(109 ) મા તે મા,બીજા બધા વગડાના વા …સુવાક્યો અને….. માતૃ સ્મૃતિ

       

 દરરોજ નેટ મિત્રો તરફથી એમના ઈ-મેલમાં એમને બીજા કોઈ મિત્ર તરફથી મળેલી કે પોતે વાંચેલી સારી વાંચવા જેવી સામગ્રી, જેવી કે વાર્તા, કાવ્યો સારો પ્રેરક લેખ કે સુવિચાર વિ.મોકલતા રહે છે.આનાથી ઈ-મેલની ઇન બોક્ષ્ છલકાઈ જતી હોય   છે. આ રીતે ઘણીવાર મૂળ કર્તાના ઉલ્લેખ વગર આ માહિતી ફોરવર્ડ ઈ-મેલો અને બ્લોગો મારફતે ફરતી રહે છે.નેટ અને બ્લોગ જગતની આ જ તો એક બલિહારી છે !

 આમાંથી કોઈ માહિતી ઘણી પ્રેરક અને મનનીય હોય છે જે વાંચીને એમ થાય કે ચાલો આનો લાભ અન્ય મિત્રોને પણ આપીએ.

 આજની ઈ-મેલમાં એક મિત્ર તરફથી કેટલાંક મનન કરવા જેવાં ગુજરાતી સુવાક્યો પ્રાપ્ત થયાં એમાં માતા અંગેનાં  કેટલાંક સુવાક્યો ખુબ ગમી ગયાં.આ સુવાક્યો અને માતા અંગેના  કેટલાંક સેવ કરી રાખેલાં સુવાક્યો આજની પોસ્ટમાં રજુ કરેલ છે.

આ સુવાક્યો પછી મારા મનમાં માત્રુ સ્મૃતિ અંગે ઉદભવેલા વિચારો અને માતાની બે બહુ જ જૂની અપ્રાપ્ય તસ્વીરો સાથે રજુ કર્યા છે.આશા છે અપને એ ગમશે

 વિનોદ આર. પટેલ

______________________________________________________________

        માતા  અંગેનાં સુવાક્યો

જ્યારે એક રોટલીના ચાર ટુકડા હોય અને ખાવાવાળા  પાંચ હોય

ત્યારે જે સૌથી પહેલાં

બોલે કે મને ભુખ નથી તે વ્યક્તિ એટલે મા.

                       *******

ખુબ જ  મહેનત કરીને ઘેર આવો ત્યારે ……

ડેડી પૂછે :” કિતના કમાયા ?”

પત્ની પૂછે :” કિતના બચાયા ?”

છોકરાવ પૂછે :”હમારે લીયે ક્યા લાયા ? “

ફક્ત મા જ પૂછશે :” બેટા, તુમને કુછ ખાયા ?”

એટલે જ તો કહેવાય છે ……

મા તે મા બીજા બધા વગડાના વા …… 

                      ***********

શીતળતા પામવાને ,માનવી તું દોટ કાં મુકે ?

જે માની ગોદમાં છે ,તે હિમાલયમાં નથી હોતી .

— કવિ મેહુલ

________________________________________________________                    

                                         માતૃ સ્મૃતિ (બે યાદગાર તસ્વીરો )

 ઉપરનાં માતા અંગેનાં સુવાક્યો પોસ્ટ કરતાં કરતાં મને મારાં સ્વ.માતુશ્રી શાંતાબેનની સ્મૃતિ તાજી થઇ ગઈ.એક વખત અનુભવેલો માતા અને પ્રિય પાત્રનો પ્રેમ એમના ગયા પછી પ્રાપ્ત નથી થતો ત્યારે હૈયામાં પ્રેમનો દુકાળ વર્તાય છે .આદ્ર  બનેલું હૈયું પ્રેમ માટે ઝૂરતું રહે છે.  પ્રેમના આ અવકાશને પુરવા માટે જ્યાંથી અને જેટલી માત્રામાં સ્વજનો અને મિત્રોમાંથી પ્રેમ  પ્રાપ્ત થાય એ માટે દિલ વલખાં મારતું રહે છે.કોઈ કવીએ સાચું કહ્યું છે ,”પ્રેમ પંથ પાવકની જ્વાળા ….”  

   ખેર,મારી માતાની સ્મૃતિમાં એમના રંગુન, બર્માના ભવ્ય ભૂતકાળની બહું જ જૂની બે યાદગાર તસ્વીરો નીચે મૂકી છે.

મારા નાના ભગવાનદાસ સાથે બેઠેલાં મારા માતા શાંતાબેન,નાની,મારાં માસી હીરાબેન
(રંગુન ,બર્મા ..1920-21 )

 

My mother Shantaben( standing) with her elder sister Hiraben (Rangoon,Burma-1935-1936)

મારી છેલ્લી 2007ની અમદાવાદની મુલાકાત વખતે આ અપ્રાપ્ય તસ્વીરો મને મારા માસીના દીકરા સ્વ.ભરતભાઈ (જેમના માતા હિરાબેન પણ માતા સાથે તસ્વીરમાં છે )પાસેથી પ્રાપ્ત થઇ હતી. મારાં માતાનો જન્મ રંગુનમાં થયો હતો .મારો જન્મ પણ રંગુનમાં થયો હતો. આ બન્ને તસ્વીરો મારા નાના ભગવાનદાસની રંગુનમાં જાહોજલાલી હતી,એ વખતની છે.૧૯૪૨માં બીજા વિશ્વ યુદ્ધમાં જાપાને બર્મા ઉપર બોમ્મારો કર્યો ત્યારે બધી મિલકત ત્યાં છોડીને આખું કુટુંબ જીવ બચાવીને વતનના ગામ ડાંગરવામાં આવ્યું હતું.               

આ વખતે મારી ઉંમર ચાર વર્ષની હતી.મારા કમનશીબે ,થોડા વખત પછી ગામમાં ચાલતા પોલીઓના વાયરસમાં  હું સપડાઈ ગયો હતો.પોલીયોની રસી તો એ પછી ઘણા વર્ષો પછી શોધાઈ હતી.મારી પોલીયોની બીમારીમાં અને એ પછી માતાના મૃત્યું પર્યંત મને માતાનો જે પ્રેમ મળ્યો હતો એનું વર્ણન કરવા માટે શબ્દો બહુ ઓછા પડે એમ છે.  

My Mother Shantaben -Shankar Society -1 ,Naranpura Ahmedabad )

   હે મા ,તેરી સુરત સે અલગ  ……  ભગવાન કી સુરત ક્યા હોગી !

*********