The helicopter appeared over the late morning horizon. We were to receive Mr Lachhman Singh Rathore who was visiting our flight to perform the last rites of his son, Flying Officer Vikram Singh.
Only the day before, I had sent the telegram, “Deeply regret to inform that your son Flying Officer Vikram Singh lost his life in a flying accident early this morning. Death was instantaneous.” It was the first time for me, to meet and manage the bereaved next of kin.
While most wives and mothers insist on seeing the body, many a time there isn’t a body to show. Flying Officer Vikram Singh’s remains were only a few kilos – scrapped from what was left in the cockpit. We had to weigh the wooden coffin with wood and earth.
The pilot brought the helicopter to a perfect touchdown. Soon Mr Lachhman Singh Rathor was helped down the ladder. A small man of 73 years clad in an immaculate dhoti. As I approached him, he asked in a near whisper, “Are you Venki, the Flight Commander?” “Yes Sir.” “Vikram had spoken to me about you. I’d like to speak to you alone for a minute.” We walked to the edge of the concrete apron. ‘I have lost a son, and you have lost a friend. I’m sure that you have taken great care in arranging the funeral. Please tell me when and where you want my presence and what you want me to do. I’ll be there for everything. Later, I would like to meet Vikram’s friends, see his room and, if it is permitted, visit his work place. I then would like to return home tomorrow morning.”
A commander couldn’t have given me clearer instructions.
The funeral, with full military honours, was concluded by late afternoon. After the final echoes of the ‘Last Post’ faded away Lachhman Singh spent the evening talking to the Squadron Pilots.
Vikram’s roommate took him to see Vikram’s room. Lachhman Singh desired to spend the night in his son’s room instead of the guest house we had reserved for him. Early next morning after a tour of the squadron area, my boss took him to his office. A while later the staff car took Lachhman Singh to the civil airfield two hours away.
As the car disappeared round the corner, I remarked to my Boss, “A brave man he is. Spoke to me like a General when he told me exactly what he expected from us during his stay here. I admire him.”
“Yes Mr Lachhman Singh Rathore is a warrior in his own way. He sired three sons.
His first son Captain Ghanshyam Singh of the Gurkha Rifles was killed in Ladakh in 1962.
His second son, Major Biri Singh, died along the Ichogil Canal in 1965.
His youngest, Vikram Singh, who had the courage to join the Air Force, is also gone now. This simple farmer has contributed more to our country’s defence than any other I know.”
Yes, he is a brave Rajput.
~~Yes, he is indeed a brave Indian; in fact HE is MORE INDIAN than anyone else – His sacrifice can never ever be repaid by the Country!! He is almost a Martyr himself!!
~~ But our Great Nation does Not know this simple Giant — India only knows that Super Rich Cricketers need to be conferred BHARAT RATNA while a bunch of actors and actresses need to be conferred
PADMA VIBHUSHANs and PADMASHREEs !!
~~ Yes, they are so called
“Achievers”
who achieved Fame & Fortunes mostly for themselves and a wee bit for the country.
Ever wondered as to HOW on earth do actresses bring glory to the Nation?
~~ But what about the ‘ Losers ‘ who have SIMPLY LOST their EVERYTHING defending our Nation?
Like this Father of Three
Brave Soldiers.
~~ CRY INDIA CRY
————————————————————
Thanks-Dr. Kanak Raval -From his e-mail
==============================================
ઉપર મુજબની સૈનિકના બલીદાનની દર્દનાક કથા વાંચ્યા પછી મને રાષ્ટ્રીય શાયર સ્વ. ઝવેરચંદ મેઘાણીની અમર કૃતિ કોઈનો લાડકવાયો યાદ આવી ગઈ જેમાં એમણે ગાયું છે ….
રક્ત ટપકતી સો સો ઝોળી સમરાંગણથી આવે,
કેસરવરણી સમરસેવિકા કોમલ સેજ બિછાવે;
ઘાયલ મરતાં મરતાં રે! માતની આઝાદી ગાવે.
કોની વનિતા, કોની માતા, ભગિનીઓ ટોળે વળતી,
શોણિતભીના પતિ-સુત-વીરની રણશૈયા પર લળતી;
મુખથી ખમ્મા ખમ્મા કરતી માથે કર મીઠો ધરતી.
સ્વ. મેઘાણીનું આ દર્દ ભર્યું આખું ગીત નીચેના વિડીયોમાં સાંભળો .
Koi no ladakvayo – – – Zaverchand Meghani
વિનોદ વિહાર 
“દેશ માટે ત્રણ દીકરા ગુમાવનાર એક સૈનિક પિતાની આ કથા પણ સૌએ ધ્યાનમાં રાખવા જેવી છે .
સલામ છે આવા પિતાઓને જેમણે દેશ માટે પોતાનાં પુત્રોની આહુતિ આપી અને કોઈ પણ રાજકારણી કરતાં મુગા રહીને અધિક દેશ સેવા કરી છે ….” ભીની આંખે અમારી શ્રધ્ધાંજલી
તમારા સુંદર સંકલનમા
ટપકતી સો સો ઝોળી સમરાંગણથી આવે,નું મૂળ અંગેજી ગીત
…, here’s original song : “Somebody’s Darling” by
Marie Ravenal de la Coste and John Hill Hewitt
=======================
Into the ward of the clean white-washed halls
Where the dead slept and the dying lay,
Wounded by bayonets, sabers and balls
Somebody’s darling was borne one day.
Somebody’s darling so young and brave
Wearing still on is sweet yet pale face;
Soon to be hid in the dust of the grave
The lingering sight of his boyhood’s grace
chorus:
Somebody’s darling, somebody’s pride
Who’ll tell his mother where her boy died?
Matted and damp are his tresses of gold,
Kissing the snow of that fair young brow;
Pale are the lips of most delicate mold,
Somebody’s darling is dying now.
Back from his beautiful purple-veined brow,
Brush off the wandering waves of gold;
Cross his white hands on his broad bosom now,
Somebody’s darling is still and cold.
Give him a kiss, but for Somebody’s sake,
Murmur a prayer for him, soft and low;
One little curl from his golden mates take,
Somebody’s pride they were once, you know;
Somebody’s warm hand has oft rested there,
Was it a mother’s so soft and white?
Or have the lips of a sister, so fair,
Ever been bathed in their waves of light?
Somebody’s watching and waiting for him,
Yearning to hold him again to her breast;
Yet, there he lies with his blue eyes so dim,
And purple, child-like lips half apart.
Tenderly bury the fair, unknown dead,
Pausing to drop on his grave a tear;
Carve on the wooden slab over his head,
“Somebody’s darling is slumbering here.
LikeLike
વતન પર કુરબાન આવા વીરલાઓ થકી જ આ ધરા પુણ્યશાળી છે. મનનીય કથા પ્રસંગ.
રમેશ પટેલ(આકાશદીપ)
LikeLike